W naszych akwariach coraz częściej pojawiają się nowe, hodowlane formy ryb, nie występujące w warunkach naturalnych. Wygląd ich został ukształtowany w wyniku spontanicznych i indukowanych mutacji*) oraz żmudnych prac selekcyjnych. Do takich form zaliczyć również należy welonową odmianę Brachydanio „frankei”.
W akwarystyce znane są już takie nowe odmiany ryb, jak na przykład Gymnocorymbus ternetzi – żałobniczka długopłetwa, Tanichthys albanubes – kardynałek, odmiana Meteor-Minow z wydłużonymi płetwami, Puntius conchonius – brzanka welonista odmiany odeskiej i inne. Mają one swoich zwolenników i są stale poszukiwane a na wystawach cieszą się dużym zainteresowaniem. Przypuszczam że i wspomniana powyżej welonowa odmiana Brachydanio frankei także znajdzie swych miłośników, którzy podejmą trud dalszego jej udoskonalenia i utrwalenia.
Welonowa odmiana Brachydanio frankei charakteryzuje się silnie wydłużonymi płetwami i osiąga długość do 5 cm. Żółtozłoty, na grzbiecie nieco ciemniejszy bo źółtobrązowy, tułów rybki upstrzony jest nieregularnymi granatowoczarnymi plamkami, a nasada ogona błyszczy się niebieskosrebrzyście. W kolorycie ogólnym przypomina Brachydanio nigrofasciatus– danio kropkowanego, który bywa też nazywany lamparcim, ze względu na podobieństwo jego ubarwienia do skóry lamparta. W okresie tarła samce omawianej odmiany ubarwione są bardziej intensywnie.
Odmiana welonowa Brachydanio frankei daje się bez trudności krzyżować z danio pręgowanym (Brachydanio rerio), a potomstwo mieszańców jest płodne. Do pielęgnacji omawianych rybek, ze względu na ich ruchliwość, wybieramy akwarium średnie lub duże. Są to ryby wszystkożerne, lecz w okresie przed przystąpieniem do ich rozmnażania należy zapewnić im dostateczną ilość żywego pożywienia. W akwarium towarzyskim należy trzymać równą ilość samiczek i samców, lub więcej samców, aby nie dopuścić do „zatwardzenia” ikry u samiczek.
Przed zamierzonym tarłem należy na parę dni odizolować samiczkę od samca. Na akwarium tarliskowe wybieramy zbiornik o pojemnośdi 10-15 litrów. Nad dnem umieszczamy ruszt zapobiegający zjedzeniu własnej ikry przez tarlaki. Jeśli samczyk nie może zmusić samiczki do złożenia ikry należy dać mu do pomocy drugiego samczyka. Zdarza się też, że samiczka jest bardziej aktywna od samca, ale nie należy wtedy interweniować, gdyż zwykle po kilku minutach rolę się odwracają. Zazwyczaj samczyk szybko opływa samiczkę naprowadzając ją do miejsca najbardziej odpowiedniego do złożenia ikry. Tarło odbywa się w bardzo szybkim tempie, W czasie jego trwania powinno u samiczki dojść do całkowitego pozbycia się zapasu ikry, co rozpoznaje się po tylnej części tułowia, jakby lekko zwisającej ku dołowi. Po zakończeniu tarła tarlaki należy odłowić, unikając przy tym zbyt gwałtownych ruchów.
Narybek wylęga się z ikry po około 30-35 godzinach, a po 4-5 dniach młode rybki zaczynają samodzielnie pływać. Są one bardzo żarłoczne i szybko rosną, a zatem potrzebują dużo żywego pokarmu, który urozmaicać można podawaniem „Mikro-Vitu”. Po dwóch tygodniach młode należy przenieść do większego zbiornika i nadal obficie karmić.
Po złożeniu ikry prawidłowo i obficie karmiona samiczka już po upływie 14 dni zdolna jest do ponownego tarła. Samiczki regenerują swe siły szybciej, bo w ciągu 4-5 dni.
U Brachydanio frankei podobnie jak u Brachydanio rerio – danio pręgowanego, można doprowadzić do zespołowego, masowego składania ikry, gdy przygotujemy do tarła równocześnie kilka par tarlaków. Takie postępowanie jest jednak tylko wtedy wskazane, gdy dysponujemy dobrą bazą pokarmową. Warto też dodać, że widok licznej ławicy młodych rybek jest imponujący.
_______________ *) Mutacja – nagłe pojawenie się nowej, dziedzicznej cechy organizmu: