Viktor Datskevitch, Jeux de couleurs (Gry kolorów, jęz. francuski). Wyd. Editions du Progres, Moskwa 1975, Cena 6,50 zł, stron 32, 32 barwne fotografie + 16 wielobarwnych wklejek.
W. Dackiewicz, autor znany czytelnikom z łam naszego czasopisma, napisał tekst i sfotografował popularne rybki dla tego pięknie wydanego albumu. Książeczka stanowi tłumaczenie wydanej wcześniej (1972) pozycji „Cwietnyje pławniczki”. Album przeznaczony jest głównie dla najmłodszych akwarystów – dla dzieci w wieku przedszkolnym i ma obudzić w nich zainteresowanie do świata żywej przyrody. Bardzo prosty komentarz towarzyszy pięknym fotografiom znanych powszechnie ryb. Wielokolorowa sarabanda, Czarna Molly, Bojownik, Rybka-kot, Korona na ognie, Uwaga rodziców – oto niektóre tylko tytuły zdjęć, którym towarzyszy króciutkie opowiadanie na temat prezentowanej rybki. Atrakcyjności tej publikacji nie trzeba zachwalać. Jest to książeczka dla naszych dzieci, co również nie powinno nam być obojętne! Zresztą jej niska cena i piękna szata graficzna, od razu uczyniły z tego albumu pozycję, którą można było kupić (m. in. w Klubach Międzynarodowej Książki i Prasy) właściwe tylko po znajomości „spod lady”.
opr. A. Latusek
Zoltan Kaszoni, Acvaristica (Akwarystyka, jęz. rumuński). Wyd. Editura stiintifica, Bukaresti 1970, cena 29,75 zł, stron 283, wiele rysunków w tekście, barwne tablice, prezentujące na 10 stronach 56 gatunków ryb akwariowych i 16 gatunków krajowych.
Dosyć przypadkowo pozycja ta trafiła do naszych księgarń stanowiąc swego rodzaju ciekawostkę bibliofilską. Książka jest rzetelnie opracowanym, w oparciu o bogatą literaturę (prawie 100 pozycji bibliografii obcojęzycznej i rodzimej), podręcznikiem akwarystycznym. W dziesięciu rozdziałach jej autor omawia wszystkie problemy związane z urządzeniem akwarium i hodowlą ryb akwariowych oraz pielęgnacją popularnych roślin wodnych. Informacje, charakteryzujące poszczególne rodziny i gatunki ryb, nie wnoszą wiele nowego do akwarystyki, tym bardziej, iż poświęcono je najbardziej popularnym gatunkom. Tzw, recepty na’ prawidłową stymulację tarła u ryb oraz podane w książce parametry właściwego ich chowu są interesujące, chociaż prawdopodobnie nie są rezultatem praktyki hodowlanej rumuńskiego autora. Barwne tablice, ukazujące większość omówionych ryb stanowią wyraźną kopię, skrytykowanych już w piśmiennictwie akwarystycznym, ilustracji zamieszczonych w w książce H. Freya- Das Susswasser Aąuarlum, wyd. przez Neumann Verlag (16 wydanie w 1969 r.). Egzotyczna dla nas, z uwagi na barierę językową, książka Z. Kaszoni budzić może jednak określone refleksje. Należy bowiem ubolewać, że w zestawieniu wykorzystanych w opracowaniu pozycji bibliograficznych nie znalazła się żadna z wydanych w Polsce, chociaż odnotowano prace autorów radzieckich, niemieckich, jugosłowiańskich, amerykańskich, węgierskich i innych.
opr. A. Latusek
WYSTAWY – KONKURSY – IMPREZY – WYSTAWY
WYSTAWA AKWARYSTYCZNO-TERRARYSTYCZNA W BERLINIE
Z okazji 75-lecia berlińskiego oddziału „Aouarienfreunde” miata miejsce w Berlinie, w okresie od 23 do 31 października 1976 roku. wielka wystawa akwarystyczno-terrarystyczna. Wzięli w niej udział członkowie siedmiu klubów berlińskich: „Aąuarienfrenude Berlin”, „Aquarienfrenude Treptow”,”Aqua Bacopa”, „Aqua Isoetes”, „Aqua Seerise”, „Inguana” oraz „Meeresa-quaristik”. Na wystawie tej pokazano 200 akwariów i 21 terrariów. Zarówno akwaria jak i terraria przygotowane były bardzo starannie i estetycznie. W akwariach obok ryb eksponowano przepiękne rośliny, a i niewielkie rozmiarami terraria również były obsadzone roślinnością. Komisarzem wystawy był Peter Stadt. Ekspozycje specjalistyczne przygotowali członkowie klubu , Aqua Bacopa” pod kierownictwem Gerharda Rabe’go. Szczególne zainteresowanie wzbudzały dwa zbiorniki, o wymiarach 200x50x40 cm. bardzo bogato obsadzone różnobarwnymi roślinami, w których Joachim Brühlmeyer wystawił pielęgnice z jezior Malawi (gębacze) oraz Tanganika (m. in. naskalniki). Z pielęgnic eksponowano też pielęgnice pawiookie, różne małe pięlęgniczki afrykańskie i amerykańskie oraz wiele innych. W grupie ryb z rodziny kąsaczowatych najwięcej uwagi poświęcano zbiornikowi Helmuta Stallknechta, który zaprezentował rybki ksantorycznej odmiany Hemigrammus caudovittatus, o przepięknym srebrno-złotym kolorze ciała i czerwonych płetwach. Najliczniejsza grupę stanowiły ryby żyworodne, prezentowane w akwariach ustawionych piętrowo i piramidalnie. Wyróżniały się wśród nich po raz pierwszy wystawiane, ryby dwu nowych gatunków z rodziny Goodeidae, a mianowicie Xenotoca eiseni i Xenophyorus captirus. Nowością były również należące do rodziny karpiowatych mutanty brzanki sumatrzańskiej, o matowym, niebieskozielonym ubarwieniu (wg. ich hodowców były to jednak tylko samiczki). W sposób bardzo oryginalny eksponowane były złote rybki. Na podłodze wykonano wyłożony folią basen betonowy, o średnicy około 3 m i głębokości 30 cm, w którym pływało około 100 sztuk złotych rybek, w różnych odmianach. Spośród wystawionych roślin na wymienienie zasługiwały szczególnie dorodne okazy czerwonych i zielonych lotosów tygrysich, o bardzo dekoracyjnych liściach podwodnych, dalej rośliny drobnolistne. jak bakopy, hygrofile oraz zielony i czerwony wywłócznik i wiele innych. Atrakcyjnie prezentowały się również akwaria morskie. Z terrarystycznych ciekawostek warto było obejrzeć mierzącego około 1,5 m długości kajmana (Caiman latirostis). W ramach wystawy ogólnej pokazano dwie konkursowe ekspozycje specjalistyczne. Były to pawie oczka (42 zestawy) oraz ryby z rodzaju Xiphophorus (60 zestawów). Były one oceniane przez zespół sędziów, a zwycięzcy otrzymali piękne nagrody. Do komisji oceniającej ryby z rodzaju Xiphophorus poproszono kol. inż. Zbigniewa Guziura przewodniczącego Klubu Miłośników Ryb Żyworodnych PZA. Imprezą towarzysząca wystawie była giełda ryb i roślin. Zaskakującym dla akwarystów z Polski był napis nad wejściem do wystawy zredagowany w językach niemieckim i polskim.
Oprać, na podstawie materiałów nadesłanych przez Zbigniewa Guziura i Bogusława Ziarkę
ODPOWIEDZI REDAKCJI- ODPOWIEDZI REDAKCJI
Nasz Czytelnik Henryk Kurzydło z Lublina zaiteresowany hodowlą żółwi wodnych w liście do Redakcji sformułował szereg pytań dotyczących ich pielęgnacji. O odpowiedź poprosiliśmy kol. J. Bajgera z Krakowa, który razem ze swoim przyjacielem Piotrem Surą przygotowali poniższe wyjaśnienienia. H. Kurzydło – proszę uprzejmie o zamieszczenie w jednym z najbliższych numerów „Akwarium” kilku informacji na temat tych sympatycznych gadów, a w szczególności: – czy warunki stworzone w moim akwarium są wystarczające dla zapew nienia zwierzęciu możliwości rozwoju? – jakie są zwyczaje tych zwierząt? czy zapadają w sen zimowy? – czym najlepiej żywić żółwie wodne? – czy mają one specjalne wymagania wobec jakości wody? – czy zauważone złuszczanie się naskórka na szyji i łapach żółwia jest obja wem fizjologicznym?
Odpowiedzi:
Ze względu na znaczną ruchliwość oraz zanieczyszczanie wody przez żółwie wodne nie jest wskazana ich hodowla w akwarium urządzonym dla ryb. Co prawda, zachodnioeuropejska szkoła preferująca terraria środowiskowe zaleca sadzić dekoracyjne rośliny wodne i błotne między skałkami znajdującymi się w zbiorniku hodowlanym, jednak takie terraria wymagają fachowej opieki i częstej interwencji hodowcy. Największe sukcesy hodowlane osiągnięto w tzw. akwaterrariach higienicznych (szkoła amerykańska). Dwudziesto litrowy zbiornik może pomieścić 3-4 młode żółwie lub jednego dorosłego osobnika. Dla większości żółwi wodnych optymalna wy daje się być głębokość 5-8 cm oraz temeratura 23-26°C. Żółwiom wodnym należy umożliwić pobyt na lądzie (np. zanurzony do połowy szorstki, nie ostry, piaski kamień). Plażowanie ma na celu głównie podwyższenie temperatury ciała oraz wysuszenie ciała wraz z plastronem (działa prewencyjnie przeciwko grzybicom). Wzmożoną tendencję do wygrzewania ciała przejawiają po pobraniu pokarmu. Na dno zbiornika można poło żyć 3-5 cm warstwę przygotowanego żwirku. Zalecane jest użycie fil tru. Wodę zmieniamy raz w tygodniu, podłoże raz w miesiącu. Przy wymianie wody zwracamy uwagę na zachowanie tej samej temperatury. Istotna jest również sprawa wilgotności powietrza, przy zbyt małej żółwie wodne przechodzą zapalne schorzenia dróg oddechowych, zwłaszcza w zimie. Krzywicy zapobiegają promienie słoneczne. Hodowla żółwi wodnych jest trudna i większość osobników nie przeżywa pierwszego roku niewoli.
Graptemys pseudogeographica żyje w środkowych fraz południowych Stanach Zjednoczonych. Zamieszkuje tam płytkie rzeczki i spokojne zatoki dużych rzek. Dorasta do 20 cm. Żywi się robakami, owadami i mięczakami (zwłaszcza ślimakami). Pokarmu roślinnego na ogół nie przyjmuje. Odła wiany jest w dużych ilościach w celu kulinarnym. Drugi (po Chrysemys scripla) najczęściej hodowany żółw wodny. Jego hodowla jest trudna; żółwie tego gatunku przeżywają w niewoli zwykle tylko kilka miesięcy. Populacje występujące na północnej granicy zasięgu hibernują – w czasie zimy śpią w norach wygrzebanych w miękkim mule. Najczęściej hodowanym żółwiem wodnym jest Chrysemys (dawniej Pseudemys) scripta elegans. Występuje w Ameryce na południe od Michigenu (USA) aż po płn. Argentynę. Okres składania jaj zbiega się w Ameryce Centralnej z porą suchą (grudzień – maj). Samice migrują do wspólnych miejsc lęgowych. W jednym zniesieniu bywa 9-25 jaj; w sezonie bywa 1-6 zniesień. Inkubacja trwa 71-83 dni. Młode lęgną się z początkiem pory deszczowej. Początkowo prowadzą przez miesiąc skryte życie na lądzie, dopiero potem wchodzą do wody. Samce dojrzewają po 2-4 latach (130 mm dł. plalstronu), samice po 5-7 (240 mm). Wzrost jest cykliczny – rosną najszybciej w porze suchej. Temperatura wolno żyjących żółwi waha się w granicach 26-34°C i związana jest głównie z temperaturą wody. Letalne maksimum wynosi 44°C. Gatunek ten ma wiele wrogów. Wśród jaj największe zniszczenia robi jaszczurka Ameiva ameiva lokalizująca gniazda wg zapachu żółwiego moczu. Niszczone zostaje 85-87% jaj w gnieździe. Na młode żółwie polują ryby i kajmany. Jedynym wrogiem dorosłych osobników jest człowiek.
Żółwie wodne karmimy chudą, posiekaną wołowiną z dodatkiem mielonej kości (ewentualnie fosforan wapnia) oraz witaminy A+D3. Do mieszanki dodajemy trochę surowych owoców i jarzyn (np. listki sałaty). Zaleca się urozmaicać często dietę podawaniem mięsa ryb, owadów i ich larw, dżdż0wnic, ślimaków itp. Karmimy w osobnym, mniejszym plastikowym zbiorniku z wodą o tej samej temperaturze jak w terrarium. Woda powinna być głęboka ok. 8 cm; żółwiom pozwalamy żerować ok. 1 godz. Karmienie w osobnym zbiorniku umożliwia zachowanie czystości w zbiorniku hodowlanym.
Żółwie nie mają specjalnych wymagań odnośnie jakości wody. Zalecana jest twardsza woda o słabym odczynie zasadowym (może być woda wodo ciągowa z włożonym do niej wapieniem). Należy chronić żółwie przed zanieczyszczeniami chemicznymi, zwłaszcza przed pestycydami, którymi często są spryskane owoce i jarzyny.
Złuszczanie naskórka u gadów jest objawem naturalnym.
Ze względu na drapieżny charakter żółwi wodnych nie zaleca się ich hodować w towarzystwie ryb.
Mięknięcie pancerza związane jest z zaburzeniem gospodarki mineralnej. Najczęściej spowodowane jest to brakiem wapnia i witaminy D.
J. Bajger, P. Sura
Z ŻYCIA PZA – Z ŻYCIA PZA – Z ŻYCIA PZA
Tychy. W dniach od 16 do 27. X. 77 w sali wystawowej „Teatru Małego”’ Zakładowego Domu Kultury Fabryki Samochodów Małolitrażowych w Tychach przy Al. Związku Młodzieży Polskiej, odbędzie się Ogólnopolska Wystawa Ryb Kąsaczowatych „Pirania – TYCHY 77”. Wystawa czynna będzie w dniach powszednich w godz. 11.00-20.00, w niedziele od godz. 9.00-20.00. W niedziele 16 i 23 października odbędą się kolejne giełdy ryb i roślin, na których można będzie nabyć nadwyżki hodowlane różnych gatunków ryb. a szczególnie z rodziny kąsaczowatych. Wystawa ta jest imprezą towarzyszącą Międzynarodowemu Sympozjum Akwarystycznemu jakie odbędzie się w dniach od 20 d’o 27 października w Wiśle. Organizatorami wystawy są: Klub Miłośników Ryb Kąsaczowatych oraz Oddział Tyski Polskiego Związku Akwarystów. Dojazd z Katowic autobusami linii .,4″ i „36” do przystanku Tychy-Rynek lub linią „21” do przystanku Tychy-Hotelcwiec. Z dworca PKP-Tychy dojechać można autobusem linii „2A” do przystanku Tychy-Rynek. Informujemy, że członkowie PZA za okazaniem legitymacji z ważną wkładką mają na wystawę wstęp wolny.
St. Sitko
Plan Działalności Chorzowskiego Oddziału PZA w roku 1977.
Comiesięczne zebrania członków Oddziału odbywają się tradycyjnie w poniedziałki po pierwszej niedzieli miesiąca o godz. 18.00, zaś w pozostałe poniedziałki o tej samej porze mają miejsce spotkania towarzyskie. Zebrania te i spotkania odbywają się w siedzibie Oddziału w Domu Kultury „Konstal” w Chorzowie przy ul. Wieczorka 7. Oto program zebrań odbytych: Małe pielęgnice z rodzaju Apistogramma Nowe odmiany ryb żyworodnych, Lamprologus brichardi, Zwierzęta Rafy Koralowej, Egipt cz. I i II. Tematyka planowana: 9 wrzesień – Rzadkie rośliny w akwarium – H. Kilka. 3 październik – Złota rybka – motyw sztuki ludów wschodu – A. Latusek. 7 listopad – Przegląd wystaw (1973-75) – H. Moll. 5 grudzień – Podsumowanie działalności Oddziału – Zarząd.
Red.
Ryby egzotyczne na czechosłowackich znaczkach pocztowych
Według projektów plastyków: J.Hercika, S.Jodry, J.Lislera i M.Ondracka
60 h –
Dantoides microlepis z rodziny Labotoidae oraz pławikonik wyprostowany (Hippocampus erectus) z rodziny pławikonikowatych (Hppocampidae), zwanych inaczej konikami morskimi
1 kcs –
bojownik wspaniały (Betta splendes) z rodziny łąźcowatych (Anabantidae) oraz skalar duzy (Pterophullum scalare) z rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae)
1,20 kcs –
karasie złociste (Carassius auratus) z rodziny karpiowatych (Cyprinidae)
1,60 kcs –
ustnik (Chaetodon) z rodziny ustnikowatych (Chaetodontidae) oraz Amphiprion percula z rodziny Pamacentridae
2 kcs –
ustniczek królewski (Pamacanthodes semicirculatus) z rodziny ustnikowatych (Chaetodontidae) oraz Paracanthurus hepatus z rodziny cyrulikowatych (Acanthuridae)