OJCZYZNA: Błotne tereny na północ i południe od Kuala Lumpar w Malezji.
MORFOLOGIA, DYMORFIZM PŁCIOWY: Ciało krępe z dość dobrze rozwiniętymi płetwami ale mniejszymi niż u b. syjamskiego. Samiec pięknie granatowo ubarwiony, z czerwonymi końcami płetw: ogonowej, piersiowych i odbytowej. Płetwa grzbietowa niebieska, podobnie jak promienie płetwy ogonowej i odbytowej. Samice beżowe, z brązowymi pasami w poprzek ciała. Płetwa grzbietowa samca duża i owalna, samicy mniejsza i ostro zakończona. Płetwa odbytowa samicy także, mniejsza.
HODOWLA: Pokarm żywy należy urozmaicać. Woda o temperaturze 24-28°C, o niezbyt wysokim poziomie w akwarium. Część powierzchni powinna być pokryta roślinami pływającymi. Ryby spokojne, nie wojują, ale doskonale skaczą (nakryć dokładnie akwarium!).
ROZMNAŻANIE: Samiec buduje gniazdo z piany pod powierzchnią wody. 100-150 ziaren ikry. Po tarle samicę odławiamy, a dalszą opiekę nad potomstwem powierzamy samcowi. Młode delikatniejsze niż u b. syjamskiego. Temperatura w czasie tarła i wychowu młodych około 25°C, woda lekko alkaliczna, o pH 7,2, średnio twarda (ok. 16°n). Młode należy obficie karmić pokarmem pyłowym.
Fot.: H. Kilka
Tekst: H. Skrzyński
Ludwigia pływająca – Ludwigia natans Elliot, 1821
RODZINA: Oenotheraceae – wiesiołkowate (H.C.D.De Wit zalicza ją do rodziny Onagraceae).
OJCZYZNA: Tropikalna część Ameryki.
MORFOLOGIA: Liście ułożone na łodydze naprzeciwległe są jajowate, o długości i szerokości 4-5 cm, z krótkimi ogonkami. Z dołu są czerwone na nerwach nabiegłe. Pąki kwiatowe małe, prawie siedzące, z dwoma małymi listkami. Jeśli podłoże jest bogate w związki żelaza brzuszna część liści jest wtedy wyraźnie czerwona lub brązowa.
EKOLOGIA: Jedna z najpopularniejszych roślin akwariowych. Jest w zasadzie rośliną błota, chociaż dobrze rośnie i w akwariach.
UPRAWA: Optymalna temperatura wody lub powietrza 20-25°C. Roślina szybkorosnąca, bardzo ozdobna.
ROZMNAŻANIE: Wegetatywne poprzez sadzenie odciętych części pędu, generatywnie poprzez nasiona, które powstają na częściach nadwodnych.
Fot.: H. Kilka
Tekst: H. Skrzyński
Kolcobrzuch zielony – Tetraodon fluviatilis (Hamilton et Buchanan, 1822)
RODZINA: Tetraodontidae – kolcobrzuchowate.
OJCZYZNA: Indie, Sri Lanka, Birma, Tajlandia, półwysep Malajski, wyspy Sundajskie, Filipiny.
MORFOLOGIA: Ciało o długości 17 cm, prawie kuliste. Głowa i tułów pokryte gęsto małymi kolcami, rzadko nagie. Na bokach tułowia liczne, brązowe do czerwonawych, zaokrąglone plamy, często jasno obrzeżone; przez grzbiet przechodzą szersze paski o tym samym kolorze. Między plamami ciało oliwkowe do żółtozielonego. Brzuch biały, u starszych okazów szary, czasami lekko przydymiony.
DYMORFIZM PŁCIOWY: Różnice między płciami nie zostały dotychczas opisane.
HODOWLA: Woda o temperaturze 22°C, lekko słona (1 łyżka stołowa soli kuchennej na 10 l wody). Hodować w) zbiornikach dużych, urządzić kryjówki z kamieni. Ryby napastliwe, nawet między sobą. Często, po „napompowaniu się powietrzem”, pływają pod powierzchnią do góry brzuchem. Wymagają pokarmu żywego, który zbierają najczęściej nad dnem. Chętnie zjadają ślimaki.
ROZMNAŻANIE: Woda o temperaturze 24°C. Tarło, podobnie jak u pielęgnic, odbywa się na kamieniach (do 200 ziaren ikry). Samicę po złożeniu ikry odławiamy. Samiec pilnuje pieczołowicie ikry, a lęgnące się w 6-8 dniu młode przenosi do dołków w piasku. Obecność samca nie jest już wtedy konieczna.
OJCZYZNA: Od dorzecza rzeki Parana do okolic Rosario de Santa Fe w Argentynie; według innych autorów dorzecze La Platy.
MORFOLOGIA, DYMORFIZM PŁCIOWY: Długość ciała do 4’5 cm. Samiec barwy od ciemno-niebieskiej do czerwonej, na tym tle wiele drobnych, zielonych lub niebieskich błyszczących kropeczek. Na długich płetwach odbytowej i grzbietowej biegnie wzdłuż po jednym jasnoniebieskim pasku. Samica brązowa z nieregularnymi plamami na całym ciele schodzącymi aż na płetwy. Jest mniejsza od samca, posiada też krótsze płetwy grzbietową i odbytową.
HODOWLA: Zbiornik mały, przesłonięty, dno miękkie – muliste lub wyłożone torfem. Temperatura wody 20°C. Woda miękka, słabo kwaśna, lekko zasolona. Samce wojują ze sobą, dlatego należy im zbudować kryjówki w akwarium. Ryby wymagają dużej ilości pokarmu.
ROZMNAŻANIE: Temperatura wody 24°C, tarło odbywa się podłożu, w torfie lub mule. Po złożeniu ikry dorosłe odławiamy, wodę opuszczamy do powierzchni torfu i pozwalamy jej wyparować. Zbiornik przykrywamy” szkłem i zaciemniamy. Po conajmniej sześciu tygodniach należy torf z ikrą zalać wodą miękką, słabo kwaśną i po kilku godzinach wylęgają się młode, bardzo żarłoczne (pył!) i szybko rosnące.