Macrobrachium nipponense (De Haan, 1849)
Rzeczna, krewetka japońska. Krewetki te w swojej ojczyźnie zamieszkują głównie rzeki i strumienie z czystą wodą. Długość tych zwierząt nie przekracza 7-8 cm (samce 6 cm). Nazwę rodzajową, zawdzięczają stosunkowo dużym (w porównaniu do wielkości ciała) szczypcom na pierwszej parze nóg. Charakterystyczne cechy japońskiej krewetki rzecznej to poprzeczna czarna kreska na grzbiecie, ozdobiona białą obwódką, białe skarpetki na nogach i pomarańczowe pazury (u dominujących samców zmieniają kolor na czerwoną cegłę). Ciało krewetki jest przezroczyste, brązowawe. Im starszy osobnik, tym bardziej bogato jest ubarwiony.
 https://houseaqua.ru |
Ze względu na bezpretensjonalność warunków przetrzymywania krewetki te prawdopodobnie jeszcze przez długi czas będą zajmować wiodącą pozycję. Rozległe siedlisko, obejmujące zbiorniki o szerokim zakresie parametrów chemicznych i fizycznych wody, determinowało wysoką zdolność adaptacyjną tego gatunku krewetki. Są lżejsze od wielu najbliższych krewnych, tolerują temperatury 28-30 °C, bez widocznego uszczerbku na zdrowiu, żyją w wodach o pH 6,5-6,8 i dGH 8-10 °, choć preferują bardziej tradycyjne warunki dla krewetek . Krytycznym parametrem jest dla nich jedynie stężenie rozpuszczonego tlenu: będąc typowymi aborygenami zbiorników z bieżącą wodą, krewetki nie lubią, gdy woda jest uboga w ten życiodajny gaz.
Wszystko byłoby w porządku, ale natura obdarzyła Macrobrachium nipponense w pewne cechy, które nakładają pewne ograniczenia na wykorzystanie tych zwierząt w hodowli ryb ozdobnych. Po pierwsze, krewetki nie dogadują się dobrze z małymi rybami – dokładniej mówiąc, bliskość krewetek sprawia takim rybom sporo kłopotów, z których obgryzanie płetw najmniej. Przy okazji należy pamiętać, że wiele ryb poruszających się w nocy (a mianowicie to okres najaktywniejszych polowań krewetek) traci wrodzoną dynamikę, a niektóre, w tym kąsaczowce, leżą nawet na dnie, aby „odpocząć”.. Wtedy trafią do nich sprytne krewetki, ponieważ w warunkach naturalnych to ryby (chore i martwe) stanowią istotną część ich diety. Po drugie, krewetki rzeczne raczej nie zadowolą fanów wszelkiego rodzaju małych ślimaków, a nawet ampularii. Obecność muszli nie ratuje mięczaków przed zręcznymi myśliwymi dla ich delikatnego mięsa. I nie może być mowy o bezpieczeństwie bezbronnych jaj ślimaków. Po trzecie, krewetki te, przy braku wystarczającej ilości odpowiedniego pożywienia, nie mają nic przeciwko ucztowaniu na giętkich łodygach i liściach pierzastych roślin, oraz roślin pływających (Riccia, Salvinia, Pistia). Ale jeśli tego wszystkiego nie ma w akwarium, prawdopodobnie nie znajdziesz lepszego pomocnika niż Macrobrachium nipponense. Są szczególnie przydatne w naczyniach z anubiami, które przy nadmiarze światła szybko pokrywają się glonami, co hamuje ich rozwój. Z drugiej strony krewetki szybko uporządkują taki zbiornik, utrzymując go w czystości, a rośliny w zdrowiu. Krewetki wschodnie nie są agresorami, ale wiedzą, jak sobie radzić. Potyczki w walce o kontrolę nad terytorium mogą być bardzo dynamiczne: kończyny rywali odpadają, zwłaszcza jeśli kłótnia wypadła w okresie, gdy zostali pozbawieni „pancerza”. To prawda, że wraz z późniejszą wylinką nieszczęśnicy odzyskają utracone narządy – jest to właściwość wspólna dla wszystkich krewetek. I choć zwykle nie dochodzi do morderstwa, nie warto ryzykować. Aby nie prowokować takich turniejów, Macrobrachium nipponense utrzymuje się w akwarium, zachowując proporcję: 1 osobnik na 15-20 litrów objętości (znowu z przewagą samic). Samice noszą duże jaja o średnicy około 1,5 mm przez 3-4 tygodnie (w zależności od temperatury wody). Przez pierwsze kilka dni larwy krewetek chowają się we wszelkiego rodzaju schroniskach, żerując na glonach. Polują już od długości 4-6 mm i mogą żywić się małymi skorupiakami, pociętym tubifexem itp. W obecności pełnowartościowej bazy pokarmowej rosną dość szybko, dodając co miesiąc 1 cm. Osiągają dojrzałość płciową w wieku 4-5 miesięcy.