Rhinogobius chiengmaiensis Fowler 1934
|
Rząd >> Rodzina:
(Gobiiformes) – Babkokształtne >> (Gobiidae) – Babkowate
Występowanie:
Azja: Znany tylko z środkowego i górnego systemu rzecznego Chao Phraya w środkowej Tajlandii, w tym jego głównych dopływów rzek Ping i Nan.
Wielkość:
Dorasta do 4-5 cm.
Synonimy:
Ctenogobius chiangmaiensis (Fowler, 1934)
Rhinogobius chiangmaiensis Fowler, 1934
Cechy charakterystyczne:
Rhinogobius: od greckiego rhinos , co oznacza „nos” i rodzajowa nazwa Gobius. chiengmaiensis: nazwa pochodzi od prowincji Chiang Mai (także pisanej Chiengmai) w północnej Tajlandii, typowa lokalizacja tego gatunku.
Zamieszkuje mniejsze rzeki, dopływy i strumienie o podłożu ze żwiru, skał, głazów i odsłoniętego podłoża skalnego, które podlegają sezonowym zmianom natężenia przepływu wody, głębokości i zmętnienia. Rośliny wodne zwykle nie są cechą takich siedlisk, chociaż roślinność nadbrzeżna i nawisowa może rosnąć gęsto.
Może być trzymany w akwarium towarzyskim, pod warunkiem, że współmieszkańcy są wybierani ostrożnie. Spokojne, pelagiczne gatunki, które zamieszkują podobne środowiska w przyrodzie, takie gatunki jak: Tanichthys lub Danio, są prawdopodobnie najlepszym wyborem dla wyższych poziomów, ale widzieliśmy również Rhinogobius spp. utrzymywane obok zadziornych małych kąsaczy, żyworódek itp. Nie należy go mieszać z innymi Rhinogobius spp. ponieważ nie jest jeszcze jasne, czy są zdolne do hybrydyzacji, ale inne babki żyjące w strumieniach z rodzajów, takie jak Stiphodon , Sicyopterus , Sicyopus lub Schismatogobius spp. generalnie są dobrymi towarzyszami. Mniej odpowiednie są krewetki słodkowodne z rodzajów takich jak Caridina i Neocaridina, ponieważ są one prawdopodobnie drapieżnikami. Inni mieszkańcy dna mogą obejmować drobne bocje z rodzajów, takich jak Gastromyzon, Pseudogastromyzon lub Acanthopsoides, a w konfiguracjach o wysokim prądzie wody, takie jak Annamia, Homaloptera itp. Unikajmy tych, które żerują agresywnie lub są nadmiernie terytorialne, np. wielu Schistura spp. Większe ryby najlepiej pominąć, chociaż w bardzo dużych zbiornikach może być możliwe dodanie kilku niedrapieżnych , żyjących przy powierzchni. Należy całkowicie unikać większości pielęgnic i innych ryb terytorialnych zamieszkujących dolne partie. Podczas gdy samce są ze sobą terytorialne do pewnego stopnia, poważne obrażenia są mało prawdopodobne, pod warunkiem, że zbiornik jest wystarczająco osłonięty, i faktycznie wydaje się, że aktywnie wymagają obecności współgatunków. Starajmy się kupić co najmniej dwa samce i tyle samo lub więcej samic, gdyż ryba może stać się apatyczna i nieaktywna.
Dorosłe samce są intensywniej ubarwione i mają nieco bardziej wydłużone płetwy grzbietowe i odbytowe niż samice.
Rhinogobius spp. wydają się być drapieżnikami żywiącymi się szeregiem małych bezkręgowców, skorupiaków i podobnych zwierząt. W akwarium należy im podawać drobne żywe lub mrożone pokarmy takie jak ochotki lub larwy komarów, artemię, rozwielitki, mysis itp. Suszona żywność może być przyjmowana po okresie aklimatyzacji, ale nie powinna być stosowana regularnie.
Warunki hodowlane:
Akwarium o wymiarach podstawy 60 x 30 cm powinno być wystarczające, aby pomieścić małą grupę. Nie jest trudno utrzymać je w odpowiednich warunkach; zalecane jest utrzymywanie w zbiorniku zaprojektowanym jako symulacja płynącego strumienia z podłożem o zmiennie wielkości kamieni, piasku , drobnego żwiru , a nawet większych skał i głazów. Może być dodatkowo wyposażone w korzenie, rury z terakoty, doniczki itp tak ułożone aby tworzyć sieć zakątków, zakamarków i zacienionych miejsc, zapewniających tym samym ukrycie się ryb. Podczas gdy większość roślin wodnych nie będzie w stanie rozwijać się w takim otoczeniu możemy użyć odporne rodzaje takie jak Microsorum, Bolbitis lub Anubias spp. Podobnie jak wiele innych ryb, które naturalnie zamieszkują bieżące wody nie tolerują nagromadzenia organicznych zanieczyszczeń i wymagają nieposzlakowanie czystej wody, aby dobrze się rozwijać. Należy wykonywać co tygodniowe podmiany wody 30-50% objętości zbiornika. W akwarium wskazana jest wysoka zawartość rozpuszczonego tlenu, oraz dobry przepływ wody w zbiorniku co zapewni zastosowanie dobrej pompy z napowietrzaniem.
Temperatura: 18 – 26 ° C Może tymczasowo wytrzymać cieplejsze warunki, pod warunkiem utrzymania poziomu rozpuszczonego tlenu. pH: 6,0 – 8,0 Twardość: 2-15°
Rozmnażanie:
W naturze tarło występuje od maja do sierpnia latem i od grudnia do marca zimą, chociaż w akwariach może być hodowane przez cały rok i należy do mniej problematycznych przedstawicieli rodzaju. Jak to jest typowe dla rodzaju jaja składane są na suficie jaskini lub szczeliny i pilnowane przez samca aż do wyklucia. Kilka potencjalnych miejsc powinno być oferowanych w postaci skał, rur z terakoty, doniczek itp. Samiec wybierze miejsce i będzie bronił go przed innymi samcami, ale jeśli nie jest dostępne ukrycie, może wykopać jaskinię pod skałą lub innym elementem wystroju. Tarło odbywa się potajemnie w jaskini i zwykle oznacza znikanie pary z pola widzenia na dłuższy czas. Po zakończeniu tarła mogą pozostawać w środku przez 2-3 dni z samicą i nie należy im przeszkadzać w tym okresie. Gdy samica pojawi się na zewnątrz jaskini, możesz sprawdzić, czy nie są jaja, ostrożnie podnosząc i przechylając ją bez wyjmowania z wody. Niedoświadczone pary lub samce mogą jeść jaja, źle je przyczepiać lub tylko częściowo zapładniać, ale po kilku próbach zwykle wszystko jest w porządku. W tym momencie wskazane jest usunięcie wszystkich innych ryb z wyjątkiem samca lub usunięcie samca i jaj w inne miejsce (można użyć do tego małego plastikowego pojemnika bez szkody dla niego). Wielkość lęgu wynosi zwykle od 20 do 60, w zależności od wieku i doświadczenia ryb, a ikra jest stosunkowo duża, jak u innych rzecznych przedstawicieli rodzaju. Inkubacja trwa zwykle 9-11 dni i nie ma stadium pelagicznego, narybek wylęga się ze stosunkowo dużym woreczkiem żółtkowym. Można im natychmiast zaproponować wylęg solowca i tym podobne.