Ctenolabrus rupestris (Linnaeus, 1758)
Wargacz skalik
Rząd >> Rodzina:
( Perciformes) – Okoniokształtne >> (Labridae) – Wargaczowate
Wielkość:
18 cm
Występowanie:
Wschodni Atlantyk: od Norwegii po Maroko. Znany również z Morza Śródziemnego i Morza Czarnego
Synonimy:
Labrus rupestris Linnaeus, 1758
Ctenolabrus suillus (Linnaeus, 1758)
Cechy charakterystyczne:
Wargacz złocisty może osiągnąć całkowitą długość 18 cm, chociaż większość nie przekracza 12 cm. Jego ubarwienie jest brązowe, zielonkawe lub pomarańczowo-czerwone i występują dwie zauważalne ciemne plamy, które łatwo odróżniają go od innych wargaczy wschodnioatlantyckich, jedna na płetwie grzbietowej i jedna na szypułce ogonowej bezpośrednio przed płetwą ogonową . Ma smukłe ciało z małą, spiczastą głową i dużymi oczami. Duże usta o mięsistych wargach są wyposażone w dwa rzędy małych zębów w każdej szczęce.
Warunki hodowlane:
Wargacz złocisty zwykle występuje na obszarach zdominowanych przez skały lub głazy i wymaga wielu szczelin, w których mógłby się ukryć. Najczęściej odnotowuje się go na głębokościach od 10 do 50 metrów, ale rzadko się go spotyka zarejestrowane w basenach skalnych w pobliżu poziomu niskiego poziomu wody. Ich dieta składa się z mszywiołów , małych skorupiaków i mięczaków . Często kojarzony jest z siedliskami glonów i trawy morskiej . Wargacze te osiągają dojrzałość w wieku dwóch lat, a długość życia dochodzi do ośmiu lat i nie wykazują dymorfizmu płciowego .
Jest to również popularna ryba wystawiana w akwariach publicznych.
Rozmnażanie:
Tarło odbywa się od zimy do lata. Podczas rozrodu samce bronią terytoriów. Tarło odbywa się w wodzie morskiej, a kiedy wykluwają się jaja pelagiczne, larwy są planktoniczne . |