Ryby z rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae) nie cieszyły się dotychczas w polskim środowisku akwarystycznym specjalnymi względami. Są jednak wśród nich gatunki, które na stałe zdobyły sobie sympatię akwarystów, np. skalary, nanakary, barwniaki, gębacze z wieloma interesującymi gatunkami, czy też barwne jak motyle ryby z rodzaju Apistogramma. Najwięcej pielęgnicowatych żyje w Afryce, bo około 200 gatunków, a zwłaszcza w dużych jeziorach – Wiktorii (ok. 30 gatunków) i Tanganice (56 gatunków). Około 140 gatunków zamieszkuje Amerykę południową, a wśród nich króluje pielęgniczka Ramireza – Apistogramma ramirezi. Żyje ona w zacisznych, obficie zarośniętych roślinami wodach zachodnich dopływów Orinoko. Gatunek jest bardzo wrażliwy na zmianę wody i stosowanie różnych chemikaliów, a także bardzo szybko zakaża się ichtioftiriusem. Żyje około dwóch lat. Pielęgniczka ta należy do najładniejszych ryb akwariowych, które kiedykolwiek zostały sprowadzone. Ubarwienie jej zależne jest od oświetlenia, temperatury oraz „samopoczucia”. Ubarwienia nie sposób dokładnie opisać. Tułów oraz płetwy są w zależności od oświetlenia różowe do purpurowej czerwieni, na całym ciele występują ponadto wszystkie kolory tęczy. Każda łuska na plecach i tułowiu ma jasno-niebieską plamkę, płetwy są również jasno-niebieskie. Oczy są jasno-niebieskie w górnej, a czerwone w dolnej części oka. Wszystkie obwódki płetw są ciemne, zaś przy tarle zachodzą na czarno. Samczyk osiąga długości do 5 cm, samiczka zaś jest nieco mniejsza. Ryby te nie znoszą wahań temperatury. Najchętniej zjadają pokarm żywy jak: larwy komarów, tubifeks, rozwielitki, a w razie konieczności przyjmują pokarm suchy. Woda w akwarium z pielęgniczką Ramiireza powinna być bardzo czysta (bez zawiesin) o 8-10°n, pH ok. 7. Temperatura winna wynosić 24-26°C, do tarła zaś 26-28°C. Ryby te najlepiej czują się w akwariach dobrze obsadzanych roślinami oraz nasłonecznionych. Istotne jest odświeżanie im raz w tygodniu wody drogą częściowej wymiany. Hodowla pielęgniczki Ramireza nie należy do łatwych i nie wszystkim miłośnikom tej rybki udaje się ją rozmnożyć Trudności wynikają zazwyczaj z powodu młodego wieku partnerów i niewłaściwego ich doboru. Zbyt młode rybki przeznaczone do rozpłodu w zasadzie nie pielęgnują ikry i narybku starannie. Zazwyczaj opieka trwa tylko do wylęgu larw, po czym są one zjadane przez rodziców. Zdarza się, że w ten sposób zjadają kilka miotów z rzędu, aby następnie jeden wychować. Tuż przed tarłem pojawia się u ryb w miejscu odbytu tak zwana brodawka płciowa. U samca jest ona lekko zaostrzona, u samicy tępo zaokrąglona. Tarło odbywa się w ten sposób, że samczyk zaczyna swój taniec godowy, okrążając samicę z rozwartymi płetwami, przecina jej drogę lub płynie w tył. Dzieje się to na przestrzeni wolnej od roślin. Następnie samiczka zaczyna czyścić kamień oraz piasek znajdujący się w pobliżu. Teraz z kolei samica swymi zalotami wabi samczyka do przygotowanego miejsca dla złożenia ikry. Po jej złożeniu samiczka odpływa, a samczyk przyglądający się temu podpływa nad ikrę i zapładnia ją. Trwa to około dwóch godzin, po czym samica obejmuje opiekę nad ikrą, odpędzając samczyka. Po tym zachowaniu samicy można poznać zakończenie tarła. Samica z wielką troską oczyszcza złożoną ikrę od zawiesin myjąc ją w pyszczku lub wachlując płetwami. W akwarium o słabym wietrzeniu rodzice intensywniej czyszczą ikrę. Narybek wylęga się zależnie od temperatury po 3-5 dniach. Każdego młodego z osobna samica wyłuskuje z osłon jajowych, a następnie przenosi go do uprzednio przygotowanego dołka. Po dalszych 4-5-ciu dniach, po zużyciu zawartości pęcherzyka żółtkowego, młode zaczynają samodzielnie pływać, szukając pożywienia. Teraz należy je karmić najdrobniejszym przesianym planktonem. Zazwyczaj samica z młodymi podpływa (naprowadza) w to miejsce gdzie jest pokarmu najwięcej, odpływa w bok i przypatruje się jak młode przyjmują pokarm. Gdy podczas spaceru jakiś młody oddala się od stadka wtedy samiczka bierze go do pyszczka i zanosi do pozostałych. Kiedy znów pokarm jest za duży dla narybku wówczas samiczka rozdrabnia go w swym pyszczku i wpuszcza z powrotem do wody, a młode natychmiast gromadzą się wokół niej i łapczywie go zjadają. Po okresie 4-6-ciu tygodni, kiedy narybek już wybarwia się, należy go przenieść do wielkiego akwarium, odświeżając sukcesywnie wodę. Ma to zasadniczy wpływ na dalszy jego wzrost.
Uwaga: Przynależność pielęgniczki Ramireza do rodzaju Apistogramma już kilkakrotnie zostało przez systematyków ryb kwestionowane. W tej sytuacji skłonni oni są zaliczyć ją do rodzaju Microgeophagus i proponują nazwę Microgeophagus Ramirezi.