Abudefduf saxatilis (Linnaeus, 1758)
Garbik pasiasty
Rząd >> Rodzina:
(Cichliformes) – Pielęgnicokształtne >> (Pomacentridae) – Garbikowate
Wielkość:
23 cm.
Występowanie:
W Oceanie Atlantyckim ryba ta występuje od Rhode Island (USA) po Urugwaj. Występuje dość obficie na rafach Morza Karaibskiego, a także wokół wysp w regionie środkowoatlantyckim. We wschodniej części Oceanu Atlantyckiego jego zasięg obejmuje Wyspy Zielonego Przylądka, wzdłuż tropikalnego wybrzeża zachodniej Afryki, na południe do Angoli.
Synonimy:
Chaetodon saxatilis Linnaeus, 1758
Glyphidodon saxatilis (Linnaeus, 1758)
Abudefduf saxiatilis (Linnaeus, 1758)
Abudefduf sexatilis (Linnaeus, 1758)
Chaetodon marginatus Bloch, 1787
Abudefduf marginatus (Bloch, 1787)
Chaetodon mauritii Bloch, 1787
Glyphisodon moucharra Lacepède, 1802
Chaetodon sargoides Lacepède, 1802
Glyphisodon biniar Montrouzier, 1857
Apogon quinquevittatus Blyth, 1858
Abudefduf ascensionis Fowler, 1919
Abudefduf vaigiensis (non Quoy & Gaimard, 1825)
Glyphisodon vaigiensis (non Quoy & Gaimard, 1825)
Abudefduf coelestinus (non Cuvier, 1830)
Abudefduf septemfasciatus (non Cuvier, 1830)
Glyphisodon rahti (non Cuvier, 1830)
Abudefduf caudobimaculatus (non Okada & Ikeda, 1939)
Cechy charakterystyczne:
Ta ryba związana z rafą jest powszechnie obserwowana, tworząc duże skupiska liczące do kilkuset osobników. Ławice te pływają po płytkich wierzchołkach raf na głębokości 1-15 m. Skupiska żerujące pozostają nisko w słupie wody przed zmierzchem, a ryby rozpraszają się wraz z nadejściem nocy, szukając osłony jaskiń i szczelin w rafie.Te które osiedlają się w jaskiniach, są skierowani na zewnątrz, unosząc się w miejscu, podczas gdy te które szukają schronienia w dziurach, przechylają się na boki, opierając się o coś. Ukrywający się w jaskiniach przyjmują fazę ciemnego koloru. Młode osobniki znajdują się w określonych siedliskach, często trzymając się w pobliżu jaskiń, wraków statków lub innych obiektów ochronnych.
Garbik ten jest małą, zaokrągloną rybą o ciele ściśniętym bocznie. Ma jedno nozdrze po obu stronach pyska, zamiast dwóch, jak u motyli i aniołów. Usta są małe i terminalne. Ryba ta jest często mylona z Abudefduf taurus. Jednak pionowe paski są bardziej wyraziste i ma on smuklejszą sylwetkę. U A. saxatilis odległość między okiem a górnym brzegiem jamy ustnej jest znacznie mniejsza niż u A. taurus.
Istnieją dwie fazy ubarwienia: fazę jasną obserwuje się, gdy ryba znajduje się nad jasnym, piaszczystym dnem lub pływa nad rafą, fazę ciemną obserwuje się, gdy ryba chowa się między skałami i szczelinami rafy. Faza jasna charakteryzuje się szarym ubarwieniem dolnej części ciała i całej głowy, często z nutą zieleni. Górna trzecia część ciała jest żółta, podczas gdy miękkie płetwy grzbietowa, ogonowa i odbytowa wydają się ciemne.
Na ciele znajduje się pięć wyraźnych pionowych czarnych pasów, zwężających się w kierunku brzucha. Czasami na podstawie ogona można zobaczyć słabą szóstą kreskę. Na górnej podstawie płetwy piersiowej znajduje się czarna plamka. Ciało ryby w fazie ciemnej jest ciemnoszare lub niebieskawe, a kolor czasami jest wystarczająco ciemny, aby ukryć czarne pionowe pasy ciała. Ubarwienie to jest również często obserwowane u samców podczas tarła i czynności związanych z ochroną gniazda. Młode osobniki są zawsze w fazie jasnego ubarwienia. Czasami młode osobniki wydają się być jednolicie czarne, ale nigdy w rozmiarach większych niż 20 mm. Pionowe czarne paski mogą być niewyraźne u bardzo młodych osobników, a płetwy mogą być bezbarwne.
Górna szczęka garbika jest duża i zawiera mniej niż inne gatunki Abudefduf. Zęby gardłowe są liczne, a kości umiarkowanie ciężkie; listki skrzelowe są liczne, wąskie i długie, nabijane małymi zębami.
Warunki hodowlane:
Parametry wody: temperatura 24-26°C, kwasowość pH 8,1-8,4, zasolenie 1,022-1,025. Wymagane jest napowietrzanie i filtracja wody.
Garbik żywi się różnymi produktami spożywczymi, w tym algami, małymi skorupiakami, różnymi larwami bezkręgowców i rybami. Analiza zawartości żołądka wykazała algi bentosowe, algi pelagiczne i plankton, w tym widłonogi, larwy krewetek, ryby i osłonice pelagiczne jako specyficzne ofiary tej ryby.
Rozmnażanie:
Tarło odbywa się na skałach, wrakach statków gdzie garbik przygotowuje gniazdo. Na Jamajce tarło odbywa się od listopada do kwietnia, podczas gdy na Bahamach okres tarła trwa od czerwca do sierpnia. Rytuały zalotów obejmują samce aktywnie ścigające samicę w godzinach porannych. W tym czasie samce budują gniazda. Podczas tarła uwalnianych jest około 200 000 jaj. Te jaja są koloru łososiowego lub czerwonego, owalnego kształtu i średnicy 0,5-0,9 mm. Po zapłodnieniu jaja stają się zielonkawe po 96 godzinach i zawierają ciemnoczerwone żółtko i samoprzylepne włókno mocuje jajko do podłoża. Garbik samiec przybiera niebieskawy kolor, pilnując zapłodnionych jaj. Pilnuje ich aż do wyklucia, co następuje w ciągu 155-160 godzin po zapłodnieniu. Ta ochrona jaj, charakterystyczna dla rodziny Pomacentridae, jest niezwykła, ponieważ większość ryb rafowych ma stadium planktonu. Larwy osiągają długość 2,4 mm po około 36 godzinach od wyklucia. Są głębokie, z widocznymi płetwami ogonowymi i piersiowymi, wydatnymi wargami i dobrze rozwiniętymi kośćmi szczęki.
  
|
