Samolus valerandi Linne (1753)
– Jarnik solankowy Znane są dwa podgatunki:Samolus valerandi ssp. valerandi i Samolus valerandi ssp. parviflorus (Raf.) Hulten który jest nieco większy od poprzedniego.
POCHODZENIE : Występuje w miejscach błotnistych, najczęściej przy ujściach rzek w środowisku lekko zasolonym, w Europie i północnej Afryce. Dobrze znosi przedłużone zalanie.
OPIS : System korzeniowy składa się z wiązki włóknistych, niciopodobnych korzeni. Liście zebrane w ścisłą rozetkę, o długości do 10 cm i szerokości do 3,5 cm, mają kształt kropelkowaty, o jasnozielonej barwie z pierzastym unerwieniem. Roślina wyhodowana w warunkach bagiennych może zakwitnąć. Z rozety wyrasta pęd kwiatostanowy długości do 40 cm, na którym jest kwiatostan w postaci wiechy. Kwiaty niepozorne koloru białego o średnicy do 4 mm. Owocem są strączki z nasionkami, które w miarę dojrzewania stają się ciemnobrązowe, a nasionka są drobniejsze od nasion maku.
UPRAWA : Roślina niezbyt wymagająca, dobrze rośnie w wodzie miękkiej jak i twardej, lubi lekkie zasolenie. Woda raczej bogata w substancje pokarmowe o pH 5,5-7,5, temperaturze 15-25°C. Oświetlenie lubi intensywne 12-15 godzin na dobę. Pożądane jest światło słoneczne, szczególnie przy rozmnażaniu w paludarium. Nasiona wysiewa się do podłoża piaskowego z dodatkiem torfu, utrzymując niski poziom wody. Temperatura 20-25°C oraz duża wilgotność powietrza. Młode roślinki wielkości około 5 cm przenosimy do akwarium. Tworzenie roślin potomnych zachodzi bardzo rzadko.
Do klasyfikacji |