Carcharhinus longimanus (Poey, 1861)
Żarłacz białopłetwy
Rząd >> Rodzina:
(Carcharhiniformes) >> (Carcharhinidae)
Wielkość:
400 cm
Występowanie:
Występuje w wodach strefy tropikalnej i subtropikalnej wszystkich oceanów pomiędzy 30°N and 35°S, zwykle daleko od brzegów
Synonimy:
Carcharias obtusus Garman, 1881
Squalus longimanus Poey, 1861
Carcharias longimanus (Poey, 1861)
Pterolamiops longimanus (Poey, 1861)
Carcharinus longimanus (Poey, 1861)
Squalus maou Lesson, 1831
Carcharhinus maou (Lesson, 1831)
Carcharias insularum Snyder, 1904
Pterolamiops magnipinnis Smith, 1958
Pterolamiops budkeri Fourmanoir, 1961
Cechy charakterystyczne:
Spotykany jest na głębokościach 0–230 m, najczęściej do około 150 m, ale notowano jego pojawianie się w płytkich wodach przybrzeżnych, zwykle wokół oceanicznych wysp. Krępe ciało o przeciętnej długości około 270 cm, maksymalnie 396 cm długości całkowitej. Maksymalna odnotowana masa ciała wynosi 167,4 kg. Pierwsza płetwa grzbietowa wysoka i zaokrąglona, a druga jest przesunięta do nasady ogona. Płetwy piersiowe są bardzo duże – długie i szerokie. Ubarwienie zmienia się w zależności od obszaru występowania. Grzbiet jest zwykle szary, z brązowym zabarwieniem, spód ciała białawy. Końce pierwszej płetwy grzbietowej, płetw piersiowych i dolnego płata ogonowego (czasami również płetw brzusznych i górnego płata ogonowego) są zazwyczaj białe lub biało cętkowane (stąd epitet gatunkowy białopłetwy), ale zdarzają się osobniki, u których ta cecha nie występuje. Pysk jest stosunkowo krótki, oczy małe, okrągłe, osłonięte błonami migawkowymi.
W wodach pelagialnych porusza się wolno, z szeroko rozłożonymi płetwami piersiowymi. Pływa samotnie, w stadach lub w towarzystwie innych gatunków zwierząt morskich – ryb, waleni lub żółwi. W pobliżu żarłacza często widywane są towarzyszące mu podnawki, koryfeny oraz ryby zwane pilotami. W wodach otaczających Hawaje zaobserwowano żarłacze białopłetwe pływające blisko stad grindwala krótkopłetwego. Przypuszcza się, że rekiny korzystają ze szczególnych zdolności waleni do wyszukiwania kałamarnic, którymi żywią się obydwa gatunki. W diecie Carcharhinus longimanus znajduje się większość kręgowców morskich włącznie z ptakami i ssakami, większe bezkręgowce oraz padlina. Napotkawszy inny gatunek rekinów w pobliżu swojej zdobyczy staje się agresywny. Najdłuższy odnotowany wiek wynosi 22 lata.
Warunki hodowlane:
Ryba bardzo duża i nadaje się do hodowli tylko w ogrodach zoologicznych lub oceanariach. Bardzo rzadko występuje w zbiornikach wystawowych. Poławiany w całym zasięgu swojego występowania. W dużych liczbach jest chwytany przypadkowo, wraz z innymi rybami pelagicznymi. Mięso tego rekina jest sprzedawane świeże, mrożone, wędzone i solone.
Żarłacz białopłetwy jest aktywnym pływakiem żerującym w dzień i w nocy, zdecydowanie atakującym swoje ofiary. Uważa się, że jest potencjalnie niebezpieczny dla człowieka przebywającego w wodzie. Często jest pierwszym rekinem widzianym na miejscu morskich katastrof.
Rozmnażanie:
Żarłacze białopłetwe są żyworodne. Dojrzałość płciową osiągają w wieku 6–7 lat, samce przy długości ciała około 1,8 m, samice są nieco dłuższe. Embriony rozwijają się wewnątrz organizmu matki, w łożysku woreczka żółtkowego przytwierdzonym do ściany macicy. Po około rocznym okresie ciąży samica rodzi w jednym miocie 6 do 15 młodych o długości urodzeniowej 60–65 cm. Liczba młodych jest proporcjonalna do rozmiarów samicy.
|