Caranx heberi (Bennett, 1830)
Rząd >> Rodzina:
(Carangiformes ) >> (Carangidae) – Ostrobokowate
Wielkość:
88 cm
Występowanie:
Indo-Zachodni Pacyfik: Afryka Wschodnia i Madagaskar do Fidżi, na północ do wysp Ryukyu, na południe do północnej Australii.
Synonimy:
Scomber heberi Bennett, 1830
Carnax heberi (Bennett, 1830)
Caranx sem Cuvier, 1833
Caranx williamsi Smith, 1968
Cechy charakterystyczne:
Ryba jest głównie gatunkiem przybrzeżnym, bytującym w czystych, otwartych wodach przybrzeżnych w wieku dorosłym, a młode osobniki spotyka się także w dużych zatokach i ujściach rzek . Dorosłe osobniki często spotyka się na umiarkowanie głębokich skalistych rafach i szczytach, a także na otwartych obszarach piaszczystych.
Jest to duża ryba podobna do większości innych z rodzaju, ponieważ ma ściśnięty, podłużny korpus, a profil grzbietowy jest znacznie bardziej wypukły niż profil brzuszny , szczególnie z przodu . Płetwa grzbietowa składa się z dwóch odrębnych części; pierwszy składa się z 8 kolców , drugi z 1 kręgosłupa i 19 do 21 miękkich promieni . Płetwa odbytowa składa się z 2 oderwanych od przodu kolców, po których następuje 1 kręgosłup i 15 do 17 miękkich promieni. Płetwa brzuszna składa się z 1 kręgosłupa i 5 promieni miękkich, natomiast płetwa ogonowa jest silnie rozwidlona. Linia boczna gatunku jest umiarkowanie wygięta do przodu, z 50 do 60 łuskami na tym odcinku, podczas gdy odcinek prosty zawiera 0 do 4 łusek i 30 do 40 silnych łusek . Układ łusek na piersi jest zmienny, od całkowicie łuskowatych do nagich w części brzusznej. Ubarwienie jest charakterystyczne, górna część ciała jest ciemnobrązowa do żółtozielonej, podczas gdy dolna część ciała blaknie do srebrzystobiałej poniżej. Płetwa ogonowa jest jasna do oliwkowożółtej, a górna połowa zwykle czarna do ciemnej, co nadaje gatunkowi jego potoczną nazwę. Inne płetwy mają barwę od jasnożółtej do ciemnożółtej, z niewielką domieszką żółtego. Gatunkowi brakuje również ciemnej plamki na brzegu oka , którą posiada wiele spokrewnionych gatunków.
Warunki hodowlane:
Karanksy są rybami ławicowymi i można je utrzymać tylko w bardzo dużych zbiornikach najczęściej wystawowych publicznych.
Gatunek jest drapieżnikiem benthopelagicznym , polującym na ofiarę z dna morskiego i wyżej w słupie wody. Ofiarami są różnorodne ryby, głowonogi i skorupiaki, w tym krewetki , krewetki modliszkowe , kraby i raki .
Rozmnażanie:
Rozmnażanie się tego gatunku jest słabo poznane, chociaż obserwacje wskazują, że odbywa on tarło w bardziej tropikalnych regionach swojego zasięgu, z dojrzałością płciową osiąganą przy wielkości 50 cm.
|