Solea solea (Linnaeus, 1758)
Sola zwyczajna, podeszwica
Rząd >> Rodzina:
(Carangiformes) >> (Soleidae) – Solowate
Wielkość:
70 cm
Występowanie:
Wschodni Atlantyk: na południe od fiordu Trondheim (w tym Morza Północnego i zachodniego Bałtyku) i Morza Śródziemnego (w tym Morza Marmara, Bosforu i południowo-zachodniego Morza Czarnego). Na południe do Senegalu, w tym Wyspy Zielonego Przylądka
Synonimy:
Pleuronectes solea Linnaeus, 1758
Solea vulgaris Quensel, 1806
Solea vulgaris vulgaris Quensel, 1806
Cechy charakterystyczne:
Przebywa zwykle samotnie w strefie przybrzeżnej na piaszczystym lub mulistym dnie w zakresie temperatur od 8 – 24 °C. Zimą schodzi głębiej. Wchodzi do rzek.
Charakteryzuje się płaskim, owalnym kształtem ciała z oczami po tej samej stronie tułowia. Głowa zaokrąglona. Płetwa grzbietowa rozpoczyna się tuż za głową i sięga nasady ogona. Płetwa odbytowa długa, również sięga nasady ogona. Strona grzbietowa szarobrązowa do czerwonawobrązowej z dużymi, ciemnymi, nieregularnie rozmieszczonymi cętkami.
Warunki hodowlane:
Ze względu na wielkość utrzymywana tylko w oceanariach i akwariach publicznych. Żeruje nocą, zjadając bezkręgowce, a czasem małe ryby.
Rozmnażanie:
|