Salvelinus fontinalis (Mitchill, 1814)
Pstrąg źródlany
Rząd >> Rodzina:
(Salmoniformes) – Łososiokształtne >> (Salmonidae) – Łososiowate
Występowanie:
Naturalnie występuje w Ameryce Północnej, w zlewni Atlantyku. Sprowadzony do Europy (w tym Polski) oraz innych części świata w końcu XIX wieku. W Polsce od 1890 roku[3], nielicznie występuje w niektórych rzekach górskich, pochodząc z zarybień bądź uciekając z hodowli.
Wielkość:
zwykle 20–35 (maksymalnie 50) cm
Synonimy:
* Salmo fontinalis Mitchill, 1814
* Baione fontinalis (Mitchill, 1814)
* Salmo canadensis Griffith & Smith, 1834
* Salmo hudsonicus Suckley, 1861
* Salvelinus timagamiensis Henn & Rinckenbach, 1925
* Salvelinus fontinalis timagamiensis Henn & Rinckenbach, 1925
Cechy charakterystyczne:
Ciało wydłużone, lekko bocznie ścieśnione. Otwór gębowy sięga za tylną krawędź oka. Grzbiet zielonobrązowy. Na zielonożółtych bokach charakterystyczny marmurkowy wzorek oraz zielone, czerwone i żółte plamki. Płetwy ogonowa i grzbietowa są jasnooliwkowe, ta pierwsza nakrapiana czarnymi plamkami. Płetwy piersiowe, brzuszne i odbytowa są pomarańczowe, ich białe krawędzie mają czarną obwódkę. Samce w okresie rozrodu mają jaskrawopomarańczowe podbrzusze. Drobne łuski cykloidalne.
Odżywia się głównie owadami i ich larwami, skorupiakami oraz rybami.
Warunki hodowlane:
Pstrąg jest cenioną rybą hodowlaną. W zbiornikach sztucznych utrzymywany z niezbyt dobrym skutkiem. Jedynie duże zbiorniki wystawowe.
Rozmnażanie:
Tarło od października do stycznia. Samica składa od 1000–2000 ziaren ikry do półmiskowatego kształtu jamek, które wykopuje w płytkich wodach, górnych partiach rzek na dnie żwirowym, w szybkim prądzie. Może krzyżować się z palią jeziorową i pstrągiem potokowym.
|