Zwinnik nadobny jest to ryba charakteryzująca się zmiennym zabarwieniem, zależnym od oświetlenia. Grzbiet ma brązowozielony, boki szarozielone, brzuch jasny, a okolicę pyska czarną. Na podgardlu widać kilka zielonych świecących plamek. Duża świecąca czerwonawa plama widnieje w okolicy grzbietu, za pokrywami skrzelowymi. Podobna podłużna plama znajduje się w górnej części nasady płetwy ogonowej, pod nią druga niebieskoczarna w kształcie klina. Rozróżnienie płci jest łatwe, ponieważ samica jest większa od samca , a jej pęcherz pławny jest częściowo widoczny. Samiec natomiast smuklejszy, a pęcherz pławny ma całkowicie widoczny. Wielkość tej rybki dochodzi do 5 cm . Pochodzi z górnego dorzecza Amazonki, gdzie występuje gromadnie w wodach nie zarośniętych.
Rozmnażanie nie jest trudne jak pierwotnie sądzono, jeżeli tylko posiada się odpowiadające sobie samce i samice, tzw. Zgodne pary. Udane tarło zależy nie tylko od dobrze dobranych osobników rozpłodowych, ale także od szeregu innych czynników o których będzie dalej mowa. Akwarium tarliskowe powinno być odpowiednich rozmiarów nie mniejsze niż 50x30x30 cm . Należy je przed użyciem dobrze wymyć lub lepiej wydezynfekować i następnie starannie wypłukać ostudzoną, przegotowaną wodą. Dno zbiornika pokrywa się warstwą starannie przemytego i wygotowanego żwiru rzecznego. Następnie nalewa się wodę o twardości 3-4 °n, odczyn wody winien się wahać w granicach 6,0 do 6,5 pH. Po nalaniu wody umieszcza się w akwarium rośliny wodne również wydezynfekowane w kąpieli ałunowej. / 1 czubata łyżeczka na 1 litr wody /. Po kąpieli trwającej 5 minut, rośliny płucze się starannie w ochłodzonej przegotowanej wodzie wodociągowej, po czym należy pozostawić akwarium przez 4 dni w spokoju. Do akwarium tarliskowego nadają się rośliny z rodzaju wywłóczników /Myriophyllum/ lub świecznicy /Nitella/ , można również użyć innych, możliwie jednak o gęstym drobnozielonym ulistnieniu. Rośliny umieszczać trzeba tak, by utworzone z nich gęste krzaczki znalazły się w rogach akwarium. Na powierzchni wody umieszcza się pływające paprocie wodne w celu zaciemnienia akwarium. Po upływie wymienionych 4-ch dni, gdy temperatura wody w akwarium tarliskowym osiągnie 26-27 °C, wpuszcza się do niego 1 samca i 1 samicę tak, by „na sucho” dostały się z siatki do akwarium /zmniejszy się w ten sposób możliwość przeniesienia do akwarium tarliskowego szkodników niszczących narybek/. Zwinnik nadobny nie od razu przystępuje do tarła, jak to czyni wiele innych ryb lecz musi się najpierw oswoić z nowym pomieszczeniem. W akwarium tarliskowym ryb się nie karmi. Składanie ikry następuje po gwałtownej gonitwie, zazwyczaj we wczesnych godzinach rannych. Gdy samica, wyraźnie osłabiona, szuka ochrony wśród gęstwiny roślin wodnych, oznacza to, że tarło zostało ukończone. Po odbytym tarle należy ryby natychmiast wyłowić, gdyż pożerają złożoną ikrę. Akwarium tarliskowe trzeba zaciemnić papierem. Narybek wylęga się z ikry po upływie około 24 godzin i wisi na ścianach akwarium i roślinach wodnych. Po 5-ciu dniach, po wessaniu pęcherzyka żółtkowego, narybek zaczyna swobodnie pływać i poszukiwać pożywienia. Wtedy też trzeba już rozpocząć żywienie go najdrobniejszym /jak pył/ planktonem stawowym. W miarę wzrostu narybku daje się mu odpowiednio większe pożywienie. Po upływie około 6 tygodni dobrze pielęgnowany i karmiony narybek zaczyna się wybarwiać. Młode zwinniki nadobne, po osiągnięciu 4 tygodnia życia umieszcza się w dużym akwarium posiadającym taką samą wodę i temperaturę , jak akwarium tarliskowe. Przeniesienie narybku ma duży wpływ na jego szybszy wzrost. Z jednego tarła można wyhodować 50-200 sztuk narybku. Zdarza się jednak, że mimo wielu wysiłków rozród się nie udaje. Przyczyn należy szukać w wahaniach temperatury wody, nieodpowiednio dobranych osobnikach do rozpłodu, w zmianach biologicznych właściwości wody i ewentualnie innych jeszcze czynników. Miłośnik ryb egzotycznych nie zraża się jednak trudnościami tego rodzaju i ponawia dalsze próby rozmnażania, bacznie obserwując akwarium i zdobywając praktykę na przyszłość.