Aetobatus ocellatus (Kuhl, 1823)
Orleń plamisty
Rząd >> Rodzina:
(Myliobatiformes) – Orleniokształtne >> (Aetobatidae)
Wielkość:
300 cm.
Występowanie:
Indo-Pacyfik: Afryka Wschodnia, w tym Morze Czerwone do Wysp Hawajskich i Polinezji Francuskiej.
Synonimy:
Eel tenkee Not applicable
Myliobatus ocellatus Kuhl, 1823
Aetomylaeus ocellatus (Kuhl, 1823)
Myliobatis ocellatus Kuhl, 1823
Stoasodon ocellatus (Kuhl, 1823)
Aetobatus ocellata (Kuhl, 1823)
Raja tajara Forsskål, 1775
Raja tajara hörraeka Forsskål, 1775
Raja mula Forsskål, 1775
Raja guttata Shaw, 1804
Aetobatus guttatus (Shaw, 1804)
Raia quinqueaculeata Quoy & Gaimard, 1824
Raja quinqueaculeata Quoy & Gaimard, 1824
Myliobatis eeltenkee Rüppell, 1837
Myliobatis macroptera McClelland, 1841
Raja edentula Forster, 1844
Goniobatis meleagris Agassiz, 1858
Myliobatis punctatus Miklukho-Maclay & Macleay, 1886
Aetobatus punctatus (Miklukho-Maclay & Macleay, 1886)
Pteromylaeus punctatus (Miklukho-Maclay & Macleay, 1886)
Aetobatis punctatus (Miklukho-Maclay & Macleay, 1886)
Miliobatis punctatus Miklukho-Maclay & Macleay, 1886
Aetobatus narinari (non Euphrasen, 1790)
Myliobatis narinari (non Euphrasen, 1790)
Raja narinari (non Euphrasen, 1790)
Stoasodon narinari (non Euphrasen, 1790)
Aetobatis narinari (non Euphrasen, 1790)
Aetobatus flagellum (non Bloch & Schneider, 1801)
Aetobatus guttatus (non Bloch & Schneider, 1801)
Raja guttata (non Bloch & Schneider, 1801)
Aetobatis guttata (non Bloch & Schneider, 1801)
Raja ocellata (non Mitchill, 1815)
Aetobatis indica (non Swainson, 1839)
Cechy charakterystyczne:
Bardzo duży promień z romboidalnym dyskiem, który jest znacznie szerszy niż długi; szerokość około 1,5 razy długość. Duża, wystająca głowa z umiarkowanie długim, parabolicznym płatem dziobowym. Przetchlinki duże. Usta nieco węższe niż długość przedustna (płat dziobowy). Kurtyna nosowa duża, z tylnym brzegiem z frędzlami i głębokim wcięciem centralnym. Potężne płetwy piersiowe mają proste przednie brzegi, wklęsłe tylne brzegi i sierpowate, spiczaste wierzchołki. Poziom początku płetwy piersiowej z oczami. Płetwa grzbietowa mała, z szeroko zaokrąglonym wierzchołkiem. Dysk całkowicie gładki; brak cierni. Ogon nitkowaty i długi, gdy jest nienaruszony. Długość ogona 2,1-2,5 x szerokość dysku. Zwykle występuje 1 lub 2 kolce ogonowe, czasami do pięciu.
Grzbiet łupkowoszary, oliwkowoszary lub prawie czarny, z licznymi małymi białymi plamkami lub pierścieniami. Powierzchnia brzuszna końcówek i brzegów płetw piersiowych często ciemno cętkowana.
Morza tropikalne/subtropikalne. Piaszczyste zatoki, rafy koralowe, skaliste morskie wierzchowce. Czasami w słonawych ujściach rzek. Może znajdować się blisko podłoża, w toni wodnej lub blisko powierzchni. Strefy międzypływowe do głębokości co najmniej 35 m; prawdopodobnie dużo głębiej.
Warunki hodowlane:
Ze względu na unikalne cechy tej ryby jest ona spotykana tylko w oceanariach lub ogrodach zoologicznych.
W skład diety tych majestatycznych płaszczek wchodzą głównie kraby, małże i ślimaki, których pancerze kruszą w mocnych szczękach. Chętnie polują też na ośmiornice i inne wodne zwierzęta
Ze względu na łatwo dostępne miejsce występowania często wpadają w sieci rybackie. Są szeroko wykorzystywane w celach kulinarnych. Ich niezwykle długie ogony, wykorzystywane są przez lokalną ludność do produkcji ozdób. Problemem jest też zanieczyszczenie wód strefy przybrzeżnej, mające niekorzystny wpływ na te zwierzęta. Te wszystkie czynniki powodują że liczebność ich populacji systematycznie spada.
Rozmnażanie:
Orleń jest jajożyworodny, a zarodki żywią się początkowo żółtkiem, a następnie otrzymują dodatkowe składniki odżywcze od matki poprzez pośrednie wchłanianie wzbogaconego płynu macicznego. Ciąża trwa ponad 12 miesięcy i rodzi tylko kilka młodych.
        
|
