Stosunkowo rzadko korzystamy z czeskiej literatury akwarystycznej mimo iż trudności językowe nie są znowu aż tak duże. Chcemy więc dzisiaj zwrócić uwagę na ciekawsze pozycje.
„222 x jak a proc” – Zukal R., Sadilek V. Otazky a odpovedi z akvaristicke praxe. Ustredni Rada Druźstev. Praha 1970, str.270, cena 48 kcs. /”222 razy jak i dlaczego”. Pytania i odpowiedzi z praktyki akwarystycznej/.
Całość podzielona na następujące działy: historia, akwarium /budowa/, technika, akwarium w domu, oświetlenie, ogrzewanie, woda, dno akwarium, wodne rośliny w akwarium, ryby w akwarium, utrzymanie akwarium, rośliny wodne /opisy/, ryby akwaryjne /opisy/. Pytania i odpowiedzi bardzo interesujące, obejmują zarówno zagadnienia proste, jak i bardzo złożone – specjalistyczne. Szereg opracowanych zagadnień nie było nigdy publikowanych w polskiej literaturze akwarystycznej. Interesujące dla naszych czytelników będą zapewne zalecenia dotyczące urządzania wnętrz w tzw. akwariach dekoracyjnych. Autorzy podają jakich skał można używać do ozdabiania wnętrz a zarazem wzbogacania wody w mikroelementy potrzebne do wzrostu roślin i tak np. polecają stosowanie lignitów /niezwęglone w pełni drewno z kopalń węgla brunatnego/, węgla kamiennego /bez złotych łusek – pirytu/ jako źródeł mikroelementów, potrzebnych roślinom do wzrostu. Stymulowanie wzrostu roślin odbywa się tylko w pierwszych paru latach po wydobyciu – później mogą one nawet hamować ich wzrost. Po zauważeniu niepokojących objawów /np. żółknięcia liści/ należy węgle jak najszybciej usunąć z akwarium. Pamiętać także trzeba, że lignity w dość poważnym stopniu zakwaszają wodę, a ponadto wzbogacają ją w garbniki i nadają przyjemny oliwkowy kolor.
Na pytanie „Czy telewizor szkodzi rybom?” autorzy odpowiadają negatywnie zaznaczając jednak, że przy ustawieniu akwarium na wprost telewizora szkodzić mogą rybom zmiany ostrego białego światła, szczególnie w zaciemnionym pomieszczeniu. Innego typu promieniowanie nie ma większego znaczenia ujemnego dla ryb.
Dużo miejsca poświęcają autorzy pojęciu oraz składowi zwierząt i roślin w tak modnych ostatnio akwariach środowiskowych, w których dobór roślin i zwierząt odpowiadać ma naturalnym stosunkom w danym biotopie. Jednak pełne zestawienie takich mikrobiotopów jest często niemożliwe , nie mamy bowiem wyczerpujących danych o występowaniu w nich poszczególnych gatunków roślin i zwierząt. Wiemy np. że dany gatunek występuje w Amazonce, nie wiemy jednak czy żyje tuż przy brzegu, czy wartkim prądzie, czy też w odciętych zakolach rzeki. To zestawianie środowisk, u nas mało znane, jest jak najbardziej pouczające i godne polecenia. W książce znajdujemy opisy następujących środowisk: bystry potok górski – krajowy, martwe, odcięte starorzecze – krajowe; biotop północnoamerykańskich okoni; biotop południowoazjatyckich karpiowatych; biotop chłodniejszych wód Południowej Ameryki; akwarium dla amazońskich „tetr” i sumików; biotop dla żyworodnych; akwarium dla karpieńcowatych; biotop dla rybek Cejlonu i Indonezji; akwarium dla indomalajskich razbor; akwarium dla pielęgnic; biotop dla amerykańskich „tetr” z leśnych potoków oraz akwarium dla południowo-azjatyckich łaźcowatych. Uzupełnieniem tej bardzo interesującej pozycji są rysunki /35/, kolorowe zdjęcia ryb /128/ wykonane przez świetnego fotografa ryb R.Zukala, zdjęcia roślin doskonałego ich znawcy V.Sadilka oraz spis literatury i indeks nazw.
Akvarijni ryby. Zukal R.URD Praha 1968, str. 242, cena 38 kcs.
Po obszernym wstępie, dotyczącym budowy, chowu oraz rozrodu ryb, autor omówił 358 gatunków i odmian ryb hodowanych w akwariach. W opisach podano dane ogólne /pochodzenie, długość ciała, sposób rozróżnienia płci, wygląd zewnętrzny/ oraz szczegóły dotyczące chowu i hodowli. Dla wielu gatunków podano synonimy, przy innych podano nazwy gatunków pokrewnych mało jeszcze znanych lub których nazwy budzą wątpliwości. Omówienia są rzeczowe, interesujące, zawierają wiele tzw. tricków hodowlanych. Świetnym uzupełnieniem książki są kolorowe zdjęcia autora /128/ ilustrujące tekst, szkoda jednak, że nie przedstawiają wszystkich opisanych gatunków. Układ całości bardzo przejrzysty – alfabetyczny według łacińskich nazw rodzajowych. Pozycja zawiera także indeks omówionych gatunków oraz spis wykorzystanej literatury.
H.Skrzyński
|