Założenia programowe Klubu Miłośników Roślin Wodnych Polskiego Związku Akwarystów
Rozwój akwarystyki w Polsce ukierunkowany jest bardzo jednostronnie, prawie zawsze przeważają w hodowli ryby. Rośliny uważane są za dodatek i to dość często kłopotliwy w utrzymaniu. Wielu akwarystów niejednokrotnie próbowało rozpoczynać hodowlę z otrzymanych lub zakupionych roślin jednak napotykane trudności rozczarowywały powodując niechęć do nabywania następnych roślin. Podstawowym warunkiem racjonalnej hodowli roślin jest przede wszystkim znajomość warunków w jakich one żyją w swojej ojczyźnie. Następnym ważnym elementem jest pilna obserwacja a więc zdobywanie doświadczeń. Wprawny akwarysta po umieszczeniu roślin w akwarium już w kilka dni później potrafi ocenić czy roślina czuje się dobrze czy źle, jest to konieczne aby w porę zadziałać i stworzyć odpowiednie warunki. W przypadkach połączenia roślin i ryb podstawowym warunkiem jest właściwy dobór zarówno przedstawicieli fauny jak i flory. Niestety w naszych sklepach nie zawsze można nabyć potrzebne rośliny lub też są to popularne gatunki spotykane na rynku w niedużym asortymencie Nowe rośliny zdobywane przez hodowców pochodzą przeważnie z importu, a następnie są wymieniane pomiędzy zainteresowanymi. Problem jest jeszcze utrudniony ponieważ wiele roślin rozmnaża się bardzo powoli lub też trzeba dużych umiejętności aby tego dokonać. Wiadomo jednak, że w naszym kraju jest wielu miłośników akwarium których głównym celem jest hodowla roślin. Np. w Holandii rozwój roślin stoi na bardzo wysokim poziomie. Akwaryści holenderscy budują duże baseny o rozległym dnie i stosują silne oświetlenie. W swoich basenach urządzają podwodne ogrody, które bawią różnorodnością kształtu i barw roślin. Oczywiście mając do dyspozycji wiele gatunków roślin można tworzyć stale nowe kompozycje w zestawianiu grup roślin i tworzeniu barwnych form. Urządzają oni konkursy ni najładniejsze akwaria w których udział mają przede wszystkim rośliny. Aby doprowadzić do szerszego zainteresowania wodnymi roślinami wśród akwarystów oraz do spopularyzowania ich w budynkach użyteczności publicznej (celach rekreacyinych) przy Zarządzie Głównym Po1skiego Związku Akwarystów organizowany jest „Klub Miłośników Roślin Wodnych”.
W działalności klubu przewidujemy następujące zadania:
Podstawowym celem klubu jest popularyzowanie wśród akwarystów oraz osób niezrzeszonych hodowli roślin wodnych w akwarium.
Stworzenie wśród akwarystów „banku” roślin którego celem będzie utrzymanie gatunków w danej chwili nieinteresujących danego akwarystę.
Wymiana interesujących roślin pomiędzy członkami klubu.
Wymiana doświadczeń dotyczących hodowli i rozmnażania roślin.
Zbieranie literatury dotyczącej hodowli, a szczególnie rozmnażania rzadkich gatunków roślin.
Rozszerzanie wachlarza hodowanych roślin, a w szczególności poszukiwanych gatunków z rodzajów Anubias, Aponogeton, Echinodorus oraz „modnych” Cryptocoryn.
Opracowanie kartoteki aktualnie hodowanych w kraju gatunków roślin.
Nawiązanie kontaktów z hodowcami zagranicznymi
Organizowanie spotkań towarzyskich i sympozjów o tematyce związanej z hodowlą roślin wodnych w akwarium.
Organizowanie lokalnych wystaw roślin wodnych.
Wydawanie biuletynu informacyjnego dla członków klubu.
Gromadzenie fotografii i przezroczy poszczególnych gatunków roślin oraz całych zestawów grup roślin w akwarium.
Nawiązanie współpracy z Ogrodami Botanicznymi i Palmiarniami w celu rozwijania hodowli roślin wodnych,
Podniesienie poziomu wiedzy akwarystycznej w naszym kraju.
Warunki przystąpienia do Klubu Miłośników Roślin Wodnych. Członkami Klubu mogą zostać akwaryści zrzeszeni w PZA oraz osoby niestowarzyszone pod warunkiem wstąpienia w szeregi członków Polskiego Związku Akwarystów. Zgłoszenia prosimy nadsyłać wyłącznie na kartach pocztowych na adres: Zarząd Główny PZA Dla Klubu Miłośników Roślin Wodnych. Skrytka Pocztowa 127 41-501 Chorzów
W zgłoszeniu prosimy podać:
Imię i nazwisko, ulica i nr do mu (mieszkania, nr kodu i miejsce zamieszkania).
Nr legitymacji członkowskiej PZA i Oddział PZA, którego jest się członkiem. Niezrzeszeni w punk cie tym zostawią wolne miejsce.
Wiek, zawód, ewentualna znajomość jeżyków obcych.
Wyszczególnienie hodowanych gatunków roślin (posiadanych oraz poszukiwanych).
Podanie charakterystyki hodowli oraz czy jest to hodowla łączna z hodowlą ryb (podanie gatunków).
Po otrzymaniu zgłoszeń od zainteresowanych nawiążemy kontakt korespondencyjny i poinformujemy o kierunkach dalszych pracy Klubu i sposobach udziału w nich jego członków.
B. Ziarko
Główne założenia planu działalności fachowej ZG PZA w 1976 roku.
Dział fachowy, wyodrębniony w składzie Zarządu Głównego Polskiego Związku Akwarystów, planuje na rok bieżący zorganizowanie szeregu imprez i akcii .Niżej podajemy najważniejsze, przy czym o dokładnych terminach poinformujemy czytelników w miarę otrzymanych informacji. Wystawy:
Regionalny konkurs ,.pawich oczek” w Bydgoszczy impreza jedno dniowa IV/76.
Regionalny konkurs „pawich oczek” w Zabrzu, impreza jedno dniowa VII/76.
Regionalny konkurs „pawich oczek” w Bytomiu, impreza jedno dniowa IX/76.
V ogólnopolski konkurs „pawich oczek” z udziałem wystawców za granicznych , Kalisz 1X776.
II krajowy przegląd ryb kąsaczowatych w Bydgoszczy X/76.
II ogólnopolski konkurs ..Mieczyk 1976″ oraz wystawa ryb różnych, Inowrocław XI. 76.
(Sk)
Pisali o nas…
Czasopismo „Górnik” w numerach 21, 23, 24/75 i 2/76 podało krótką recenzję naszych zeszłorocznych numerów „Akwarium” reklamując powstające kluby specjalistyczne. ,.Express Ilustrowany” (29-30.XI.75r.). O miłej imprezie w najstarszym Oddziale PZA Łódź połączonej z wręczeniem złotych i srebrnych odznak związkowych.
(Sk)
ODZNACZENIA DLA CZŁONKÓW PZA
Podczas VIII Krajowego Zjazdu Delegatów Polskiego Związku Akwarystów w Ustroniu w dniu 25. X. 1975 r. przyznane zostały po raz pierwszy i uroczyście wręczone srebrne i złote odznaki związkowe zasłużonym członkom PZA.
Złote odznaki otrzymali:
Waldemar Banach (Łódź)
Feliks Bartosik (Łódź)
Mirosław Celler (Sosnowiec)
Horst Grochol (Bytom)
dr Henryk Jakubowski (Łódź)
inż. Henryk Kilka (Siemianowice Sl.)
Jan Lenarczyk (Łódź)
Aleksy Moj (Chorzów)
Leszek Michalak (Łódź)
Henryk Moll (Chorzów)
Kazimierz Nowak (Kalisz)
Ryszard Patryas (Bytom)
Henryk Pawlak (Kalisz)
mgr inż. Antoni Ryszka (W-wa)
Stanisław Sitko (Tychy)
Paweł Skorupa (Chorzów)
mgr Henryk Skrzyński (Katowice)
inż. Stanisław Sławiński (Wrocław)
doc. dr Henryk Szelęgiewicz (Warszawa)
Leszek Szajowski (Kalisz)
Hubert Tomala (Tychy)
inż. Tadeusz Zalewski (Poznań)
Srebrne odznaki otrzymali:
Wojciech Borocki (Gdańsk)
Mieczysław Byrski (Tarnobrzeg)
Marian Całko (Gdańsk)
Edmund Hypa (Zabrze)
Jan Cieślik (Kraków)
Tadeusz Cieślak (Łódź)
mgr Tadeusz Domiszewski (Rzeszów)
Czesław Drynda (Kędzierzyn)
Kazimierz Geisler (Wodzisław)
Janusz Goliński (Zabrze)
Ryszard Grzeluszka (Kalisz)
mgr inż. Zbigniew Guziur (Chorzów)
Henryk Karkoszka (Wodzisław)
Stanisław Kaszowicz (Gdańsk)
Henryk Kloc (Rybnik)
Włodzimierz Kołodziej (Tychy)
Jan Kozłowski (Poznań)
Alojzy Kral (Tychy)
Bronisław Kubas (Tychy)
Eryk Merkuda (Zabrze)
mgr Józef Mickowski (Jarosław)
Henryk Moczygemba (Bytom)
Henryk Nolewajka (Chorzów)
Paschalis Nowak (Rybnik)
Edward Olbrych (Łódź)
Andrzej Pluta (Chorzów)
Lucjan Poklękowski (Bydgoszcz)
Zdzisław Południak (Tarnobrzeg)
inż. Jerzy Ring (Łódź)
Ryszard Rozkoszny (Tychy)
Stanisław Różycki (Łódź)
Kazimierz Sekulski (Legnica)
Jerzy Smółka (Wodzisław)
Konrad Staroń (Chorzów)
Kazimierz Staszak (Bydgoszcz)
Witold Zając (Łódź)
Jerzy Zwierzchowski (Zabrze)
Stanisław Zygmunt (Bytom)
Jerzy Żukowski (Gdańsk)
Przyjęto zasadę, że srebrne i złote odznaki będą wręczane raz na 2 lata podczas Krajowych Zjazdów. Delegatów PZA. Otrzymywać je będą członkowie i inne osoby jako wyraz uznania za zasługi dla Polskiego Związku Akwarystów
=========== Co piszą inni ? ==========
Publikacje, które poniżej krótko charakteryzujemy, właściwie nie potrzebują rekomendacji. Same znikają z księgarń wydawnictw obcych. Zostały one przyjęte z właściwym zainteresowaniem przez akwarystów. W ostatnim okresie dotarły do nas kolejne książki Tlansa Freya, niestrudzonego w wysiłkach przedstawiania rzeczowej wiedzy i praktycznego doświadczenia akwarystycznego dla potrzeb szerokiego odbiorcy. Omawiane pozycje stanowią kontynuację serii*) monograficznych prac poświęconych poszczególnym rodzinom ryb akwariowych. KarpfenfiscLe und Karpfenahnliche Zierfisch-Monographien (Ryby karpiowate i karpiowce, Monografie ryb akwariowych). Tom 2-gi- Hans Frey. Wyd. Neumann Verlag, 1974, wyd. 2-gie. Cena 9,80 marek NRD (24,60 zł). Stron 124. Ilustracji czarno-białych 25, 4 tablice barwne oraz liczne ryciny i 2 mapy. (Książkę można było nabyć w sierpniu br. w Ośrodku Kultury NRD w Warszawie; dla ew. zamówienia jej w NRD podajemy potrzebny nr poz. wydawniczej: 798 735 9). Publikacja stanowi zwięzłą próbę omówienia całokształtu problemów, związanych z hodowlą ryb karpiowatych w akwarium. Obok podania przeglądu systematycznego (dano także przykład nowej klasyfikacji), indeksu wszystkich opisanych rodzin, gatunków i odmian ryb, przedstawiono w niej słowniczek wyjaśniający znaczenie i pochodzenie nazewnictwa łacińskiego, a także wyjaśnienie stosowanej terminologii fachowej. Jest to, bardzo cenne uzupełnienie i rozszerzenie prezentowanego materiału. We wprowadzeniu autor krótko scharakteryzował i przedstawił historię hodowania w akwariach ryb karpiowatych. W kolejnych częściach książki omówił ogólnie podział i rozmieszczenie geograficzne ryb karpiowatych (Cyprinidae), piskorzowatych (Cobitidae) okrągło przyssawkowatych (Gyrinocheilidae). Opisał także tryb życia, cechy budowy oraz barwę i rysunek ciała, wymagania pokarmowe, sposoby rozmnażania. Autor wnikliwie zajmuje się rybami karpiowatymi (m.in. budową ciała, cechami charakterystycznymi, hodowlą w akwarium, pożywieniem i sposobami karmienia, rozmnażaniem i jego metodami, rozmnażaniem odmian bez szczególnych wymagań odnośnie wody i z określonymi Wymaganiami, rozmnażaniem złotych rybek i ich odmian). Poszczególne gatunki ryb opisał według następującego schematu: rozmieszczenie geograficzne, kształt, ubarwienie, dymorfizm płciowy, pielęgnacja, rozmnażanie. Przy większości opisów umieszcza umowne symbole określające sposób hodowli, karmienia, wymagań związanych z temperaturą wody, światłem, charakter ryb (denne, pływające w wolnej toni, bądź pod powierzchnią itp.), itd. Podał także występujące synonimy w nazewnictwie łacińskim i niemieckim. W książce przedstawił ok. 140 gatunków i odmian ryb karpiowatych (ii. in. 45 odmian brzanek, 30 z rodzaju Rasbora, 8 z rodzaju Danio). W rozdziale poświęconym rodzinie piskorzowatych poszczególne gatunki scharakteryzował podobnie jak w rozdziale o rybach karpiowatych. Omówi tu 25 gatunków (m. in. z rodzaju Acanthophthalrnus – 7, Botia – 9). Osobny rozdział książki traktuje o rodzinie okrągłoprzyssawkowatych (Gyrinocheilidae), w którym autor przedstawia właściwie tylko glonojada syjamskiego (Gyrinocheilus aymonieri). Ogólnie opisuje też rodzinę przylgowatych (Homalopteridae) bez omawiania konkretnych gatunków. W sumie praca H. Freya zapoznała nas z ponad 160 gatunkami i odmianami ryb karpiawatych i podrzędu karpiowców. Publikacja stanowi zatem swego rodzaju małą encyklopedię dla akwarysty, tym bardziej, iż zastosowano w niej przejrzysty alfabetyczny układ. Prawie wszystkie ryby pokazane zostały na fotografiach i rysunkach, co w znacznym stopniu ułatwia odbiór książki i wzbogaca ją graficznie. Szczególnie pozytywnie należy ocenić zamieszczone fotografie, bardzo piękne, choć tylko czarno-białe. Barwne tablice w zasadzie wiernie, ale nie zawsze, oddają ubarwienie prezentowanych ryb. Ryciny ryb są dobre i właściwie oddają proporcje ciała. Natomiast poważne zastrzeżenia i sprzeciw, budzą rysunki przedstawiające różne odmiany hodowlane złotych rybek (Carassius auratus) – welon teleskopowy, welon kaliko, lwia główka, balonowe oko, welon, jajoryb teleskopowy. Rysunki te całkowicie wypaczają wygląd tych zwierząt. Stanowią wręcz antyreklamę bogatego w piękne i bardzo liczne odmiany gatunku o najstarszej przecież wśród wszystkich rybek akwariowych tradycji hodowlanej. Szkoda, iż wydawca książki nie pokusił się o opublikowanie choć paru zróżnicowanych fotografii ukazujących naprawdę wartościowe odmiany złotych rybek. Na brak w literaturze altwarystycznej pięknych ilustracji prezentujących prawdziwe złote rybki i ich odmiany narzekano już w roku 1958 (por. Aąuar .und Terr-1958, zesz. 8, str. 232) i tak naprawdę wiele się w tym zakresie nie zmieniło na lepsze. Na str. 55 odnotować należy literówkę, zamiast Danio malabaricus – wydrukowano: „Banio malabaricus”. Przystępność i lakoniczność języka, zachowana schematyczność wykładu faktograficznego oraz spory ładunek ilustracji czynią z omawianej książki publikację zrozumiałą nawet dla osób słabo znających język niemiecki. Polecamy!
———- *) Tom I: Salmler Zierfisch-Monographien. (Kąsaczowate Monografie ryb akwaryjnych). Hans Prey. Wyd. Neumann Verlag, wyd. I 1971.
Welse und andere Sonderlinge Zierfisch-Monographien (Sumy i inne odmieńce Monografie ryb akwariowych). Tom 3 – Hans Frey. Wyd. Neumann Verlag, 1974, wyd .1. Cena 9,80 marek NRD (31,80 zł). Stron 120. Ilustracji czarno-białych 24, 4 tablice barwne, liczne ryciny oraz 23 mapki ilustrujące geograficzne rozmieszczenie omawianych ryb (Nr poz. wydawniczej: 798 754 3).
Będąc trzecim tomem serii wydawniczej, koncepcją i układem książka nawiązuje do uprzednio wydanych pozycji i jest pod tym względem identyczna z publikacją wyżej przedstawioną Książka zawiera także wykaz charakteryzowanych rodzin, gatunków i odmian, objaśnienia nomenklatury łacińskiei i używanych pojęć fachowych, a także zestawienie zastosowanych umownych symboli określających sposób odżywiania, właściwą temperaturę, wodę, światło oraz charakterystykę trybu życia poszczególnych gatunków ryb. W rozdziale I w kolejnych jego częściach omówione zostały następujące rodziny „sumików pancernych”: kirysowate Callichthyidae), cierniowate (Doradidae), zbrojnikowate (Loricariidae) oraz sumiki nie-opancerzone z rodzin: bagrowatych (Bagridae), Bunocephalidae, długowąsatych (Clariidae), sumikowatych (Ictaluridae), sumów elektrycznych (Malapteruridae) i Mochocidae (autor używa nazwy – Mochokidae, która wydaje się _być błędna. Por. też Wielki atlas ryb – St. Franka, wyd. PWRiL 1974, str. 243), Pimelodidae, Schilbeidae i sumowatych (Siluridae). Rozdział II opisuje tylko niektóre ryby z rodziny gymnotowców (Gymnotidae) węgorzy elektrycznych (Electrophoridae), Rhamphichthydae i Sternachidae Ostatni III rozdział książki przynosi charakterystykę różnych dziwacznych ryb pielęgnowanych w akwarium. Między innymi przedstawiono tu takie interesujące ryby, jak: motylowiec (Pantodon buchholzi), prapłetwiec (Protopterus annecteus) i ryby z rodzaju wielopłetwców (Polypterus) oraz inne. W sumie autor skoncentrował swoją uwagę na 90 odmianach sumików, lorikarii, węgorzy i innych ryb. Ich szczegółowe opisy, podanie cech charakterystycznych, sposobów hodowli w akwariach, karmienia, rozmnażania itp. oraz fotografie i ryciny uzupełniające tekst – sprawiają, iż publikacja jest komunikatywna i przejrzysta. Bogactwo merytorycznej treści zaspokoi i zainteresuje każdego akwarystę. Warto w zakończeniu odnotować, że obydwie zaprezentowane książki w dużym stopniu mogą uzupełnić, naszą wiedzę o tych rybach, którym są poświęcone. Mając zaś na uwadze zagadnienia systematyki i nazewnictwa łacińskiego ryb akwaryjnych są dobrą lekturą, bowiem z tymi sprawami nie zawsze jeszcze dobrze dajemy sobie radę. Obie pozycje są wartościowe dla każdej biblioteki akwarystycznej.
A. Latusek
Ommani, F. (1975): Ryby (jęz. rosyjski). Tłum. z jęz. angielskiego L. Piętrowa (wg The Fishes, Francis D. Ommanney, wyd. Time-Life International, Nederland). Wyd. Izdatiel-stwo „Mir”, Moskwa. Cena 2,69 rbl (26,90 zł). Stron 191, ilustracji barwnych i czarno-białych ok. 150 oraz ponad 80 rycin. Nie podano nakładu-Pozycja ta ukazała się we współpracy wydawcy radzieckiego i holenderskiego. Autor książki – Francis D. Ommanney to znany angielski ichtiolog, który wydał szereg pozycji o charakterze popularno-naukowym. Taki też typ literatury reprezentuje omawiana praca. Książka jest przeznaczona dla szerokiego kręgu odbiorców, stad też jej atrakcyjna. oprawa ilustracyjna oraz ciekawy i przystępnie napisany komentarz. Francis D. Ommanney w niezwykle interesujący sposób opowiada na stronicach swojej książki o zagadkowym świecie ryb, o ich pochodzeniu, budowie ciała i ubarwieniu, sposobach życia i roli ryb w życiu człowieka. Bogactwo materiału faktograficznego, ujęcie tematu w oparciu o najnowsze badania naukowe, przystępny język i żywa narracja oraz Przepiękne fotografie, bardzo ciekawe od strony niecodziennych ujęć i tematów pozwalają czytelnikowi wnikliwie zaznajomić się z ową. tak bogatą różnorodnością świata, ryb, ich ewolucją, osobliwościami zachowań i fizjologią oraz ze sposobami przemysłowego połowu ryb. Szczególną rolę odgrywają w książce ilustracje, zarówno fotografie jak: i znakomite ryciny. Wśród nich zna lazło się ok. 25 prezentujących ryby akwaryjne. Przeważająca liczba zdjęć ukazuje mieszkańców mórz. Zamieszczona na str. 58 ładna kolorowa fotografia trzech różnych odmian złotych rybek, naszym zdaniem? jest błędnie skomentowana, bowiem jedną z rybek nie jest jak podano „rybka pompon”, ale – pstra lwia główka (ang. Calico Oranda, jap. Azumanishiki). Szkoda, że prezentowane w książce okazy ryb nie oznaczono także nazwami łacińskimi. W pewnym stopniu utrudnia to przy czytaniu książki ustalenie odpowiednich nazw polskich, ponieważ zastosowana nomenklatura rosyjska nie zawsze może być tłumaczona dosłownie. Książkę zaopatrzono w obszerny spis literatury, przy czym została ona usystematyzowana według następującej tematyki: ichtiologia ogólna, anatomia i fizjologia, ryby morskie, ryby słodkowodne, biologia morza i oceanologia, przemysł rybny, ryby tropikalne i akwaryjne, różne opracowania (68 pozycji w jęz. angielskim), literatura uzupełniająca do wydania rosyjskiego (31 pozycji w jęz. rosyjskim). Gorąco polecamy publikację wszystkim miłośnikom akwarium, a także osobom interesującym się przyrodą w ogóle. Dobrze byłoby, gdyby książką tą zainteresowało się któreś z krajowych wydawnictw, przyswajając ją w polskim tłumaczeniu naszym czytelnikom.