OJCZYZNA: Błotne tereny na północ i południe od Kuala Lumpar w Malezji.
MORFOLOGIA, DYMORFIZM PŁCIOWY: Ciało krępe z dość dobrze rozwiniętymi płetwami ale mniejszymi niż u b. syjamskiego. Samiec pięknie granatowo ubarwiony, z czerwonymi końcami płetw: ogonowej, piersiowych i odbytowej. Płetwa grzbietowa niebieska, podobnie jak promienie płetwy ogonowej i odbytowej. Samice beżowe, z brązowymi pasami w poprzek ciała. Płetwa grzbietowa samca duża i owalna, samicy mniejsza i ostro zakończona. Płetwa odbytowa samicy także, mniejsza.
HODOWLA: Pokarm żywy należy urozmaicać. Woda o temperaturze 24-28°C, o niezbyt wysokim poziomie w akwarium. Część powierzchni powinna być pokryta roślinami pływającymi. Ryby spokojne, nie wojują, ale doskonale skaczą (nakryć dokładnie akwarium!).
ROZMNAŻANIE: Samiec buduje gniazdo z piany pod powierzchnią wody. 100-150 ziaren ikry. Po tarle samicę odławiamy, a dalszą opiekę nad potomstwem powierzamy samcowi. Młode delikatniejsze niż u b. syjamskiego. Temperatura w czasie tarła i wychowu młodych około 25°C, woda lekko alkaliczna, o pH 7,2, średnio twarda (ok. 16°n). Młode należy obficie karmić pokarmem pyłowym.
Fot.: H. Kilka
Tekst: H. Skrzyński
Ludwigia pływająca – Ludwigia natans Elliot, 1821
RODZINA: Oenotheraceae – wiesiołkowate (H.C.D.De Wit zalicza ją do rodziny Onagraceae).
OJCZYZNA: Tropikalna część Ameryki.
MORFOLOGIA: Liście ułożone na łodydze naprzeciwległe są jajowate, o długości i szerokości 4-5 cm, z krótkimi ogonkami. Z dołu są czerwone na nerwach nabiegłe. Pąki kwiatowe małe, prawie siedzące, z dwoma małymi listkami. Jeśli podłoże jest bogate w związki żelaza brzuszna część liści jest wtedy wyraźnie czerwona lub brązowa.
EKOLOGIA: Jedna z najpopularniejszych roślin akwariowych. Jest w zasadzie rośliną błota, chociaż dobrze rośnie i w akwariach.
UPRAWA: Optymalna temperatura wody lub powietrza 20-25°C. Roślina szybkorosnąca, bardzo ozdobna.
ROZMNAŻANIE: Wegetatywne poprzez sadzenie odciętych części pędu, generatywnie poprzez nasiona, które powstają na częściach nadwodnych.
Fot.: H. Kilka
Tekst: H. Skrzyński
Kolcobrzuch zielony – Tetraodon fluviatilis (Hamilton et Buchanan, 1822)
RODZINA: Tetraodontidae – kolcobrzuchowate.
OJCZYZNA: Indie, Sri Lanka, Birma, Tajlandia, półwysep Malajski, wyspy Sundajskie, Filipiny.
MORFOLOGIA: Ciało o długości 17 cm, prawie kuliste. Głowa i tułów pokryte gęsto małymi kolcami, rzadko nagie. Na bokach tułowia liczne, brązowe do czerwonawych, zaokrąglone plamy, często jasno obrzeżone; przez grzbiet przechodzą szersze paski o tym samym kolorze. Między plamami ciało oliwkowe do żółtozielonego. Brzuch biały, u starszych okazów szary, czasami lekko przydymiony.
DYMORFIZM PŁCIOWY: Różnice między płciami nie zostały dotychczas opisane.
HODOWLA: Woda o temperaturze 22°C, lekko słona (1 łyżka stołowa soli kuchennej na 10 l wody). Hodować w) zbiornikach dużych, urządzić kryjówki z kamieni. Ryby napastliwe, nawet między sobą. Często, po „napompowaniu się powietrzem”, pływają pod powierzchnią do góry brzuchem. Wymagają pokarmu żywego, który zbierają najczęściej nad dnem. Chętnie zjadają ślimaki.
ROZMNAŻANIE: Woda o temperaturze 24°C. Tarło, podobnie jak u pielęgnic, odbywa się na kamieniach (do 200 ziaren ikry). Samicę po złożeniu ikry odławiamy. Samiec pilnuje pieczołowicie ikry, a lęgnące się w 6-8 dniu młode przenosi do dołków w piasku. Obecność samca nie jest już wtedy konieczna.
OJCZYZNA: Od dorzecza rzeki Parana do okolic Rosario de Santa Fe w Argentynie; według innych autorów dorzecze La Platy.
MORFOLOGIA, DYMORFIZM PŁCIOWY: Długość ciała do 4’5 cm. Samiec barwy od ciemno-niebieskiej do czerwonej, na tym tle wiele drobnych, zielonych lub niebieskich błyszczących kropeczek. Na długich płetwach odbytowej i grzbietowej biegnie wzdłuż po jednym jasnoniebieskim pasku. Samica brązowa z nieregularnymi plamami na całym ciele schodzącymi aż na płetwy. Jest mniejsza od samca, posiada też krótsze płetwy grzbietową i odbytową.
HODOWLA: Zbiornik mały, przesłonięty, dno miękkie – muliste lub wyłożone torfem. Temperatura wody 20°C. Woda miękka, słabo kwaśna, lekko zasolona. Samce wojują ze sobą, dlatego należy im zbudować kryjówki w akwarium. Ryby wymagają dużej ilości pokarmu.
ROZMNAŻANIE: Temperatura wody 24°C, tarło odbywa się podłożu, w torfie lub mule. Po złożeniu ikry dorosłe odławiamy, wodę opuszczamy do powierzchni torfu i pozwalamy jej wyparować. Zbiornik przykrywamy” szkłem i zaciemniamy. Po conajmniej sześciu tygodniach należy torf z ikrą zalać wodą miękką, słabo kwaśną i po kilku godzinach wylęgają się młode, bardzo żarłoczne (pył!) i szybko rosnące.
Fot.: N. Kisieljów
Tekst. H. Skrzyński
Strona używa ciasteczek (cookies). Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookies, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. ..AkceptujRead More
Polityka prywatności & Cookies
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.