Naukowa rodzajowa nazwa Pterophyllum pochodzi z języka greckiego, w którym słowo: „vteTon” oznacza żagiel lub płetwę, natomiast „phyllon” oznacza liść. Słowo „scalare” pochodzi znów z języka łacińskiego, w którym znaczy: drabina, schody, szczebel, stopień. W swej ojczyźnie skalar występuje w średnim biegu Amazonki i jej dopływach aż do Peru i Wschodniego Ekwadoru oraz Essequibo w Gujanie. Żyje w gęsto zarośniętych wodach przybrzeżnych i zatokach, w małych ławicach po kilkanaście ryb, często w towarzystwie pielęgnicy skośnopregiej (Cichlasoma festium). Do Europy po raz pierwszy sprowadzono żywe egzemplarze skalarów w roku 1911, a rozmnożono je dopiero w roku 1920. Piękna ta ryba – ogłoszona w swoim czasie królem akwarium – ma tułów mocno spłaszczony bocznie, bardzo wydłużoną w górę płetwę grzbietową, a w dół płetwę odbytową. Ciało ma srebrzyste, przecięte czterema czarnymi, pionowymi pręgami. Pierwsza pręga przebiega poprzez oko, druga przez środek ciała, a trzecia, w tylnej części ciała, przechodząc przez płetwy grzbietową i odbytową. Czwarta pręga jest mniej lub bardziej widoczna i występuje na nasadzie płetwy ogonowej. Pręgi te manifestują się silniej lub słabiej w zależności od samopoczucia ryb. W akwarium skalar porusza się dostojnie i majestatycznie. W korzystnych warunkach (w dużych akwariach np. 200 lub 250-litrowych), karmiony obficie pokarmem żywym i urozmaiconym, dorasta łącznie z płetwami do 15 cm długości i 25 cm wysokości. Pragnąc hodować skalary i uzyskać dobre efekty trzeba zaopatrzyć się w akwarium o wymiarach co najmniej 100x50x50 cm. Na dno akwarium położyć żwir lekko wymyty, a od góry przykryć go warstwą żwiru starannie wypłukanego. Rośliny należy sadzić wzdłuż tylnej szyby akwarium do około 1/3 powierzchni dna. Do tego celu nadają się nurzańce (Vallisneria) i strzałki. Na tle tych wąskolistnych roślin prezentują się bardzo korzystnie oryginalne kształty i ubarwienie skalarów. One same także czują się bardzo dobrze wśród wymienionych roślin. Woda może być o twardości 10-15°n, o odczynie obojętnym (pH 7). Temperatura wody od 25-30°C; kamień przewietrzacza zanurzony do 1/3 głębokości akwarium, przy krótszym boku. Obowiązuje okresowa wymiana 1/4 wody akwarium na świeżą w okresach 7 do 10-dniowych. W akwarium ze skalarami nie można hodować brzan sumatrzańskich, bystrzyków z Serpa itp. ryb lubiących kąsać, gdyż obgryzają im płetwy. Mając urządzone akwarium nabywamy 6 do 10 sztuk narybku skalarów, o dobrze i wysoko wykształconych płetwach: grzbietowej i odbytowej. Z te] gromadki w dobrych warunkach po 9-12 miesiącach dobiorą się pary. Skalary same dobierają się w pary i przeważnie są sobie wierne do końca życia. U narybku nie można odróżnić płci, dlatego zakupując go wybieramy okazy mniejsze i większe. Z tych większych najprawdopodobniej wyrosną samce. U dorosłych ryb samca i samicę można rozpoznać. Różnice są jednak bardzo subtelne i trudne do opisania. Polegają one na smuklejszej partii brzusznej ciała, lecz aby je zauważyć trzeba bardzo dużego doświadczenia. W okresie tarła samiec i samica wysuwają pokładełko, u samicy jest ono grubsze. Skalary należą do ryb rodziny pielęgnicowatych, czyli pielęgnują i wychowują narybek. Dlatego początkowo stosowano tak zwaną hodowlę naturalną. Jeśli nie zależy nam na wyhodowaniu bardzo dużej liczby narybku, warto i dziś taką hodowlę prowadzić, bo dostarcza okazji do ciekawych obserwacji i daje wiele przyjemności. Jednakże hodowcy dla osiągnięcia lepszych rezultatów stosują sztuczny wylęg. Przy temperaturze około 28°C dobrana para wyszukuje sobie dogodne, ustronne miejsce dla złożenia ikry. Zwykle do tego celu wykorzystuje szerokie liście roślin. Z punktu widzenia hodowcy, korzystniejsze od liści są paski zielonego szkła o szerokości około pięciu centymetrów, imitujące liście roślin. Brzegi pasków trzeba starannie oszlifować, aby ryby się nic skaleczyły. Można także wkładać do akwarium zdrowe, starannie oczyszczone liście aspidistry (żelazne liście), przymocowane do szklanej rurki lub szklanego paska, bądź też sam liść obciążyć na końcu kamieniem. Przed złożeniem ikry, skalary wybrane miejsce starannie czyszczą. Ikrę składa samica poczynając od dołu, pionowo w górę, przyklejając ją do liścia, natomiast samiec natychmiast ją zapładnia. Powtarza się to wielokrotnie, aż do złożenia od około 300 do ponad 1000 ziaren ikry. Liczbę 800 sztuk narybku i więcej uzyskujemy od par wyjątkowo płodnych i dobrze wyrośniętych. Przeciętna liczba wyhodowanego narybku waha się około 600 sztuk. Ikra ma kolor jasnego bursztynu. Po zakończeniu tarła, najlepiej w ciemności, wyjmujemy liść czy szybę z ikrą i wkładamy do dużego słoja (około 5-10 l) lub akwarium, urządzonego z chwilą zauważenia przygotowań do złożenia ikry. Do wychowu narybku używamy wody wodociągowej o twardości około 10°n, odczynie obojętnym. Starannie ją filtrujemy i natleniamy przewietrzaczem. Woda musi być krystalicznie czysta. Na dnie akwarium nie mogą znajdować się żadne nieczystości, żaden pyłek. Temperatura od 23 do 30°C. Do tak przygotowanego słoja czy akwarium władamy liść z ikrą. Kamień przewietrzacza, drobnoperlistego, ustawiamy tak aby delikatnie owiewał ikrę. Dodajemy trypaflawiny, zabarwiając wodę na kolor lekko zielony lub „Cilexu”, stosując go w ilości 1/2 tabletki na 10 litrów wody. Po trzech dniach można dodać połowę dawki. Trypaflawina i „Cilex” zapobiegają rozwojowi drobnoustrojów i pleśni. Innych środków dezynfekujących nie należy stosować. Akwarium z ikrą zaciemniamy. Narybek lęgnie się po około 30 godzinach. Zauważymy wtedy ruchliwe ogonki. W tym okresie pielęgnacja polega na stałym przewietrzeniu, zapewnieniu stałej temperatury i usuwaniu niezapłodnionej ikry, którą poznajemy po bieleniu do 24 godzin po jej złożeniu. Narybek po wylęgnięciu zwisa na nitkach, przytwierdzony do liścia, a także spada na dno słoja; w akwarium można podłożyć płaskie naczynie szklane lub talerz. Niektórzy hodowcy w tym czasie strząsają narybek z liścia, usuwają starannie (przy pomocy rurki) zbielałą ikrę i ewentualnie nieczystości, zawleczone z liściem. Narybek leży na dnie, czasem zbija się w gromadkę. Po upływie 4 dni akwarium z narybkiem odsłaniamy, chroniąc jednak przed bezpośrednim słońcem lub silnym światłem żarówki, a w 6-7 dniu narybek zaczyna się podrywać do pływania. Z chwilą gdy narybek rozpocznie pływanie, natychmiast trzeba go karmić 3-4 razy dziennie. Najlepszym pokarmem są larwy oczlików i wrotki. Można także podawać świeżo wylęgnięte larwy solowca. Bez pokarmu narybek ginie już po upływie jednego dnia. Z chwilą zapadnięcia ciemności narybek gromadzi się na dnie naczynia tworząc kłębek. Po prostu jakby „poszedł spać”. Z chwilą nastania dnia lub po zaświeceniu np. 15 W żarówki podrywa się do pływania i poszukuje pokarmu, Przewietrzacz po wylegnięciu narybku winien równie delikatnie napowietrzać akwarium, tak aby przez zbyt duży ruch wody nie zmęczył narybku. Po jednym lub dwóch dniach karmienia narybku można go przelać ze słoja do akwarium z wodą o takim samym składzie i tej samej temperaturze. Dalsza pielęgnacja polega na karmieniu – w miarę wzrostu narybku – coraz większym pokarmem (oczywiście żywym), usuwaniu ewentualnego osadu z dna akwarium, dbaniu o kryształowo czystą wodę i okresową częściową wymianę wody, o tych samych właściwościach (temperatura, twardość i pH). Właściwie pielęgnowane skalary powtarzają tarło co około 14 dni. Okresowo mają jednak przerwy kilkumiesięczne. W pierwszych dniach swego życia narybek nie przypomina rodziców. Dopiero około 14 dnia życia wydłużają się płetwy grzbietowa i odbytowa. W okresie jednego miesiąca mają już normalnie wydłużone płetwy. Skalary karmimy oczlikami, miękkimi rozwielitkami, larwami komarów, drobnymi owadami, czystymi rurecznikami i wazonkowcami. Z suchych pokarmów, po przyzwyczajeniu do nich ryb, można podawać siekane surowe mięso cielęce lub wołowe, gotowana wołowinę, gotowane żółtko i pokarmy fabryczne. Nie podajemy suchych rozwielitek. Skalary prawidłowo pielęgnowane, w odpowiednich dla nich warunkach żyją do 16 lat. W roku 1967 L. P. Schultz stwierdził na podstawie przeprowadzonych badań, że Pterophyllum scalare i Pterophyllum eimekei to ten sam gatunek. Zgodnie z zasadami międzynarodowego nazewnictwa obowiązuje nazwa starsza to jest Pterophyllum scalare Obecnie spotykamy wiele odmian hodowlanych skalara, niespotykanych w środowisku naturalnym, są to odmiany: czarne, dymne, marmurkowe, „duchy”, weloniaste w rożnych odmianach barwnych. W miesiącu maju 1975 r. w sklepie Polskiego Związku Akwarystów „Wirium” w Chorzowie można było nabyć nowość: narybek skalara „zebry”, siadającego siedem „czarnych pionowych pręg i wydłużone płetwy.
Strona używa ciasteczek (cookies). Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookies, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. ..AkceptujRead More
Polityka prywatności & Cookies
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.