Neolamprologus boulengeri (Steindachner, 1909)Robert AUGUSTYNSystematyka Nazwa gatunkowa pochodzi od nazwiska belgijskiego ichtiologa G.A.Boulengera. Systematyka tego gatunku przechodziła sporo zmian i nadal nie ma powszechnej zgody, co do przynależności czy odrębności gatunkowej tej rybki. N.boulengeri przez długi czas był traktowany jako synonim Lamprologus hecqui, natomiast w 1986 roku został błędnie opisany jako N.kiritvaitha (Meyer, Forster i Dieckhof). Krótka historia systematyki tego gatunku: Odłowiony po raz pierwszy przez HonYa w 1908 roku. Pochodzi z południowej części Jeziora Tanganika (Kigoma, Tanzania). NieŹktóre źródła podają też inne miejsca występowania tego gatunku: Burundi, Tanzania, Congo i Zambia, choć można domniemywać, że do jednego worka zostało wrzucone kilka gatunków. Odławiane były w litoralu piaszczystym, na głębokościach 10-40m. W naturze spotykano jedynie pary, jednak w literaturze można znaleźć stwierdzenia, iż gatunek ten w akwariach tworzy kolonie. Początek importu tego gatunku do Niemiec to 1985 rok, do Europy jednak dotarł już w latach 70-tych. Pokarm Gatunek ten powinien być karmiony larwami owadów, drobnymi skorupiakami. Jest mało wybredny, chętnie przyjmuje wszelkie rodzaju pokarmu. U mnie miały okazję spróbować żywej i mrożonej (zaleca się rozmrożenie przed podaniem) dorosłej artemii, oczlika i wodzienia, małych rybek, które w założeniu miały stanowić pokarm A.calvus (N.boulengeri polowały szybko i skutecznie). Suche pokarmy płatkowane lub granulowane powinny być podawane jako uzupełniające, ich nadmiar wyraźnie wpływa na czasowy zanik chęci ryb do przystępowania do tarła. Wygląd Samce dorastają do 6,5cm, samice do 4,5cm, choć w akwariach osiągają większe rozmiary. Można spotkać materiały, w których podawane są maksymalne rozmiary do 8cm i więcej. Wtedy jednak możemy domyślać się, że mowa jest 0 innym gatunku. Rozróżnienie płci nie jest zbyt proste u młodych lub zestresowanych ryb. Dominujący samiec jest intensywniej wybarwiony i większy. Inne, jednoznaczne różnice morfologiczne nie występują. Ciało zwarte, proporcjonalna, mała głowa, ciemny wzór na jasnobrązowym ciele. Dominujący samiec ma wyraźniejsze plamy, dwie z nich zachodzą na płetwę grzbietową, pierwsza przy 2 lub 3 promieniu, druga na środku płetwy. Najbardziej charakterystyczne są plamy na bokach ciała N. boulengeri, zachodzące na płetwy oraz pomarańczowo-żółta krawędź płetwy grzbietowej i odbytowej. Krawędź warg jest metalicznie niebieska, zaś z ich kącików, pod oczami, do dolnej krawędzi pokryw skrzelowych, ciągną się niebieskie linie Zachowanie i rozmnażanie Samice żyją i rozmnażają się w muszlach. Samce są zbyt duże by chować się w muszlach, czasami jedynie do nich „zaglądają”. Nie niszczą roślin. Mimo, że odławiane są w parach literatura podaje, iż są to ryby tworzące haremy (1 samiec na 3-4 samiczki). Peter A. Lewis podaje informację, że gatunek ten może też składać ikrę w grotach skalnych. Moje ryby (dwie pary, przy czym jeden samiec był wyraźnie dominującym) wykazywały niewielkie przywiązanie do zajmowanych muszli, praktycznie trudno było jednoznacznie określić, która muszla jest przez nie „zajęta”. Spłoszone kryły się w szczelinach skalnych. Muszla, w której składana była ikra tylko nieznacznie była okopywana a z jej otoczenie wykopywane były prze-szkadzające rośliny oraz pojawiające się ślimaki. Zbiornik Potrzebują wystroju z grotami, szczelinami oraz muszlami, najlepiej po ślimakach z rodzaju Neothauma ale mogą też zaakceptować inne, nawet muszle ślimaków morskich, jednak o średnicy nie przekraczającej 7-8cm. Jako podłoże powinien być używany piasek. Nie niszczą roślin choć delikatne gatunki, które znajdą się w bezpośredniej bliskości wybranego miejsca tarła – usytuowania muszli, mogą wyrywać. Powinny być trzymane w zbiornikach o powierzchni dna 0,5m2 dla jednej pary. Zalecany zbiornik to przynajmniej 50 litrów dla jednej pary. Moje próby rozmnożenia pary w ponad 30 litrowym akwarium nie powiodły się i uważam, że w głównej mierze odpowie-dzialna za to jest właśnie wielkość. Parametry wody typowe dla ryb z J. Tanganika – pH – 7,5-8,5 dGH – 15 i więcej, temp. 24-26°C. Najlepiej często odświeżana. Odmiany W publikacjach internetowych zetknąłem się z odmianami: N. boulengeri 'Yellow eye’ (http://www.akvanet.dk/) – dorastające do 8-12cm (!), co sugeruje, iż jest to inny, podobny gatunek. N.boulengeri 'Zaire’ (http://www.amazonia.com/) Lepidiolamprologus boulengeri 'Ikoła’ (http://www.tropheus.hu/) N. boulengeri „Kigoma” (http://www.tanqanyika.ru/) N. boulengeri „Kipili” (http://www.tanqanyika.ru/) Podobne gatunki Młode N.boulengeri często mylone są z N. meeli i N.hecąui. N.boulengeri ma żółty brzeg płetwy grzbietowej natomiast N.meeli – biały. Czarne plamy wchodzące u N. boulengeri na płetwę grzbietową która u N.meeli jest jednolita. Eric Bedrock uważa, że w porównaniu do N.boulengeri, N.hecąui ma ciemniejsze plamy, ładniej zaznaczone i bardziej kolorowe płetwy, na które zachodzą perłowe kropki pokrywające ciało. Mylone są także z N.kungweensis. Augustyn – Kwiecień 2002 Dziękuję Izie Śliwińskiej za umożliwienie zrozumienia francuskojęzycznych publikacji Źródła: |