Carcharias taurus Rafinesque, 1810
Tawrosz piaskowy
Rząd >> Rodzina:
(Lamniformes) – Lamnokształtne >> (Carchariidae)
Wielkość:
330 cm
Występowanie:
We wszystkich wodach ciepłych mórz, szczególnie preferuje strefę subtropikalną.
Synonimy:
Carcharhinus taurus (Rafinesque, 1810)
Eugomphodus taurus (Rafinesque, 1810)
Odontaspis taurus (Rafinesque, 1810)
Charcharias taurus Rafinesque, 1810
Squalus americanus Mitchill, 1815
Odontaspis americanus (Mitchill, 1815)
Squalus littoralis Lesueur, 1818
Carcharias littoralis (Lesueur, 1818)
Squalus macrodus Mitchill, 1818
Carcharias griseus Ayres, 1843
Odontaspis cinerea Ramsay, 1880
Lamna ecarinata Hemprich & Ehrenberg, 1899
Carcharias arenarius Ogilby, 1911
Odontaspis arenarius (Ogilby, 1911)
Carcharias arenarias Ogilby, 1911
Carcharias owstoni Garman, 1913
Squalus lixa Larrañaga, 1923
Odontaspis platensis Lahille, 1928
Carcharias platensis (Lahille, 1928)
Odontaspis ferox (non Risso, 1810)
Carcharias tricuspidatus (non Day, 1878)
Cechy charakterystyczne:
Żyje przy dnie, zwykle nad piaszczystym dnem, najczęściej do głębokości 70 m.
Osiąga maksymalnie do 3,5 m długości i masę ciała do 180 kg. Ciało wrzecionowate wydłużone, krępe, głowa nieco spłaszczona. Oczy małe owalne bez przesłony migawkowej. Uzębienie w obu szczękach w postaci wąskolancetowatych zębów o gładkim brzegu. Płetwa grzbietowa podwójna, obie części takiej samej wielkości. Płetwy piersiowe długie, mocne. Górny płat płetwy ogonowej sierpowaty. Grzbiet ciemnoszary, szarobrązowy lub brązowawy z ciemniejszymi nieregularnie rozmieszczonymi plamami, także na bokach. Strona brzuszna jasnoszara, wyraźnie oddzielona od ciemniej zabarwionego grzbietu.
Warunki hodowlane:
Jego duży i groźny wygląd w połączeniu ze względnym spokojem sprawił, że rekin piaskowy jest jednym z najpopularniejszych gatunków rekinów wystawianych w publicznych akwariach. Jednakże, podobnie jak w przypadku wszystkich dużych rekinów, trzymanie ich w niewoli nie jest pozbawione trudności. Stwierdzono, że rekiny piaskowe są bardzo podatne na rozwój deformacji kręgosłupa, przy czym dotyczy to aż jednego na trzy rekiny trzymane w niewoli, co nadaje im zgarbiony wygląd. Postawiono hipotezę, że deformacje te są skorelowane zarówno z rozmiarem, jak i kształtem ich zbiornika. Jeśli zbiornik jest za mały, rekiny muszą spędzać więcej czasu na aktywnym pływaniu niż na wolności, gdzie mają przestrzeń do szybowania. Ponadto rekiny w małych, okrągłych zbiornikach często spędzają większość czasu krążąc wzdłuż krawędzi tylko w jednym kierunku, powodując asymetryczne obciążenie ich ciał.
Żywi się głównie rybami i głowonogami, także skorupiakami.
Rozmnażanie:
Ryba żyworodna, zapłodniona samica wędruje na poród do najbliżej położonej umiarkowanie ciepłej strefy. Z miotu przeżywa tylko jeden najsilniejszy osobnik, pozostałe są zjadane jeszcze przed porodem, jest to przykład kanibalizmu prenatalnego. Młode rodzi się w zimie po ciąży trwającej 8–9 miesięcy i w momencie urodzenia mierzy od 95 do 120 cm długości.
|