Synbranchus marmoratus Bloch, 1795
Węgorz bagienny
Rząd >> Rodzina:
(Synbranchiformes) – Szczelinokształtne >> (Synbranchidae) – Szczelinowate
Występowanie:
Ameryka Środkowa i Południowa: Meksyk na północy Argentyny.
Wielkość:
150 cm
Synonimy:
* Symbranchus marmoratus Bloch, 1795
* Synbranchus immaculatus Bloch, 1795
* Unibranchapertura lineata Lacepède, 1803
* Synbranchus pardalis Valenciennes, 1836
* Synbranchus fuliginosus Ranzani, 1839
* Synbranchus vittatus Castelnau, 1855
* Symbranchus hieronymi Weyenbergh, 1877
* Symbranchus doeringii Weyenbergh, 1877
* Symbranchus doringii Weyenbergh, 1877
* Symbranchus döringii Weyenbergh, 1877
* Symbranchus tigrinus Weyenbergh, 1877
* Synbranchus mercedarius Weyenbergh, 1877
* Falconeria pinnata Larrañaga, 1923
* Falconeria aptera Larrañaga, 1923
Cechy charakterystyczne:
Marmurkowaty węgorz bagienny ma wydłużone cylindryczne ciało i może urosnąć do maksymalnej długości około 150 cm, chociaż bardziej normalna długość dorosłego okazu wynosi 50 cm. Płetwy grzbietowe i odbytowe są szczątkowe, a pary płetw piersiowych i płetw brzusznych zupełnie nie występują. Podniebienie jamy ustnej jest bogate w naczynia krwionośne i zapewnia dodatkową powierzchnię wymiany gazowej, gdy węgorz nabiera powietrza.
Gdy znajduje się w wodzie, węgorz bagienny może używać w pełni funkcjonalnych skrzeli do oddychania, natomiast na lądzie może oddychać podszewką jamy ustnej i gardła. Jest nocnym drapieżnikiem i odżywia się każdą małą zdobyczą w swoim otoczeniu, taką jak żaby, ryby, pająki i owady. Porusza się przez gęstą roślinność na brzegach rzek, szuka płytkich obszarów wodnych dla zdobyczy i schodzi do nor, by znaleźć ukryte zwierzęta. Kiedy jest na lądzie, żyje w norze i głębiej się zakopuje, gdy ziemia staje się suchsza, aby utrzymać się poniżej poziomu wody. W warunkach laboratoryjnych węgorze pozostawały żywe w wysychających norach przez ponad sześć miesięcy, poruszając się w tunelach.
Warunki hodowlane:
Powinien być trzymany w dużych zbiornikach o piaszczystym dnie aby mógł się zakopywać. Należy zadbać o szczelne przykrycie aby nie wyszedł z wody.
Temperatura wody w granicach 22°C – 34°C
Rozmnażanie:
Jest to jedna z niewielu ryb, które znalazły się w rzece wielkich wodospadów i jest głównym drapieżnikiem kijanek w miejscach, do których inne ryby nie mają dostępu. Jest to sekwencyjny hermafrodyta, a to jest zaletą, gdy kolonizuje nowe obszary lub napotyka ciężkie siedliska. Młode ryby mogą być męskie, znane jako główny samiec lub kobieta. Samice przechodzą w męskie ryby, znane jako drugorzędne samce, przy długości od 45 do 60 cm. Samiec kopie norę i pilnuje gniazda.
|
Opis pochodzi ze strony: www. akwadrago.pl
Synbranchus marmoratus
Systematyka :
Rząd
Węgorze mułowe, węgorze błotne, szczelino kształtne Synbranchiformes
Rodzina
szczelinowate Synbranchidae.
Nazwa :
Synbranchus marmoratus Bloch, 1795
Synonim:
Symbranchus marmoratus Bloch, 1795
Synbranchus immaculatus Bloch, 1795
Unibranchapertura lineata Lacepède, 1803
Synbranchus pardalis Valenciennes, 1836
Synbranchus fuliginosus Ranzani, 1839
Synbranchus vittatus Castelnau, 1855
Symbranchus hieronymi Weyenbergh, 1877
Symbranchus doeringii Weyenbergh, 1877
Symbranchus doringii Weyenbergh, 1877
Symbranchus tigrinus Weyenbergh, 1877
Synbranchus mercedarius Weyenbergh, 1877
Falconeria pinnata Larrañaga, 1923
Falconeria aptera Larrañaga, 1923
FishBase
Występowanie :
Ameryka Środkowa i Południowa – Argentyna, Brazylia, Boliwia, Kolumbia, Ekwador, Gwatemala, Honduras, Meksyk, Panama, Wenezuela, Urugwaj, Peru.
Wielkość :
Do 150 cm.
Dymorfizm płciowy :
Młode osobniki są hermafrodytami po przekroczeniu 34 cm niektóre osobniki stają się samicami. Jednak nie znam żadnych różnic morfologicznych pomocnych w rozróżnieniu płci.
Woda :
Ryba ta pod tym względem nie stawia naprawdę żadnych wymagań, zamieszkuje tak różnorodne środowiska że będzie się czuła dobrze praktycznie w każdych warunkach. Najczęściej jednak ich siedliskiem są bagna i rozlewiska gdzie panuje deficyt tlenowy a woda jest bardzo mętna i brudna. Niektóre osobniki przystosowały się także do wody słonawej, jednak najczęściej odławiane są te słodkowodne i sól nie jest konieczna. Chyba że jest wiadomo na 100 % że odłowione osobniki pochodzą z ekotonu.
twardość do 12°dH
pH 6,0 – 7,5
temperatura 22 – 32°C
Akwen :
Podobno ludzie bardzo boją się pochowania żywcem, jednak duże ryby zamykają i skazują na życie w trumnach, sugerują akwarium dla tej ryby o pojemności 500 l, to jest porażka. Dla młodych osobników na pewien czas wystarczy te długość i szerokość 200×80 cm, jednak dla dorosłych potrzebny jest baniak o minimalnych rozmiarach długość i szerokość 400×150 cm. Chociaż lepiej żeby był dłuższy, wysokość nie ma znaczenia wystarczy nawet 50 – 60 cm. Na dnie obowiązkowo drobny piach kwarcowy lub rzeczny, o granulacji 1 mm, grubość warstwy zależy od wielkości osobnika. Ponadto powinno się znajdować dużo liści, oraz spore kawały drewna poukładane tak aby tworzyły kryjówki w których może się schować cała ryba. Krzaki ukorzeniające są całkowicie zbędne, rośliny będą zajmować tylko niepotrzebnie przestrzeń. Natomiast można dać jakieś epifity, oraz też użyć rośliny doniczkowe. Posadzone za akwarium i do zbiornika wrzucić ich łodygi lub korzenie np. filodendron lub Epipremnum najbardziej znana jest chyba Epipremnum Pinnatum. Oświetlenie generalnie nie jest potrzebne wcale, jednak można jakieś punktowe lampy nad epifitami zamontować lub kilka diod. Bardzo ważną sprawą jest zabezpieczenie baniaka, lubią robić sobie wycieczki. Jednak mimo tego że w wilgoci mogą przetrwać dosyć długo bo oddychają powietrzem atmosferycznym, to jednak na suchej podłodze giną dosyć szybko. Dobrym rozwiązaniem jest wklejenie listew wzmacniających wzdłuż boków akwarium, które bardzo utrudnią im wychodzenie. Lub nałożenie na krawędź akwarium dosyć szerokich listew w kształcie kątownika, zwróconych do wewnątrz. Można też zwłaszcza w wysokim baniaku zostawić poziom wody co najmniej 30 cm od rantu akwarium. Akwarium powinno być dokładnie przykryte, grubą szybą dodatkowo obciążoną, ponieważ potrafią przecisnąć się przez nawet małą szczelinę.
Zachowanie :
Panują opinie że są agresywne, ciekawe, ciekawe, chociaż nie można tego wykluczyć jeżeli zwłaszcza duże okazy są przetrzymywane w akwarium o pojemności 400 l, które nadaje się co najwyżej na kwarantannę. Są bardzo grzeczne zarówno wobec siebie jak i wszystkich innych ryb które są za duże na to żeby stały się ich pożywieniem. Na obsadę najbardziej nadają się wszelkie duże i wygrzbiecone, natomiast o kształcie wrzecionowatym lub podłużnym muszą być większe od węgorzy. Inne mniejsze skończą jako pokarm, ale też powinny od czasu do czasu się w zbiorniku znaleźć na pokarm. Węgorze bagienne są rybami typowo nocnymi, w dzień zakopują się w piachu, w którym na dodatek potrafią, się poruszać, w liściach, lub chowają w zakamarkach gdzie znajdują odpowiednie kryjówki. Dzięki swojemu kształtowi który bardziej przypomina płaza podobno wychodzą też na muliste brzegi gdzie polują. I na dodatek mogą przemieszczać się po lądzie, jest to bardzo prawdopodobne, zważywszy fakt jak spore terytorium zajmuje. W porze suchej kopie głębokie jamy w których się ukrywa czekając na deszcz, nieraz jest w nich kilka osobników, nie zapadają w letarg ale są aktywne. Oddychają powietrzem atmosferycznym.
Dieta :
Ryby te jako drapieżniki płatkami się nie najedzą nawet ich nie tykają. Więc młode osobniki karmimy wszelkimi mrożonkami dla ryb jak gammarus, ochotka, artemia, krewetka, kryl, siekane dżdżownice, drobno krojone filety ryb. Natomiast większe małymi żywymi jak i mrożonymi rybami oraz filetami, krewetkami. Dżdżownicami jednak nie wolno karmić dojrzałymi płciowo rosówkami dość często, chociaż nimi najszybciej by się najadły. Z nieznanych mi przyczyn ryby często karmione rosówkami padają, dlatego powinny to być średniej wielkości robaki. Ja dodatkowo swoim mielę filety rybie wraz z wszelkimi mrożonkami dla ryb które są już za drobne, cyklop wodzień, czarna larwa komara, dafnia, ochotka, artemia. Mięso ryb po wymieszaniu z tym wszystkim stanowi spoiwo, potem tylko to rozklepać i do zamrażarki. Młode karmimy codziennie, po przekroczeniu około 40 cm co 2 -3 dni. Nie karmimy zbyt często złotymi rybkami potocznie zwanymi welonami i karasiami ozdobnymi do oczka, ponieważ ich mięso zawiera tiaminaze która rozkłada witaminę B1. Oczywiście jeżeli welona podamy raz na jakiś czas to nic się złego nie stanie, jeżeli jednak to będzie pokarm podawany często gęsto, to ryby zrobią fajt i po sprawie
Seks :
Brak danych, jednak ze względu na osiągane rozmiary, baniak tarliskowy musiałby być spory. Pewnie symulacja pór roku przyniosła by efekty.
Wymagania :
Piach, liście, kryjówki zrobione z kawałów drewna.
|