J.R Chippaux – „Les serpents de la Guyane francaise”. ORSTOM. Paryż 1986. Cena 120 franków francuskich.
W ostatnich latach coraz liczniej pojawiają się opracowania poszczególnych grup systematycznych płazów i gadów z rejonu Ameryki Środkowej i Południowej. Jedną z cegiełek do poznania herpetofauny Nowego Świata może być ta niewielka książeczka (165 stron) poświęcona wężom Gujany Francuskiej. Książka ta przeznaczona jest raczej dla zawodowych herpetologów, zajmujących się ekologią i rozmieszczeniem węży, jednakże nawet zwykły, początkujący hodowca może mieć z niej wiele pożytku. Pozycja ta stanowi podsumowanie tego co obecnie wiadomo o wężach z Gujany Francuskiej. Do tej pory stwierdzono tu bowiem 90 gatunków z 49 rodzajów i 7 rodzin. Każdy gatunek opisany w książce posiada rysunek głowy, schemat uzębienia, mapki występowania oraz przede wszystkim klucze identyfikacyjne w wersji francuskiej i angielskiej. Dodatkowo kilka barwnych fotografii, szeroka bibliografia i estetyczne wydanie – to główne zalety tej pozycji.
Marcin Grabski
W.E. Sokołow – „Ryby – Słowar nazwanii żiwotnych”, „Russkij jazyk”, Moskwa 1989, wydanie I.
Odwieczny problem każdego akwarysty, który kupił zagraniczną książkę o rybach – jak brzmi polska lub łacińska nazwa ryby przedstawionej na zdjęciu, którego podpis, np. po francusku, niczego nam nie mówi. Podobne problemy spotykają hodowcę, który zamawia ryby za granicą, jak bowiem wytłumaczyć sprzedawcy, że chodzi nam nie o gurami a o pielęgnicę? Autor artykułu o danym gatunku, który chciałby go poprzeć angielską lub niemiecką nazwą ryby, również niejednokrotnie ma z tym kłopoty. Podobne problemy rozwiąże zapewne pięciojęzyczny słownik ryb, wydany w dawnym Związku Radzieckim. Pozycja zawiera około 11 700 nazw ryb świata, zgrupowanych w 5 klasach, 57 rzędach, 521 rodzinach, 2500 rodzajach i ponad 8000 gatunkach, a także w odmianach i taksonach. Odszukać dany gatunek w znanym języku jest niezwykle łatwo – na końcu znajduje się dokładny indeks nazw we wszystkich językach – łacińskim, rosyjskim, francuskim, angielskim i niemieckim. Porządne wydanie słownika (twarda oprawa) i niska cena to również atuty przemawiające za tym, by znalazł się on na naszej ichtiopółce w biblioteczce. Przydałoby się jednak wydać ją również w języku polskim, bo tego typu pozycji brakuje nam najbardziej.
Marcin Grabski
Fachowe książki pomogą nam w hodowli
Stefan Kornobis -„Słodkowodne ryby akwariowe”, Wydawnictwo Poznańskie, 1990, stron 240, wydanie I, nakład 100 000 egz.
Znany wszystkim miłośnikom akwarystyki Stefan Kornobis napisał kolejną i chyba ciekawszą od poprzedniej książkę. Jest ona poświęcona głównie hodowli i rozmnażaniu ryb akwariowych. Podzielona została na 5 głównych części. W części pierwszej autor opisuje warunki, jakie musi spełniać woda w hodowli i rozmnażaniu ryb. Część 2 poświęcona jest omawianiu prawidłowego urządzenia akwarium tarliskowego, mówi również jak pielęgnować świeżo wylęgnięty narybek. Problem wykarmienia ryb dorosłych oraz wylęgu został przedstawiony w rozdziale 3. Opisano tam szereg sposobów karmienia młodego potomstwa, które przydadzą się z pewnością każdemu. Część 4 została nazwana „Rozwój ryby, czyli od jaja do starości”. Tego chyba nie trzeba komentować, choć autor dość szczegółowo opisał moment zapłodnienia i fazę zarodkową ryby, co daje jeszcze jeden plus tej książce. Dalsze 180 stron zajmuje część piąta, czyli opis 115 gatunków ryb. Przykładowo: o nie tak bardzo znanej i kłopotliwej rybie jak neon czerwony autor napisał 3 strony, w tym dwie o rozmnażaniu. Są to chyba wystarczające liczby biorąc pod uwagę fakt, że w żadnej wydanej dotąd w Polsce książce nie było tak dużo wiadomości o rozmnażaniu ryb akwariowych. Ponadto na końcu książki zamieszczono 26 barwnych fotografii przedstawiających poszczególne gatunki. Podsumowując to wszystko co wyżej napisałem uważam, że pozycja ta zasługuje na miano najlepiej opracowanej książki o tematyce akwarystycznej. Można ją polecić przede wszystkim tym, którzy są zainteresowani powiększyć ilość swoich ryb przez ich rozmnażanie.