Hydrocotyle vulgaris Linneus (1753)
– Wąkrotka zwyczajna
POCHODZENIE : Występuje w Europie w szczególności w basenie Morza Śródziemnego. W Polsce pospolita na zachodniej części kraju, na wschodzie spotykana tylko na rozproszonych stanowiskach. Rośnie na bagnach, moczarach, wilgotnych miejscach torfiastych i nad zbiornikami wodnymi.
OPIS : Posiada płożącą się łodygę która wypuszcza korzenie w węzłach, oraz liście długoogonkowe, najczęściej wyrastające prostopadle do powierzchni dna. Blaszka liściowa tarczowata, okrągła, z wgłębieniem po środku, brzegi karbowane, nerwy wyraźne ułożone promieniście. Przylistki drobne i okrągłe. Średnica blaszki liściowej dochodzi do 2,5 cm. Kwiatostany główkowate z 3-5 kwiatami ułożonymi w okółkach. Płatki korony białe lub różowawe. Kwitnie w lipcu i sierpniu. Długość pędu 6-20 cm i jest rośliną wieloletnia.
UPRAWA : Rośnie dobrze w akwariach zimnych i ogrzewanych o temperaturze 10-25°C. W ciepłej wodzie rośnie znacznie szybciej niż w chłodnej. Skład wody nie ma większego znaczenia. Wymaga ona silnego oświetlenia. W zacienionym akwarium uprawa tego rodzaju jest niemożliwa, z braku światła zrzuca liście. Do uprawy stosuje się podłoże piaszczyste, może być z niewielką ilością torfu. Zimą nie rośnie inaczej obumiera. Sadzona w akwarium na pierwszym planie, może być stosowana do tworzenia bardzo pięknego trawnika. Niska roślina jest tylko na początku, bo gdy zaczyna się rozrastać ogonki liściowe i międzywęźla znacznie się wydłużają i w ciągu kilka tygodni może wypełnić akwarium. W dobrych warunkach, rośnie szybko, wymaga okresowego przycinania i przerzedzania.Rozmnaża się wegetatywnie przez sadzenie oddzielnych fragmentów pędu , można także przez wysiew nasion co jest bardzo trudne.
Do klasyfikacji |