FITOBE |
|
Pielęgnice należą do ulubionych ryb akwariowych. Są bardzo pojętne, o interesującym zachowaniu. Miłośnikom akwarium dostarczają wielu ciekawych obserwacji. Są też jednak często agresywne. Ta ujemna cecha charakteru wynika przede wszystkim z tego, że hoduje się je w zbyt małych akwariach. Pielęgnice afrykańskie bardzo często należą do gatunków pięknie ubarwionych i kolorowych, o barwach połyskujących. Gatunki żyjące w Afryce zachodniej, w przeciwieństwie do gatunków pielęgnic z Afryki wschodniej, które przeważnie zamieszkują duże jeziora; Wiktorii, Tanganika i Malawi – żyją przede wszystkim w czystych strumieniach i rzekach olbrzymich połaci wilgotnych lasów tropikalnych. Ryby przedstawione w referacie grupy FITOBE, należą do rodzajów średniodużych i małych pielęgnic. Po obecnie już przemijającej modzie na pielęgnice z Afryki wschodniej przypomniano sobie o pielęgnicach Afryki zachodniej. Pielęgnice Afryki wschodniej w przeważającej mierze są gębaczami (pyszczakami); samice inkubują ikrę w paszczy i opiekują się narybkiem, natomiast u ryb z Afryki zachodniej obserwujemy inną opiekę nad potomstwem. Ryby żyjące w wodach płynących, regionów bardzo wilgotnych lasów podzwrotnikowych, składają ikrę w jamach i grotach, narybkiem opiekują się oboje rodziców, przy czym aktywniejszą stroną jest samica. Nieliczna grupa zachodnio-afrykańskich gębaczy wykazuje ciekawą i interesującą opiekę nad narybkiem, polegającą na tym, że na zmianę, w ściśle określonym czasie, ikrę inkubuje samiec i samica, a czasem tylko samiec. W razie niebezpieczeństwa narybek szuka schronienia w jamie gębowej obojga rodziców. Chcąc hodować pielęgnice Afryki zachodniej, należy zbudować akwarium o wymiarach 130x40x50 cm. Z tyłu, wewnątrz zbiornika, trzeba zabudować całą tylną ścianę, urządzając w niej liczne jamy czy groty, w których mogą się kryć ryby, a także można w nich posadzić rośliny. Ścianę taką najlepiej wykonać z płyty styropianowej o grubości 10 cm. Na podłoże najlepiej nadaje się ciemny żwir o granulacji od 1 do 3 mm. Jako dekorację umieszczamy korzenie i kamienie – skały pochodzenia wulkanicznego, z których też urządzamy kryjówki. Woda o twardości ogólnej 5°n i węglanowej 7°n, pH 6,5 do 6,7. Napełniwszy akwarium do połowy, można przystąpić do sadzenia roślin. Należy ie sadzić grupami z tego samego gatunku, np. jasnozielone obok brązowych czy czerwonolistnych. Po posadzeniu roślin uzupełniamy wodę, dolewając ją do potrzebnego poziomu w akwarium. Następnie uruchamiamy wydajny filtr, aby nadać wodzie obieg wewnątrz zbiornika. W takim akwarium nie należy już instalować tradycyjnego kamienia przewietrzacza. Takie urządzenie jest potrzebne tylko w akwarium, w którym wychowujemy narybek. Oświetlenie winno być czynne przez 12 godzin na dobę. To byłyby najważniejsze i podstawowe wymagania i wskazówki dotyczące hodowli tych właśnie pielęgnic. Chromidotilapia batesii (Boulenger, 1901). Występuje w dwu odmianach barwnych — a mianowicie; „Kienke” i „Eseka”. Nazwy te pochodzą od nazwy rzeki i regionu ich występowania. Odmiana „Kienke” zamieszkuje tereny południowo-zachodniego Kamerunu. Żyje w wodach czystych, lekko brązowych, o pH 6,3 twardości ogólnej 0,5°n, węglanowej również poniżej 0,5°n, przewodności 10 mikrosimensów, przy temperaturze 25°C. Pomiaru dokonano 15 stycznia 1977 r. o godzinie 16-tej. Rozmnażanie: samica najczęściej składa ikrę na suficie kryjówki, po czym samiec natychmiast zapładnia jaja. Ikrą opiekuje się samica, zaś samiec chroni teren w którym znajduje się gniazdo. Młode lęgną się po 70 godzinach w temperaturze 25°C i samica przyjmuje je do pyska, gdzie do czasu wypłynięcia przebywają. Hemichromis lifalili – Loiselle, 1979. Pielęgnica ta jest bardzo podobna do Hemichromis bimaculatus. Ciało H. lifalili usiane jest niebieskimi perełkami. Zamieszkuje dopływ rzeki Kongo – Ubangi. Ikrę składa na oczyszczonych kamieniach. Po wylęgnięciu się narybek zostaje przeniesiony do przygotowanego dołka. Opiekują się nim oboje rodziców. Temperatura wody od 22 do 26°C. Chemizm wody obojętny, twardość ogólna 4-16°n a pH 7. Nanochromis dimidiatus (Pellerin, 1900). Ta piękna, pomarańczowo-czerwona ryba, bez wątpienia należy do najpiękniejszych pielęgnic Afryki zachodniej. Samce dorastają do 8 cm, samice cło 6,5 cm długości. Samicę łatwo rozpoznać po ciemnej, prawie czarnej plamie o średnicy około 5 mm, umiejscowionej na płetwie grzbietowej, w tylnej jej części. Poza tym, na ciele, przy płetwie odbytowej, posiada punkt, utworzony ze srebrno–białych, błyszczących łusek, a także strefie twardych promieni płetwy grzbietowej posiada błyszczący metalicznie, koloru żółci chromowej – pas. Samiec ma płetwy grzbietową i odbytową wydłużone, zaś samica zaokrąglone. Występuje na terenie Konga, Republiki Środkowoafrykańskiej i Zairu, w rzece Ubangi i jej dopływach. Akwarium, zarosłe gęstą roślinnością, winno mieć wiele kryjówek. Woda czysta, bogata w tlen, miękka i lekko kwaśna. Temperatura około 25°C. Pokarm żywy i płatkowany. Tarło stymuluje ledwie zauważalny przepływ wody w akwarium. Ikrę składają w kryjówkach, na jej górnej ścianie – od spodu. Opiekę nad potomstwem sprawują oboje rodziców. Przebieg tarła i opieka nad potomstwem -podobne do postępowania gatunków Nanochromis, a także Pelvicachromis. Pelvicachromis pulcher (Boulenger, 1901). Synonim: Pelmatochromis pulcher. Gatunek ten posiadał wiele nazw, a czasami bywał opisywany jako nowy. Na przykład; nazwano go, m.in. Pelvicachromis aureocephalus, P. camerunensis, P. kribensis, P. subocellatus kribensis. Gatunek ten reprezentuje kilka odmian, różniących się ubarwieniem. Na podstawie ostatniej, tymczasowej rewizji gatunku, z roku 1968, rozróżnia się dwie formy: „A” i „B”. Wśród formy „B” występują formy barwne; zielona, czerwona, żółta i niebieska. Dorosłe ryby, zaliczone do formy „A”, posiadają bardzo słabo zaznaczony, lub nie posiadają wcale – ciemnego pasa wzdłuż ciała. Tymczasem ryby formy „B” odznaczają się wyraźnym, ciemnym pasem, biegnącym od pyska, poprzez oko – do nasady ogona, przechodzącym niekiedy na część płetwy ogonowej. Poza tym, jak już wspomniano, w formie „B” występują różne odmiany barwne, co czyni rybę tę bardzo interesującą W środowisku naturalnym występuje w Nigerii, zasiedlając strumienie i rzeki, jak również mniejsze zbiorniki wodne, w towarzystwie ryb: Hemichromis crisiotus, Chromidotilapia gantheri guntheri, Hemichromis fasciatus, Tilapia zilli, Alesies longipinnis i Aphyosemion bivittatum. Woda bardzo czysta, o temperaturze około 27,5°C P. pulcher przebywają przeważnie w strefie gęsto zarośniętej. W akwarium dajemy podłoże z drobnoziarnistego żwiru, o brązowym odcieniu. Do pielęgnacji tej ryby przeznaczamy akwarium o średniej wielkości, to jest od 80 cm długości i 40 cm głębokości. W akwarium budujemy kryjówki ze skał, wśród roślin, pozostawiamy jednak wolne przestrzenie, nie obsadzone roślinami. Woda miękka, lekko kwaśna i co 14 dni w 1/4 części wymieniana. Rozmnażanie: Dobraną parę, to jest taką, która w ogólnym akwarium już się dobrała, umieszczamy, w omówionym wyżej, akwarium. Dodajemy ze cztery ryby, jako ryby towarzyszące po to, aby para hodowlana czuła się swobodniej i nie kryła się. Ikrę składają najchętniej w skorupie orzecha kokosowego, z wyciętym otworem o średnicy około 3 cm. Skorupę tę należy do połowy napełnić czystym, drobnym żwirkiem, o średnicy do najwyżej 3 mm. Skorupę orzecha kokosowego można z powodzeniem zastąpić doniczką o podobnej wielkości. W przygotowaniu gniazda najaktywniejsza jest samica. Samiec strzeże i broni rewiru wokół gniazda. Samica składa ikrę na bokach lub na suficie skorupy orzecha kokosowego albo doniczki. Po około 7 dniach – zależnie od temperatury – samica wyprowadza gromadkę narybku z gniazda. Dla akwarysty jest to fascynujący, przepiękny widok; para rodzicielska, przepływająca w akwarium ze swoją gromadką małych rybek. |