Cynodonichthys magdalenae (Eigenmann & Henn, 1916)
|
  |
Rząd >> Rodzina:
(Cyprinodontiformes) – Karpieńcokształtne >> (Rivulidae) – Strumieniakowate
Synonimy:
* Rivulus magdalenae Eigenmann & Henn, 1916
* Rivulus milesi Fowler, 1941
Występowanie:
Ameryka Południowa: dorzecza Magdaleny i Cauca w Kolumbii.
Wielkość:
7 cm
Cechy charakterystyczne:
Pokojowe w stosunku do innych gatunków, mogą być nieco agresywne wśród osobników tego samego gatunku.
Samiec jest większy, bardziej ubarwiony, ma dłuższe płetwy, prosty brzuch, ma niebieskawo-zielony kolor i małe czerwone plamki po bokach. Samica jest mniejsza, ma okrąglejszy brzuch i nieco jaśniejsze umaszczenie, mniejsze płetwy i małą czarną kropkę na ogonowej płetwie.
W naturze żywią się larwami komarów, glonami nitkowatymi, widłonogami, małymi owadami. Dlatego podstawą pożywienia powinny być, najlepiej, żywe pokarmy (artemia, rozwielitki, larwy komarów), przyjmują również pokarmy suche, a w większości te oparte na spirulinie nie można pomijać.
Warunki hodowlane:
Minimalna wielkość akwarium: 20 litrów, dla kilku ryb zbiornik o pojemności powyżej 30 litrów.
Utrzymanie gatunku jest łatwe, jednak zawsze należy pamiętać o przykryciu akwarium, aby ryby nie skakały. Gdy są trzymane razem od urodzenia, koegzystencja jest względnie spokojna, ale jeśli zostaną rozdzielone, a następnie ponownie połączone, samce mogą stać się agresywne. Ryby wychowane w akwariach mogą dożyć ponad 3 lata.
Parametry wody: pH: 6,0-7,0; dH: od 7 do 9°n; Temperatura – 22-26°C
Rozmnażanie:
Rivulus magdalenae w naturze rozmnaża się wśród roślin i korzeni pływających. Tarło odbywa się zwykle wcześnie rano i późnym popołudniem, samica może składać od 5 do 15 jaj dziennie, kolor jaj jest lekko bursztynowy i mają około 1,6 mm, są one zwykle bardzo twarde, a te nie zapłodnione zaatakowane przez grzyby, stają się białe. W akwariach do gromadzenia jaj często używa się tzw. mopów, mchów czy nawet roślin pływających, które mają długie korzenie.
Po rozpoczęciu tarła samica może składać jaja przez kilka dni, ponieważ rodzice mogą zjadać jajka, ważne jest, aby usunąć je, gdy tylko samica wypuści odpowiednią ilość. Inkubacja jaj trwa około 2 tygodnie, należy ją przeprowadzić oddzielnie od rodziców, w innym pojemniku z tą samą wodą co akwarium tarliskowe. Na początku narybek można karmić artemią i larwami mikroorganizmów, później, w miarę rozwoju, można podawać większe pokarmy. W wieku około 4-5 miesięcy osiągają dojrzałość płciową i zwykle rodzi się więcej samców niż samic. Ostatnie badania wykazały, że bardziej kwaśne pH podczas rozwoju embrionalnego prowadzi do powstania większej liczby samic.
Artykuły z czasopisma AKWARIUM: 2/82,