Betta brownorum Witte & Schmidt, 1992
|
|||
 |
Rząd >> Rodzina:
(Perciformes) – Okoniokształtne >> (Osphromenoidae) – Guraminowate
Występowanie:
Azja Południowo-Wschodnia: Półwysep Malajski, centralna i wschodnia Tajlandię, Kambodża i południowy Wietnam
Wielkość:
6 cm
Synonimy:
* Betta coccina (Vierke, 1979)
Cechy charakterystyczne:
Gatunek raczej łagodny, można pielęgnować parę lub grupę w akwarium gatunkowym, a nawet ogólnym z innymi małymi, spokojnymi rybami o podobnych wymaganiach. Ryba ma ciało lekko wydłużone z łagodnie zaokrągloną płetwą ogonową i zaostrzonymi płetwami grzbietową i odbytową. Łuski jednolicie ciemnoczerwone – pośrodku boków widnieje duże, jasnoniebieskie, metalicznie połyskujące „lusterko”. Samce są nieco bardziej jaskrawo ubarwione. Poza tym u samic w okresie poprzedzającym tarło pojawia się wyraźne pokładełko.
Najchętniej zjada preferuje żywe lub mrożone larwy owadów. Zjada również pokarmy suche płatkowane i liofilizowane.
Warunki hodowlane:
Dla pary wystarczy zbiornik nawet 25-litrowy, dla grupy – min. 80 l. Akwarium musi być szczelnie przykryte i zaopatrzone w dość silne oświetlenie, grzałkę i wydajny, ale delikatnie pracujący filtr, najlepiej taki, który umożliwia zastosowanie wkładów torfowych. Na dnie należy ułożyć warstwę grubego piasku lub podłoża organicznego na bazie ziemi wulkanicznej. Dekoracje powinny stanowić korzenie i łupiny orzechów kokosowych tworzących naturalne groty. Zbiornik należy obsadzić dość gęsto miękkolistnymi roślinami. Również na powierzchni wody należy ułożyć warstwę roślin pływających, wśród których ryby będą miały odpowiednie warunki do budowy gniazda. Należy dokonywać jej regularnych, nieznacznych podmian.
Temperatura wody: 22-25°C Parametry wody: pH: około 6,0 dH: do 10°
Rozmnażanie:
Gatunek ten stanowi ciekawy przykład bojownika będącego rodzajem stadium pośredniego pomiędzy gębaczami a budowniczymi pienistych gniazd. Otóż zaobserwowano, że jego przedstawiciele – w zależności od miejsca pochodzenia – są jednymi albo drugimi. Większość ryb tego gatunku buduje jednak pieniste gniazda pod powierzchnią wody. Tarło i wychów młodych przebiega wówczas podobnie jak u bojownika syjamskiego. Samicę należy odłowić bezpośrednio po zakończeniu tarła, zaś samca wtedy, gdy narybek opuści gniazdo.