Hydrilla verticillata (Limneus fil.) Royle (1839)
– Przesiąkra okółkowa
POCHODZENIE : Rozprzestrzeniona w zbiornikach wodnych północno-wschodniej Europy, południowo-wschodniej Azji, Australii, Madagaskaru i Afryki zachodniej. W stojących i płynących wodach, preferuje szlamiste podłoże. W Polsce na Pomorzu i Mazurach wytwarza jesienią przetrwalniki zimowe.
OPIS : Jest łudząco podobna do moczarki. Posiada długie łodygi, a jej liście posiadają wyczuwalnie szorstki brzeg, zaś nerw środkowy jest często czerwonawo zabarwiony. Liście są zebrane w okółki po 6 -7 (4-9) i wykazują długość 0,5 – 2 (3)cm, przy szerokości 0,5 – 4 mm. W okółku jest zazwyczaj 3-5 siedzących lancetowatych liści wyraźnie ząbkowanych i ostrych na szczycie. Odstępy między okółkami wynosi 0,6-2,5 cm. Młode listki są półprzeźroczyste, delikatnie zielone, a starsze jaskrawozielone. Rozwija mocno rozgałęziający się system korzeniowy, który daje dużą ilość sadzonek. W kątach liściowych wyrastają przeświecające podsadki, zawierające każda po jednym kwiatku męskim (z trzema krótkimi pręcikami). Po uwolnieniu się z podsadki kwiaty męskie unoszą się ku powierzchni, gdzie spotykają się z kielichowatymi kwiatami żeńskimi, które wyrastają z podsadki na długiej szypułce. Okwiat złożony jest z 3 bardzo wąskich płatków korony i 3 dużo większych, białawych działek kielicha. Kwiaty męskie po osiągnięciu powierzchni wody, pękają (zjawisko jest podobne do eksplozji), a pyłek rozsiewa się na odległość około 20cm.
UPRAWA : Najlepiej rośnie w akwarium, w którym poziom wody nie przekracza 40 cm, a szczególnie dekoracyjnie wygląda przy temperaturze wody do 25°C. Gatunki krajowe trzymać można w zimno wodnych akwariach gdzie wymagają wody twardej, dużo światła oraz optymalnej temperatury 15 – 18°C, jednak zimą obumiera tworząc pączki przetrwalnikowe. Rozmnaża się drogą oddzielania młodych roślin od kłącza lub przez podział starszych roślin. Jeśli przytnie się czubek, rozwija z pędu głównego boczne rozwidlenia.
Hidrilla verticallata z jeziora Tanganika w Afryce wschodniej, ma liście owalne, sztywne i bardzo małe – cały okółek ma średnicę di 1 cm. Jest jeszcze odmiana kędzierzawa –Hydrilla verticillata var. crispa caspary, jej liście są mocno łukowato odchylone ku dołowi i pofałdowane. Pozostałe cechy jak przy odmianie zasadniczej. Część botaników uznaje ją jako samodzielny gatunek znany pod nazwą Udora lithuanica Besser.
Do klasyfikacji |