Spacerując brzegiem jeziora, stawu lub wolnopłynącej rzeczki niekiedy można zauważyć w wodzie piękną roślinę o długich, mięsistycn, na brzegu kolczasto piłkowatycn, zebranych w różyczkę liściach, których barwa, w zależności od środowiska, może być jasno lub soczysto-zielona, brązowa lub czerwonawa. Jest to osoka aloesowata, jedna z najpiękniejszych krajowych roślin wodnych. Należy ona do rodziny żabiściekowatych (Hydrocharitaceae), klasy jednoliściennych (Monocotyledones). Może rosnąć całkowicie pod wodą, lub tuż pod powierzchnią – wówczas większość jej długich, równowąskich liści wyrasta ponad lustro wody. Osoka bardzo ładnie kwitnie – wytwarza duże, dorastające do 3 cm średnicy, białe kwiaty żeńskie pojedyncze lub po 2, męskie po 3-6 na długich szypułkach. Kwitnienie osoki aloesowatej jest ważnym wskaźnikiem fenologicznym – w tym okresie następuje tarło wielu gatunków ryb m.in. leszcza, lina, wzdręgi. Osoka aloesowata nadaje się do uprawy wyłącznie w akwarium nieogrzewanym, nie ma specjalnych wymagań co do odczynu i twardości wody. Jest za to rośliną wybitnie światłolubną – potrzebuje dużych ilości światła naturalnego lub sztucznego. W naturalnych warunkach, wiosną, osoka aloesowata wynurza się. Rozmnaża się głównie wegetatywnie, latem i jesienią wytwarza rozłogi zakończone roślinami przybyszowymi. Jesienią osoka opada na dno. Rozłogi wytworzone późną jesienią są zakończone pączkami zimującymi. Dla potrzeb hodowli w akwarium najlepiej jest pobierać wiosną młode, niewielkie rośliny z zimowych pączków, liczące po kilkanaście liści i mające już korzenie. Łatwo jest je zauważyć, gdyż zazwyczaj w tym stadium pływają one pod powierzchnią wody – swobodnie lub zakotwiczone do rośliny macierzystej. Tworzenie pączków zimujących nie jest sposobem rozmnażania się, lecz służy przetrwaniu niekorzystnego okresu zimowego. W akwarium poleca się roślinę umocnić w podłożu kamieniami, tak, aby pływała w toni wodnej. W warunkach akwariowych przybiera barwę jasnozieloną i charakteryzuje się dość intensywnym wzrostem, połączonym z obumieraniem najstarszych liści, które sukcesywnie należy usuwać. Trzeba pamiętać, że jest to roślina dość duża i dlatego najpiękniej prezentuje się w dużych zbiornikach. Na zakończenie wypada życzyć Kolegom powodzenia w uprawie tej pięknej rośliny.
Od recenzenta:
Wiele roślin klimatu umiarkowanego nadaje się do uprawy w niezbyt ciepłych akwariach, będąc nie mniej dekoracyjnymi od roślin tropikalnych. Jedną z nich jest osoka aloesowata. Przez kilka lat była ona uprawiana w akwariach Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Wrocławskiego. Jest niezbyt wymagająca względem warunków uprawowych, oraz jest jedną z najbardziej dekoracyjnych roślin, które można uprawiać w akwarium. Kilka słów wyjaśniających odnośnie okresu zimowego w warunkach naturalnych. Latem rośnie w toni wodnej lub w warstwie przypowierzchniowej. Te ostatnie jesienią opadają na dno, po częściowej redukcji najstarszych liści. Pomimo niskiej temperatury, panujących ciemności, braku tlenu itp., rośliny potrafią przetrwać pod lodem całą zimę. Niekiedy giną – wówczas wiosną spotyka się swobodnie pływające pączki zimujące (o których wspomina Autor) będące zakończeniami wytworzonych jesienią rozłogów lub szczytowymi częściami roślin które nie zginęły całkowicie.