„Flowerhorn”
|
Rząd >> Rodzina:
(Cichliformes) – Pielęgnicokształtne >> (Cichlidae) – Pielęgnicowate
Występowanie:
nie występuje w naturze – jest sztucznie wyhodowaną w Azji krzyżówką, hybrydą stworzoną wyłącznie dla potrzeb akwarystyki.
Wielkość:
osiągają nawet do 60 cm długości, jednak z reguły nie przekraczają 35 cm.
Synonimy:
Brak
Cechy charakterystyczne:
Ryby te zaleca się pielęgnować pojedynczo lub w dobranych parach. Odznaczają się typowym dla większych gatunków pielęgnic bocznie spłaszczonym ciałem, z masywną głową i wydłużonymi płetwami grzbietową i odbytową. Płetwa ogonowa jest okrągła. Głowę zdobi narośl w formie guza, znacznie większa i bardziej kolorowa u samców. Rozróżnienie płci u dorosłych ryb nie jest zresztą skomplikowane, bowiem samice są najczęściej ogólnie skromniej ubarwione. Boki i głowy flowerhornów mienią się czerwienią, żółcią, zielenią, błękitem. Kolor ciała danego osobnika zależy od pokarmu, otoczenia, warunków wodnych oraz, przede wszystkim, od odmiany ryby.
Ryba wszystkożerna. Zjadają praktycznie każdy rodzaj pokarmu, który są w stanie połknąć. Jego grubość należy dostosować do wielkości ryb. Mniejsze okazy dobrze jest karmić larwami muchówek, gamarusem, krylem, skrobanym mięsem, sztucznymi pokarmami (są specjalne granulki dla flowerhornów). Duże flowerhorny preferują ryby, dżdżownice, ślimaki, krewetki, kawałki mięsa. Wskazany jest też dodatek karmy roślinnej, np. liści sałaty, szpinaku, zielonego groszku. Ryby są niezwykle żarłoczne
Istnieją dwa podgatunki :
Fundulus heteroclitus heteroclitus ( Linnaeus , 1766)
Fundulus heteroclitus macrolepidotus Walbaum , 1792
Warunki hodowlane:
Zbiornik powinien mieć pojemność co najmniej 200 l i długość ok. 1 m. Dno należy wysypać grubym żwirem lub drobnymi kamieniami. Jako ozdoby w akwarium najlepiej umieścić kilka dużych otoczaków, względnie kawał drewna lub okazały korzeń. Woda: temp. 27-30ºC, odczyn obojętny do lekko zasadowego (pH 7,0-7,8), twardość nie ma większego znaczenia. Konieczne regularne, cotygodniowe znaczne podmiany wody (nawet do 40%).
Rozmnażanie:
Podstawą sukcesu jest posiadanie dobranej pary rodzicielskiej. Do rozrodu ryby skłania nieznaczne podniesienie temperatury. Po stosunkowo burzliwym tarle samica składa nawet do 1000 jaj przyklejonych na szybach, kamieniach lub specjalnie umieszczonych w zbiorniku pionowych, szklanych płytkach czy dachówkach. Ikra jest pilnie strzeżona przez samicę zaś samiec broni „gniazda” z większej odległości. Młode wylęgają się po 3 dniach i nadal pozostają pod opieką rodziców. Mają stosunkowo duże woreczki żółtkowe – samodzielnie pływać i żerować zaczynają dopiero po 5 dniach. W tym momencie można odłowić rodziców. Wychów młodych nie sprawia żadnych trudności – pożerają w dużych ilościach każdy drobny, żywy lub mrożony pokarm.