Kryptolebias marmoratus (Poey, 1880)
|
 Kryptolebias marmoratus – „pierwotny” samiec. Kryptolebias marmoratus – hermafrodyta |
Rząd >> Rodzina:
(Cyprinodontiformes) – Karpieńcokształtne >> (Rivulidae) – Strumieniakowate
Występowanie:
Ameryka Północna, Środkowa i Południowa: od wschodnich wybrzeży Florydy (od rzeki Indian do Key West) w USA i od Bahamów po Kubę, Jamajkę, Kajmany, Brazylię, Gujanę Francuską, Antyle Holenderskie, Wenezuelę, Belize, Meksyk, Portoryko. Na całych Karaibach
Wielkość:
7,5 cm
Synonimy:
* Rivulus marmoratus Poey, 1880
* Rivulus heyei Nichols, 1914
* Rivulus marmoratus bonairensis Hoedeman, 1958
* Rivulus bonairensis Hoedeman, 1958
* Rivulus garciai de la Cruz & Dubitsky, 1976
* Rivulus garciae de la Cruz & Dubitsky, 1976
* Rivulus ocellatus (Hensel, 1868)
* Rivulus occellatus (Hensel, 1868)
Cechy charakterystyczne:
Strumieniak ten jest gatunkiem głównie słonowodnym lub słonawym, z ograniczonym występowaniem w wodach słodkich. Toleruje zasolenie od 0-68 części na tysiąc. Ryba ta występuje w stojących, sezonowych stawach i łęgach, a także w siedliskach namorzynowych. Wzdłuż wschodniego wybrzeża Florydy znajduje się na siedliskach bagiennych powyżej strefy pływów, często w norach kraba lądowego (Cardisoma guanhumi). Wielkie nory kraba lądowego zapewniają również schronienie w porze suchej, kiedy sezonowe zbiorniki wody wysychają. Ryby występujące w tych norach są małe, w jednej nory zarejestrowano aż 26 ryb. Nory innych gatunków krabów mogą być wykorzystywane, gdy nie ma kraba olbrzymiego, szczególnie na obszarach zachodniego wybrzeża Florydy. Strumieniak namorzynowy jest w stanie przetrwać w wilgotnych miejscach bez wody do 60 dni w okresach suszy, beztlenowych lub w warunkach wysokiego stężenia siarczków. Agresja wewnątrzgatunkowa może również skłaniać jednostki do przenoszenia się do innych zbiorników wodnych. Tę rybę zaobserwowano pełzając i przewracając się po lądzie w porze deszczowej, aby dotrzeć do zbiorników wodnych zawierających wodę lub nor krabów. Kapilary naskórka służą do wymiany gazów oddechowych w okresach niekorzystnych warunków środowiskowych. Tolerując ekstremalne temperatury i zasolenie, mangrowe strumieniaki przetrwają na obszarach, na których może występować niewiele innych gatunków ryb. Przeważnie hermafrodyty, potrafią zapładniać własne jaja, cecha ta prawdopodobnie rozwinęła się w wyniku życia w odizolowanych miejscach. Ze względu na rozmnażanie i długość życia jest to bardzo praktyczna ryba w laboratoriach do badania toksyczności i zanieczyszczeń.
Strumieniak namorzynowy jest łatwy do utrzymania w niewoli i rodzi rodzeństwo, które jest prawie identyczne genetycznie.
Głównym zagrożeniem dla przetrwania strumieniaka namorzynowego jest degradacja i niszczenie siedlisk oraz narażenie na zanieczyszczenia. Zakłócenia, które zmieniają zasolenie i temperaturę, a także szata roślinna mogą również zmniejszać naturalnie występujące populacje ryby.
Ryba ma wydłużony, smukły, spłaszczony grzbietowo-brzusznie korpus z zaokrągloną płetwą ogonową. Zarówno płetwy grzbietowe, jak i odbytowe są osadzone z tyłu ciała, a początek płetwy grzbietowej znajduje się bezpośrednio za płetwą odbytową. Głowa i tułów są od bordowego do ciemnobrązowego lub podpalanego, z małymi ciemnymi plamkami i plamkami na tułowiu, szczególnie na bokach. Powierzchnia grzbietowa jest zawsze ciemniejsza niż kremowa powierzchnia brzuszna. Kolor ciała jest odbiciem siedliska, z jasnym ubarwieniem w obszarach osadów o jasnym zabarwieniu i ciemniejszym w środowiskach z ciemną ściółką. Duża ciemna plama otoczona żółtym paskiem znajduje się u górnej podstawy płetwy ogonowej. Samce nie mają tej ciemnej plamki i mają czerwono-pomarańczowy odcień na bokach i płetwach. Ryby hermafrodytyczne osiągają dojrzałość płciową w wieku 90 dni, a samce w wieku 84 dni. Płeć można rozróżnić 8 tygodni po zapłodnieniu komórki jajowej. Dorosłe ryby mogą żyć w niewoli do 5 lat; długość życia osobników występujących naturalnie jest nieznana.
Warunki hodowlane:
Akwarium gęsto obsadzone roślinami. Dodatkowo można umieścić korzenie i kamienie pamiętając o stworzeniu większej ilości kryjówek dla osobników słabszych.
Oprócz niesamowitej odporności jest w stanie ewoluować w środowisku wodnym o ekstremalnych warunkach fizykochemicznych (różne temperatury, od 7 ° C do 38 ° C, woda słodka lub morska).
Rozmnażanie:
Działając jako hermafrodyta, mangrowe strumieniaki są w stanie zapłodnić swoje własne jaja wewnętrznie, wytwarzając zdolne do życia potomstwo. Każda ryba hermafrodytyczna produkuje w niej zarówno plemniki, jak i jaja. To jedyny naturalny przykład klonowania przez organizm kręgowców. Samce są rzadko obserwowane na wolności na Florydzie, ale częściej występują na Karaibach i Ameryce Środkowej. Istnieją dwa typy samców, pierwotne i wtórne. Pierwotne samce rozwijają się bezpośrednio z zapłodnionych jaj, podczas gdy wtórne samce rozwijają się z ryb hermafrodytycznych w określonych warunkach środowiskowych. Istnieją dowody na to, że młode ryby krzyżują się płciowo, uwalniając niezapłodnione jaja, z występowaniem zarówno samców, jak i samic w dzikich populacjach. Może nastąpić zależna od wieku zmiana w przydziale płci, od zdominowanej przez samice do takiej, w której dominuje hermafrodyta, ponieważ starsze populacje mają znacznie większą liczbę ryb hermafrodytycznych. Ten hermafrodytowy sposób rozmnażania może być ewolucyjną odpowiedzią na siedlisko i możliwą izolację w norach krabów. Dojrzałe jaja są uwalniane blisko powierzchni wody na różnych etapach rozwoju, od tych, które zostały niedawno zapłodnione, po inne zawierające już rozwijający się zarodek. Większość jaj wykluwa się 16 dni po zapłodnieniu, chociaż niektóre mogą zająć do 2 tygodni dłużej. W międzyczasie dorosłe mangrowe strumieniaki często zjadają te uwolnione jaja. Liczba jaj wypuszczanych przez każdego dorosłego zależy od wielkości dorosłej ryby oraz pory roku, przy czym typowe jest wypuszczanie 40-75 jaj. Zapłodnione jaja rozwijają się tylko wtedy, gdy są inkubowane w wilgotnych warunkach, wylęgając się jednocześnie z zalaniem namorzynów.