H. J. Paepke: Segelflosser. Die Gattung Pterophyllum. (Żaglowiec – rodzaj Pterophyllum), A. Ziemsen Verlag, Wittenberg Lutherstadt, 1979, 111 str., 51 ilustracji czarno-białych. Cena 10,20 M, w Polsce w sprzedaży przez placówki ORPAN – 50 zł. Skalary, zwane również żaglowcami lub rybami księżycowymi, zdobyły sobie ogromną popularność w akwarystyce. Przyczyną tego stanu rzeczy jest nie tylko niezwykle oryginalny kształt ciała tych ryb, ale również ich ciekawa biologia i łagodne usposobienie. Poświęcono im wielką liczbę arty-kuł:w i notatek, ale trudno było do tej pory znaleźć pozycję, która w szerszy sposób omawiałaby całokształt związanych z żaglowcami zagadnień. Tę lukę wypełnia książka Hansa-Joachima Paepke. Jest to monografia rodzaju Pterophyllum, oparta na blisko dwustu pozycjach literatury i własnym, bogatym doświadczeniu autora. Tekst książki został podzielony na sześć rozdziałów, zatytułowanych jak następuje: 1. Rodzaj Pterophyllum. 2. Środowisko i warunki życia, 3. Budowa i funkcje ciała, 4. Zachowanie się, 5. Cykl życiowy i 6. Skalary jako ryby akwariowe. W rozdziale pierwszym autor omawia historię odkrycia rodzaju Pterophyllum oraz jego obecny podział na ”gatunki. Wyróżnia dwa gatunki’: Pterophyllum scalare (Lichtenstein, 1823) z dwoma podgatunkami (P. s. scalare i P. s. altum) oraz Pterophyllum dumerilli (Castelnau, 1855), podając cechy różniące poszczególne gatunki i podgatunki między sobą. Omawia również ich rozmieszczenie geograficzne, ilustrując je na mapce. W rozdziale drugim charakteryzuje ogólnie wody Amazonii, a więc środowisko życiowe skalarów. Podaje opisane w literaturze przykłady konkretnych biotopów, w których spotykano te ryby. Rozdział trzeci jest omówieniem budowy morfologicznej, rozdział czwarty – zasad zachowania się, a rozdział ’ piąty – rozwoju osobniczego (od jaja do osobnika dorosłego) skalarów. Wartość tekstu podnoszą świetne czarno-białe fotografie i rysunki kreskowe, ilustrujące najważniejsze z omawianych zagadnień. Najobszerniejszy, szósty rozdział, omawia różne zagadnienia związane z żaglowcami jako rybami ozdobnymi. O jego atrakcyjności dla hodowców świadczyć mogą tytuły podrozdziałów: 1) historia wprowadzenia skalarów do akwarystyki i ich znaczenie, 2) warunki prawidłowej pielęgnacji, 3) karmienie, 4) metody rozmnażania, 5) pasożyty, choroby i ułomności i 6) problemy związane z domestyfikacją skalarów, gdzie obszernie omówiono formy hodowlane spotykane w akwarystyce i ich pochodzenie. Tekst rozdziału jest znakomicie ilustrowany fotografiami i rysunkami. Książkę zamyka obszerny, liczący blisko 200 pozycji, wykaz cytowanej literatury, oraz skorowidz nazw łacińskich i niemieckich. Podsumowując należy stwierdzić, że omawiana pozycja literatury jest tym czego należałoby sobie życzyć w zaawansowanej akwarystyce, a więc opartą na bogatej literaturze, czysto naukowej i akwarystycznej, monografią rodzaju. Oby tego typu monografii ukazywało się jak najwięcej. Opracował Stefan Kornobis
Polskiego Związku Akwarystów Łódź 2-3 maja 1981 roku Zgodnie ze statutem Polskiego Związku Akwarystów na wiosnę 1981 roku odbył się kolejny, już XI Zjazd Delegatów Związku, tym razem o charakterze sprawozdawczym. W zjeździe udział wzięło 69 osób. Organizatorami zjazdu byli w tym roku Koledzy z łódzkiego Oddziału PZA, którzy pod kierownictwem Kol. Tadeusza Pudlarza doskonale przygotowali całą imprezę. Porządek obrad przedstawiał się następująco:
Obrady zjazdu toczyły się pod przewodnictwem Kol. Leszka Michalaka, który na sekretarza zjazdu powołał Kol. Henryka Skrzyńskiego. W dyskusji nad sprawozdaniem Zarządu Głównego szczególną uwagę poświęcono działalności fachowej Związku, mającej na celu stałe podnoszenie wiedzy akwarystycznej członków PZA. Działalność ta, jak stwierdzono, jest nie dość atrakcyjna i gubi się jakoś w nadmiarze spraw administracyjnych, związanych z obsługą działalności statutowej, gospodarczej i wydawniczej. Postanowiono, że w najbliższych latach na tę właśnie dziedzinę pracy Związku należy położyć szczególny nacisk i przedstawiono szereg propozycji działań mających na celu nadanie odpowiedniej rangi sprawom fachowym. Wysunięto też szereg ostrych zarzutów na temat pracy organizacyjnej Zarządu Głównego. Wnikliwie omawiano część sprawozdania ZG dotyczącą spraw finansowych. W wyniku tej dyskusji jednogłośnie przyjęto budżet Związku na lata 1981-1982, z uwagą iż Zarząd Główny będzie mógł wprowadzić doń zmiany, wynikające ze wzrostu cen i tym samym kosztów utrzymania. Na zakończenie dyskusji nad sprawozdaniem ZG odbyły się wybory uzupełniające do Zarządu Głównego PZA. Były one potrzebne z uwagi na rezygnację z funkcji sekretarza ZG Koi. Henryka Skrzyńskiego. Zaistniała również konieczność uzupełnienia składu Głównego Sądu Koleżeńskiego w związku ze śmiercią Kol. Leszka Szajowskiego. Po przeprowadzeniu głosowania sekretarzem ZG został Koi. Jerzy Cichowski z Warszawy, zaś do GKR wszedł Koi. Mirosław Bobiński z Malborka. Bardzo wiele kontrowersji wywołało również sprawozdanie Głównego Sądu Koleżeńskiego. Po dłuższej dyskusji nie przyjęto przedstawionego projektu nowego statutu Polskiego Związku Akwarystów. Postanowiono powołanej na zjeździe Komisji Wniosków powierzyć opracowanie, w oparciu o dyskusję zjazdową, ostatecznej wersji nowego statutu Związku, tak by mógł on być jak najszybciej zatwierdzony. Na zakończenie zjazdu Komisja Wniosków przedstawiła wnioski wynikające z dyskusji. Każdy z odczytanych wniosków był przegłosowywany. A oto najważniejsze uchwały przyjęte do realizacji przez XI Krajowy Zjazd Delegatów PZA:
|