Radix auricularia (Linnaeus, 1758) – Błotniarka uszata
Występuje w Europie i Azji. Zawleczona do Ameryki Północnej. Muszla cienkościenna, prześwitująca i krucha, barwy rogowej lub żółtawej o powierzchni nieregularnie prążkowanej lub młotkowanej, zbudowana z trzech zwojów tworzących niewielką, stożkowato zaostrzoną skrętkę i czwartego, znacznie rozdętego i wielokrotnie swą wielkością przewyższającego wcześniejsze. Akwarium dla błotniarek uszatych może stanowić mały, 8-10l zbiornik. Powinien być wzorowany na biotopie jeziora lub rzeki; na dno świetnie nadaje się piasek lub drobny żwirek, sadzimy rośliny akwariowe, np. Moczarkę, rogatek; bardzo dobrze jest dodać korzenie, zwiększające powierzchnię życiową ślimaków, oraz kamienie, liście jako dekorację. Towarzystwo dla błotniarek uszatych mogą stanowić inne ślimaki akwariowe o podobnych wymaganiach. Odpowiednie będą błotniarki stawowe, jeziorowe, rozdętki, zatoczki, żyworódki rzeczne, zagrzebki pospolite – wszystkie występujące w rodzimych wodach, często spotykane właśnie w towarzystwie Radix auricularia; oraz świderki. Trzeba pamiętać, że im więcej gatunków chcemy łączyć, tym większy powinien być zbiornik. Unikamy natomiast ryb, ponieważ ślimaki wzięte z jeziora mogą przenosić na nie choroby i pasożyty. Błotniarka uszata jest wszystkożercą, odżywia się roślinami wodnymi, owocami, warzywami, pokarmem dla ryb oraz produktami zwierzęcymi (padlina). Pokarm zwierzęcy zwiększa długowieczność i możliwości wzrostu błotniarek. Błotniarki uszate są obojnakami, u których, tak jak u większości ślimaków wodnych zachodzi zapłodnienie krzyżowe. W naturze rozmnażają się od końca marca do maja. W warunkach hodowlanych mogą mnożyć się przez cały rok.