Chuco intermedium (Günther, 1862)
Rząd >> Rodzina:
(Cichliformes) – Pielęgnicokształtne >> (Cichlidae) – Pielęgnicowate
Występowanie:
Ameryka Środkowa: wybrzeże Atlantyku, w dorzeczach Grijalva i Usumacinta w Meksyku, Gwatemali i Belize.
Wielkość:
około 20 cm
Synonimy:
* Theraps intermedius (Günther, 1862)
* Heros intermedius Günther, 1862
* Cichlasoma intermedium (Günther, 1862)
* Theraps intermedia (Günther, 1862)
* Vieja intermedia (Günther, 1862)
* Theraps intermedium (Günther, 1862)
* Vieja intermedium (Günther, 1862)
* Heros angulifer Günther, 1862
* Acara rectangularis Steindachner, 1864
* Heros rectangulare (Steindachner, 1864)
Cechy charakterystyczne:
Obecnie w naszych akwariach pływają dwie różne formy Chuco intermedium. Jedna pochodzi z Rio Chamula (system Tulija) i na jasnobeżowo-brązowej powierzchni ma czarną plamę z kątem prostym, który jest tak typowy dla tych ryb. Równie inne charakterystyczne elementy; takie jak małe ciemne plamy na bokach po wewnętrznej stronie rogu i cętkowane dziwne łuski. Płetwy mogą wyglądać na jasno niebieskie w zależności od światła. Druga forma pochodzi również z innego dopływu Tulija – Rio Notutum. W przeciwieństwie do poprzednich, ich zabarwienie jest wyraźne, białawo-szare. Młodsze ryby do wielkości od pięciu do sześciu centymetrów, mają również wyraźny rysunek kątowy. Wraz ze wzrostem nastepuje rozgraniczenie rysunku kątowego i staje się on coraz bardziej rozmyty. Na końcu pojawiają się pionowe pasma, których nie da się wyraźnie rozróżnić, tworząc ciemną chmurę na bokach. W sezonie rozrodczym rysunek zmienia się tak daleko, że jasny kolor staje się prawie śnieżnobiały, tak że czarne rysunki wciąż wydają się kontrastować. Ale nawet wtedy nie widać już wyraźnego wzorca kąta. W naturze ryby te wolą głębsze, bardziej swobodne i szybko płynące strefy. W razie niebezpieczeństwa nie chowają się w jakiejś jamie, w drewnie czy innym schronie, ale po prostu uciekają do silnie płynących i głębszych stref wodnych.
Przypuszczalnie ryby żyją w naturze jako wszystkożerne, ale pewne jest, że w menu są również pokarmy roslinne. W ich naturalnym środowisku można stwierdzić, że te gatunki czasami zbierają algi ze stałych substratów, tak jak różne pielęgnice afrykańskie. Dlatego trudno jest utrzymać te ryby w akwariach z roślinami, ponieważ nawet większe rośliny wodne, takie jak Vallisneria i Echinodorus, nie pozostają nietknięte. Lubią jeść płatki z powierzchni wody, a także małe lub większe kawałki jedzenia pływające w wodzie. Szczególnie lubią skorupiaki, takie jak mysis, kryl, gamarus. Jeśli dochodzi do zażartych awantur między rybami lub innymi gatunkami ryb, starają się trafić przeciwnika dokładnie w tylną część ciała lub podstawę ogona. Dzięki zębom szczoteczkowym, która doskonale nadaje się do zeskrobywania glonów z podłoża, mogą poważnie zranić przeciwnika.
Warunki hodowlane:
Akwarium około 200-500 litrów. Konieczna dobra biologiczna filtracja wody oraz jej ruch w zbiorniku i częste podmiany, młode ryby dobrze czują się trzymane w małym stadku z którego dobierze się para.
Woda o twardości całkowitej i twardości węglanowej (12,5 GH i 12 KH w Rio Notutum) i alkalicznej wartości pH (8,85). Temperatury mogą wahać się w zakresie od 24 do 28 ºC w porze suchej.
Rozmnażanie:
Rozmnażanie tego pielęgnic jest generalnie zgodne ze wzorem typowych ryb „otwartych substratów”. W akwarium jednak woli nieco ukryte płaskie powierzchnie takie jak płaskie kamienie, które są pionowo nachylone, czy poziome. Po uformowaniu się pary – dojrzałych płciowo ryb o wielkości od 12 do 14 cm.- nie będziemy już długo czekać na tarło. Para ostrożnie czyści wybrane podłoże, samica jest szczególnie aktywna. Samica składa stosunkowo duże brązowawe jaja. Natychmiast samiec ich zapładnia. Przy wielkości 14 centymetrów samice wytwarzają już ikrę od 20 do 300 jaj. Po ułożeniu samica podejmuje się zadania ochrony ikry. Stoi stale z płetwami, które kołyszą się nad jajami i nie opuszcza tej pozycji nawet podczas karmienia. W okresie między wylegiem a swobodnym pływaniem, około ośmiu dni, samiec prawie nie dba o swoje potomstwo. W tym okresie jest on jeszcze bardziej agresywny i sam kontroluje całą powierzchnię w akwarium jako swoje terytorium. Dba o to, by żadna ryba nie zbliżała się do miejsca tarła. Dopiero gdy młode potomstwo pływa po raz pierwszy w wyższych rejonach akwarium, samiec i samica spotykają się ponownie. Teraz oboje rodzice stoją nad rojem, w którym samiec odstrasza także ewentualnych wrogów. Młode potomstwo wędruje pod opieką rodziców przez akwarium, nieustannie poszukując pożywienia. Hodowanie młodych jest tak łatwe, jak wszystkich innych gatunków dużych pielęgnic.
|