Macroramphosus scolopax (Linnaeus, 1758)
Bekaśnik
Rząd >> Rodzina:
(Syngnathiformes ) – Igliczniokształtne >> ( Centriscidae) – Brzytewkowate
Wielkość:
20 cm
Występowanie:
Zachodni Atlantyk: Zatoka Maine do Argentyny. Wschodni Atlantyk i Morze Śródziemne. Indo-Zachodni Pacyfik. Głównie w umiarkowanych szerokościach geograficznych między 20° a 40° szerokości geograficznej północnej.
Synonimy:
Balistes scolopax Linnaeus, 1758
Centriscus scolopax (Linnaeus, 1758)
Solenostomus scolopax (Linnaeus, 1758)
Macrorhamphosus scolopax (Linnaeus, 1758)
Silurus cornutus Forsskål, 1775
Centriscus squamosus Bloch, 1785
Centriscus gracilis (non Lowe, 1839)
Macroramphosus gracilis (non Lowe, 1839)
Macrorhamphosus elevatus (non Waite, 1899)
Cechy charakterystyczne:
Bekaśnik nie oddala się zbytnio od wybrzeży, ale żyje głębiej, zwykle na mulistym dnie morskim. Został znaleziony na 25-600 m, ale najczęściej przebywa między 100 a 250 m.
Osiąga długość do 20 cm, choć rzadko przekracza 12 cm łącznie z pyskiem. Ciało jest wydłużone i ściśnięte. Rurkowaty pysk o długości około 6 cm jest chroniony przez małe, ale mocne łuski, szorstkie w dotyku, ze względu na obecność stępek i kolców. Usta, umieszczone na końcu, nie mają zębów, ponieważ służą do zasysania planktonu. Oko jest proporcjonalnie duże, co zapewnia dobre widzenie w ciemności.
W trzeciej części ciała, tuż przed początkiem płetwy odbytowej, znajdują się dwie płetwy grzbietowe, nieco cofnięte. Pierwsza płetwa grzbietowa ma 5 kolczastych promieni: pierwsza jest krótka i mocna, druga, bardzo długa, jak włócznia, jest solidna i otoczona małymi spiczastymi zębami przypominającymi piły. Pozostałe trzy są praktycznie nieszkodliwe. Druga płetwa grzbietowa ma mały kręgosłup i 11-12 miękkich promieni.
Płetwa odbytowa, dłuższa i niższa, ma 18-19 nieuzbrojonych promieni; dwie maleńkie płetwy brzuszne mają 5 miękkich promieni, a piersiowe, około dwa razy większe, są zaokrąglone 16-17 miękkimi promieniami; płetwa ogonowa jest ścięta lub lekko wklęsła.
Całkowity kolor jest żółtawo-różowy, ciemniejszy na pysku i w górnej części, bardziej srebrzysty po bokach.
Żyje w grupach, które przemieszczają się, mniej lub bardziej zsynchronizowane, szukając pożywienia. Młode osobniki żywią się prawie wyłącznie widłonogami pelagicznymi, dorosłe osobniki uzupełniają tę dietę drobnymi bezkręgowcami dennymi.
Warunki hodowlane:
Ryby raczej dla akwariów publicznych i ogrodów zoologicznych.
Rozmnażanie:
Rozród odbywa się w okresie styczeń-luty. Młode, do 3,5 cm, są pelagiczne, z mimetycznym jasnoniebieskim grzbietem i srebrzystym brzuchem. Następnie stopniowo barwią się i migrują w kierunku dna morskiego, gdy osiągną długość 7,5 cm. |