Uaru amphiacanthoides (Heckel, 1840)
Uaru królewskie
Rząd >> Rodzina:
(Cichliformes) – Pielęgnicokształtne >> (Cichlidae) – Pielęgnicowate
Występowanie:
Amazonka, Gujana
Uaru spotykana jest w rzekach o powolnym nurcie, w zakolach i starorzeczach. gdzie przebywa w grupie kilku lub kilkunastu osobników wśród plątaniny korzeni drzew i butwiejących liści.
Wielkość:
30 cm
Synonimy:
* Acara imperialis Steindachner, 1879
* Pomotis fasciatus Jardine, 1843
* Uaru obscurum Günther, 1862
Cechy charakterystyczne:
Ryba delikatna, ale jej hodowla warta jest zachodu. W akwarium należy trzymać całe stado i pozwolić rybom samym dobrać się w pary. Młode osobniki wymagają dużej ilości składników roślinnych w pożywieniu. Ubarwienie zmienia się z wiekiem: młode osobniki są nakrapiane, a u dorosłych występuje ciemniejszy obszar w dolnej części ciała po bokach. Ryba drapieżna. Głównie pokarm żywy, pokarm roślinny w przypadku osobników młodych. Czasami spotkać można formę barwną pomarańczową. Nie jest pewne, czy jest to inny gatunek, czy barwna odmiana Uaru amphiacanthoides “Orange”.
Warunki hodowlane:
Uaru należy zapewnić wodę miękką (<12 dH) i lekko kwaśną (ok. 6 pH), najlepiej filtrowaną przez torf, chociaż ryby rozmnażane od wielu pokoleń w niewoli są równie dobrze zaadaptowane do twardszej i alkalicznej wody. Akwarium dla pary dorosłych ryb nie powinno być mniejsze niż 150 litrów.
Przy urządzaniu zbiornika warto pamiętać, że ich podstawową dietę stanowią rośliny i te, które posadzimy w akwarium uaru potraktują prawdopodobnie jako jednorazowy posiłek. Lepiej udekorować akwarium za pomocą korzeni i sezonowanych liści dębowych, będzie to bardziej przypominać ich naturalne środowisko. Nowo wprowadzone do zbiornika ryby są bardzo płochliwe i potrzebują licznych kryjówek by czuć się bezpiecznie.
Jako substrat do składania ikry możemy umieścić kilka podłużnych ciemnych kamieni, np. lignitów. Należy wybrać takie, które nie podniosą twardości wody ani jej pH. Niestety płeć uaru poza okresem tarła jest w zasadzie nie do rozróżnienia przez amatora, zatem by mieć pewność dobrania się pary ryb musimy rozpocząć z grupą 5-8 młodych.
Rozmnażanie:
Rozmnażanie jest bardzo trudne. Uaru niechętnie składają ikrę w niewoli, a jeśli już tak się stanie, często ikra nie rozwija się prawidłowo jeżeli parametry wody odbiegają od optymalnych. Ikra (około 300 ziaren) składana jest na płaskich pionowych powierzchniach i rozwija się przez około 48 do 72 godzin, a larwy natychmiast po wykluciu przenoszone są przez rodziców do wykopanego w podłożu dołka.
Podobnie jak u dyskowców młode karmione są też wydzieliną skóry rodziców i przez pierwszych dziesięć dni można nie podawać im żadnych dodatkowych pokarmów. Po tym okresie małe rybki potrafią poradzić sobie z larwami solowca. Jeżeli próbujemy wychować narybek bez rodziców, musimy karmić go najdrobniejszym możliwym pokarmem, takim jak pierwotniaki, które w naturalnym środowisku występują w obfitości.
Artykuły z czasopisma AKWARIUM: 1/87,
|