Synodontis dhonti Boulenger, 1917
|
https://tropheus.com.pl |
Rząd >> Rodzina:
(Siluriformes) – Sumokształtne >> (Mochokidae) – Pierzastowąsowate
Występowanie:
Afryka; endemit jeziora Tanganika. Znany jednie z zatoki Kilewa na terenie Demokratycznej Republiki Konga.
Wielkość:
osiąga przeciętnie 30 cm długości, choć maksymalnie może osiągać prawie 40 cm długości ciała
Synonimy:
* Synodontis irsacae (non Matthes, 1959)
Cechy charakterystyczne:
Zamieszkuje głównie przybrzeżne obszary skaliste o piaszczystym lub skalistym podłożu. Duża głowa stanowi 1/3 długości całego ciała. Na pokrywach skrzelowych występuje dość duży kolec barkowy (wąski, długi i szorstki), który jest cechą rozpoznawczą gatunku, o długości stanowiącej 1/2 długości głowy. Oczy dość duże. Synodontis dhonti posiada trzy pary śnieżnobiałych wąsików. Pierwsza para przednich wąsów wydłużona, dwie kolejne tylne mniejsze i pierzasto rozkrzewione. Giętkoząb posiada dość duże płetwy, które są koloru czarnego z białych, szerokim obrzeżeniem. Na płetwie grzbietowej i płetwach piersiowych występują długie promienie kolcowe. Ciało koloru jasnobrunatnego, pokryte licznymi, czarnymi plamami, które znikają lub stają się mniej widoczne kiedy ryba staje się starsza. Skóra pokryta jest licznymi, drobnymi, pionowymi fałdami, a także gdzieniegdzie ziarnistymi brodawkami.
Jest to gatunek przydenny, głównie o nocnym trybie życia, dzień spędzający w ukryciu między szczelinami. Jest rybą samotną, terytorialną. Walcząc często napina swój kolec barkowy. Podobnie jak inne giętkozęby często pływa odwrócony do góry brzuchem, głównie przy powierzchni skały lub tafli wody (skąd czasem pobiera pokarm).
Wszystkożerca z przewagą w diecie pokarmów pochodzenia zwierzęcego. Zjada min. larwy owadów, skorupiaki, glony, części roślin, jaja ryb i narybek. Synodontis są wszystkożerne i najbardziej nieporadne pod względem karmienia. Żywność mrożona, żywa i suszona są akceptowane. Smakuje także materia roślinna w postaci łuskanego grochu, ogórka itp., Którą zgrzyta zębami w dolnej szczęce.
Warunki hodowlane:
Naturalnie zamieszkuje obszary głębokiej wody do co najmniej 100 metrów, gdzie jest bardzo mało światła. Z tego powodu będzie bardziej aktywny w akwarium o słabszych warunkach oświetleniowych lub w zbiornikach, w których jest dużo schronień. Powinien być umieszczony w zestawie biotopów jeziora Tanganika, z stosami skał ułożonymi w jaskinie i obszary otwartej wody do pływania. Nie powinien być trzymany z rybami tak małymi, że można je uznać za pokarm, ale stanowi dobry dodatek do społeczności większych pielęgnic z twardą wodą, najlepiej pochodzenia tanganikańskiego. Ma charakter terytorialny, a grupa wymagałaby odpowiednio dużego zbiornika.
Optymalna temp. 24-28°C, pH 7,5-8,5 GH 18-25°n
Rozmnażanie:
Nie zarejestrowano w akwariach. Wiadomo, że rozmnaża się w naturze na otwartych wodach i jest rybom rozrzucającym ikrę, który nie wykazuje opieki rodzicielskiej.
|