Liosomadoras oncinus (Jardine, 1841)
|
|
Rząd >> Rodzina:
(Siluriformes) – Sumokształtne >> (Auchenipteridae)
Występowanie:
Brazylia – dorzecze Rio Negro, Rio Ucayali, Rio Padauiri
Wielkość:
do 25 cm
Synonimy:
* Arius oncinus Jardine, 1841
* Lisomadoras oncinus (Jardine, 1841)
Cechy charakterystyczne:
Jest to pokojowo usposobiony współmieszkaniec akwarium zagrażający tylko niewielkim rybom (długości poniżej 4 cm), które podczas nocnego żerowania może potraktować jako zdobycz. Zazwyczaj jest aktywny o zmierzchu i nocą. Posiada trzy pary wąsów.
Zjada każdy rodzaj żywej karmy.
Warunki hodowlane:
Podłoże w akwarium powinno być wykonane z drobnych , dobrze otoczonych ziaren piasku. ponadto konieczne są liczne kryjówki. Do obsadzenia zbiornika można polecić odporne gatunki roślin o małych wymaganiach świetlnych, takie jak anubiasy, mech jawajski i mikrozorium oskrzydlone. Światło najlepiej rozproszyć za pomocą roślin pływających, takich jak wgłębka pływająca lub różne rogatki. Sum ten jest raczej samotnikiem, przebywającym za dnia w kryjówkach. W nocy wydaje dźwięki.
Parametry wody: Temperatura wody: 23-28°C pH: 4,2-6,5 miękka do średnio twardej 2-12°
Opis pochodzi ze strony: www. akwadrago.pl
Liosomadoras oncinus
Systematyka
Rząd
Siluriformes sumokształtne
Rodzina
Auchenipteridae
Gatunek
Liosomadoras oncinus (Jardine, 1841)
Sum jaguarowy.
Synonim
Arius oncinus Jardine, 1841
Lisomadoras oncinus (Jardine, 1841)
FishBase
Występowanie
Ameryka Południowa –
Wielkość
Do 15 cm. Sugerowane są wielkości rzędu 25 cm, największe odłowione okazy miały podobno 14,2 mm, więc niech mi ktoś pokaże okazy 25 cm.
Dymorfizm płciowy
Samce mają grubsze twarde promienie w płetwach piersiowych i grzbietowej. U dojrzałych widać też niewielkie brodawki płciowe wynikające z modyfikacji płetwy odbytowej.
Woda
Najważniejszym kryterium jest tutaj temperatura, nie powinna przekraczać 24°C, powyżej tej granicy jaguary przestają przyjmować pokarm i ogólnie widać ich osłabienie.
twardość do 10°dH
pH 5,5 – 6,8
temperatura 20 – 24°C
Akwen
Ciężka sprawa, na pewno o jak największej powierzchni dna, długie i szerokie dla jednego osobnika przynajmniej 150 x60 cm. Dla większej liczby co najmniej 200×100 cm. Na wystrój powinny się składać 2 rzeczy. A więc pierwsze, drobny piasek, ponieważ te sumiki posiadają nagą skórę. Dlatego jakikolwiek grys w tym przypadku całkowicie odpada. Żeby stosować grysy jako podłoże akwariowe, to trzeba mieć poważną wadę rozwojową – przesunięcie ośrodkowego układu nerwowego w miejsce odbytu. Po drugie dużo drewna w którym będą mogły znaleźć odpowiednie kryjówki mieszkalne. Można też użyć zamaskowanych rurek o średnicy minimum 8 cm. Ja oprócz drewna swoim rybom robię kryjówki z kory, nadaje się każda byle z drzewa liściastego, najlepiej ją zdjąć z metrów pociętych w lesie nieraz odchodzą duże płaty. Nie trzeba jej gotować wystarczy wysuszyć na kaloryferze lub rurze wtedy ładnie się zaokrągla i jest idealnym schronieniem dla ryb które tego potrzebują , ponadto szybko tonie. W niektórych opisach sugerowane jest sadzenie roślin. Pytam więc po co ? Według mnie jest to całkowicie zbędne, zabierało by tylko niepotrzebnie przestrzeń życiową i do niczego tym rybom nie potrzebne. Poza tym najlepiej gdy akwarium z tymi sumami będzie nieoświetlone wcale, wystarczy światło w pomieszczeniu, lub bardzo symbolicznie, co już samo z siebie eliminuje krzaki. Wylot z filtra powinien być tak ustawiony żeby tworzył lekki ruch wody.
Zachowanie
Dla większości ludzi niezbyt ciekawe z dwóch powodów. Pierwszy to agresja wewnątrzgatunkowa. Młode osobniki tolerują swoją obecność u mnie nawet siedziały w dzień w jednym korzeniu, jednak w nocy zaczynały warczeć na siebie. Strydulacja u tych ryb polega na tym że mogą one w pewnym stopniu obracać płetwy piersiowe u podstawy. Odgłos jest bardzo dobrze słyszalny przypomina buczenie. Natomiast starsze takie około 10 cm i większe zaczynają się już poważnie gryźć. A jako że nie mają pancerza obrażenia mogą stać się przyczyną infekcji. Dlatego jeżeli ktoś decyduje się na więcej osobników to musi mieć dość przestronny zbiornik, tak żeby nie wchodziły sobie zbyt często w paradę, oraz żeby miały gdzie uciec, zwłaszcza mniejsze osobniki. Drugi to bardzo słaba widoczność, ja swoje 4 osobniki widziałem tylko przypadkowo. Są to ryby wybitnie nocnej aktywności, światła boją się jak diabeł święconej wody. Więc mimo atrakcyjnego ubarwienia nie nadają się dla każdego, mi nie przeszkadza skryty tryb życia różnych gatunków. Obserwuje je przy pomocy niezwykle zaawansowanego sprzętu do podglądu jakim jest latarka. Różne są opinie na temat chowu tego gatunku z innymi małymi rybami, jedni twierdzą że będą zjadać inni że nie ruszają. Nie wiem, nie trzymam ich z sianem typu jakieś neonki i inne więc nie jestem w stanie stwierdzić jak to z nimi jest. Chyba lubią lekki nurt wody, u mnie nawet siedzą w korzeniu dosyć wysoko przy którym jest wylot z filtra.
Dieta
Wszelkie żywe i mrożone larwy i skorupiaki dla ryb. Pyzatym dżdżownice. U mnie też szamią filety rybie, i bardzo im to smakuje. Jednak trzeba pilnować żeby inne ryby nie wyżarły im wszystkiego.
Seks
Pewnie po bożemu. Do tej pory chyba nikomu się nie udało, ma to na pewno związek z agresją dorosłych ryb. Ogólna opinia głosi że zapłodnienie jest wewnętrzne, jednak brodawki płciowe nie są aż tak rozbudowane jak np. u Centromochlus perugiae. I zapylenie najprawdopodobniej jest zewnętrzne. Druga sprawa to symulacja do rozrodu, najlepiej chyba zastosować metodę pór roku. Ze względu na agresję potrzebny jest duży zbiornik z wieloma kryjówkami. Okres sztucznej suszy powinien trwać około 6 tygodni, podczas których pomału odlewamy wodę, a temperatura rośnie, w tym czasie ryby obficie karmimy wysoko kalorycznymi pokarmami takimi jak drobno siekane dżdżownice, wazonkowce, rurecznik larwy ochotki najlepiej mrożone, oraz larwy komara. Okres suszy kończy się powolnym uzupełnieniem wody w zbiorniku poprzez dodanie wody deszczowej lub wody uzyskanej z filtra ro. Najlepiej nalewać ją konewką z sitkiem, co będzie imitowało deszcz i dodatkowo pobudzi ryby. Parametry powinny wynosić, twardość ogólna nie więcej niż 3 °n, twardość węglanowa równa 0. W zbyt dużej twardości węglanowej utrudnione jest zapłodnienie ikry i jej rozwój, pH 6,0 w takich warunkach powinno dojść do tarła. Trudno powiedzieć co do substratu do składania ikry, najlepiej chyba się sprawdzą plastykowe rurki o średnicy 80 mm, w których może zostać złożona ikra.
Wymagania
Przede wszystkim kryjówki, brak oświetlenia.
Uwagi
Ryba ta nazywana jest często kirysem. Jednak nazwa jest nieadekwatna bo nie jest to przedstawiciel rodziny Doradidae kirysowate kirysy.