Rhina ancylostomus Bloch & Schneider, 1801
Rina gitarowa
Rząd >> Rodzina:
(Rhinopristiformes) >> (Rhinidae)
Wielkość:
300 cm.
Występowanie:
Indo Pacific: Zatoka Perska, Morze Czerwone i Afryka Wschodnia do Papui Nowej Gwinei, na północ do Japonii, na południe do Nowej Południowej Walii w Australii.
Synonimy:
Rhina anclyostoma Bloch & Schneider, 1801
Rhina ancylostoma Bloch & Schneider, 1801
Squatina ancyclostoma (Bloch & Schneider, 1801)
Rhina cyclostomus Swainson, 1839
Cechy charakterystyczne:
Mimo iż swoim wyglądem przypomina nieco rekina należy do płaszczek. Świadczy o tym umiejscowienie szczelin skrzelowych na spodzie ciała (w przypadku rekinów znajdują się one po bokach głowy). Ten rzadki gatunek występuje powszechnie w tropikalnych wodach przybrzeżnych i w okolicach raf koralowych, na głębokości do 90 m. Bardzo charakterystyczny wygląd Rhina ancylostoma ma szerokie i grube ciało z zaokrąglonym pyskiem i dużymi, podobnymi do rekina płetwami grzbietowymi i ogonową. Jego pysk tworzy falistą linię w kształcie litery W, a nad głową i grzbietem znajduje się wiele kolczastych wypustek. Ma grzbietowy wzór z wieloma białymi plamami na niebieskawo-szarym do brązowego tle, z parą wyraźnych czarnych znaczeń nad płetwami piersiowymi.
Warunki hodowlane:
Zwykle spotykany w pobliżu dna morskiego, Rhina ancylostoma preferuje piaszczyste lub błotniste obszary w pobliżu podwodnych konstrukcji. Jest drapieżnikiem polującym na ryby, skorupiaki i mięczaki. Jego pasma spłaszczonych zębów pozwalają mu zmiażdżyć zdobycz o twardej skorupie. Rhina ancylostoma dobrze przystosowuje się do niewoli i jest często eksponowana w akwariach publicznych.
Rozmnażanie:
Gatunek ten rodzi żywe mioty od dwóch do jedenastu młodych, które w okresie ciąży są karmione żółtkiem. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) oceniła Rhina ancylostoma jako zagrożoną, ponieważ jest powszechnie poławiana ze względu na cenne płetwy i mięso. Jest jednak postrzegany przez rybaków jako uciążliwy, ponieważ jego masywna i ciernista skóra powoduje uszkodzenie sieci połowowych. Degradacja i niszczenie siedlisk stanowi dodatkowe, znaczące wyzwanie dla przetrwania tego gatunku.
|