Caesio lunaris Cuvier, 1830
Cesja niebieska, księżycowa
Rząd >> Rodzina:
(Perciformes) – Okoniokształtne >> (Caesionidae) – Cesjowate
Występowanie:
Indo-Zachodni Pacyfik: Morze Czerwone, Zatoka Perska i Afryka Wschodnia po Wyspy Salomona, od północy do południowej Japonii.
Wielkość:
40 cm
Synonimy:
Pterocaesio lunaris (Cuvier, 1830)
Caesio lunare Cuvier, 1830
Caesio lunares Cuvier, 1830
Cechy charakterystyczne:
Ryba ma umiarkowanie głęboki, wrzecionowaty korpus, który jest ściśnięty bocznie. W szczękach, lemieszu i podniebieniu znajdują się małe zęby. W płetwie grzbietowej znajduje się 10 kolców i 13-15, zwykle 14, miękkich promieni, podczas gdy w płetwie odbytowej znajdują się 3 kolce i 10, rzadko 11, miękkich promieni. Płetwy grzbietowa i odbytowa mają łuski. Płetwy piersiowe mają 18–21, zwykle 19 lub 20 promieni. Ogólny kolor ciała jest niebieskawy, przechodzący w jaśniejszy odcień na spodniej stronie. Płaty płetwy ogonowej u dorosłych są niebieskie z czarną końcówką każdego płata. Płetwy piersiowe mają czarny kąt i górną podstawę. Pozostałe płetwy piersiowe, odbytowe i odbytowe są koloru białego do jasnoniebieskiego, natomiast płetwa grzbietowa jest niebieskawa. Młode osobniki często mają żółtą płetwę ogonową i żółtą część szypułki ogonowej.
Występuje na głębokościach do 60 m w wodach przybrzeżnych, głównie w pobliżu raf koralowych, preferując zbocza od strony morza i laguny.
Warunki hodowlane:
Ryby gromadzą się w dużych ławicach na wodach śródlądowych wzdłuż górnych krawędzi stromych zboczy oraz w pobliżu raf koralowych. Często wraz z innymi Cesjami tworzą ławice mieszane. Żywią się zooplanktonem. Dorosłe osobniki żerują w głębokich, czystych wodach w pewnej odległości od rafy w ciągu dnia, w nocy ukrywając się w rafie, natomiast młode wolą zawsze przebywać blisko rafy.
Rozmnażanie:
Jest to gatunek jajorodny, który składa dużą liczbę małych jaj pelagicznych.
|