Caranx hippos (Linnaeus, 1766)
Karanks atlantycki
Rząd >> Rodzina:
(Carangiformes ) >> (Carangidae) – Ostrobokowate
Wielkość:
124 cm
Występowanie:
Wschodni Atlantyk: od Portugalii po Angolę, w tym zachodnią część Morza Śródziemnego. Zachodni Atlantyk: Nowa Szkocja, Kanada i północna część Zatoki Meksykańskiej po Urugwaj, w tym Wielkie Antyle
Synonimy:
Scomber hippos Linnaeus, 1766
Carangus hippos (Linnaeus, 1766)
Caranx hippos hippos (Linnaeus, 1766)
Caranx hippus (Linnaeus, 1766)
Scomber carangus Bloch, 1793
Caranx carangus (Bloch, 1793)
Caranx carangua Lacepède, 1801
Caranx erythrurus Lacepède, 1801
Caranx antilliarum Bennett, 1840
Caranx defensor DeKay, 1842
Trachurus cordyla Gronow, 1854
Carangus esculentus Girard, 1859
Caranx esculentus (Girard, 1859)
Caranx hippos caninus Günther, 1867
Caranx hippos tropicus Nichols, 1920
Caranx crysos (non Mitchill, 1815)
Caranx caninus (non Günther, 1867)
Cechy charakterystyczne:
Ciało podłużne, u dorosłych umiarkowanie spłaszczone; górna szczęka sięgająca pod lub za tylną krawędź oka; górna szczęka z zewnętrznym rzędem mocnych kłów i wewnętrznym pasmem drobnych zębów; żuchwa z jednym rzędem zębów; brzeg ciała z tyłu komory skrzelowej bez brodawek; płetwy piersiowe dłuższe niż głowa; płaty przednie obu płetw wyraźnie uniesione; brak płetw po drugiej płetwie grzbietowej i odbytowej; nasada ogona smukła; ogon mocno rozwidlony; prosta tylna część (ale nie zakrzywiona przednia część) linii bocznej z 23-25 łuskami (duże, twarde kolczaste łuski); pierś i podstawa piersi bez łusek, z wyjątkiem niewielkiej plamy łusek pomiędzy miednicami; podstawa ogona z parą stępek po każdej stronie. Ciało zielonkawe do niebieskawego do niebieskawo-czarnego powyżej, białe poniżej; duża czarna plama w górnym rogu wieczka; duża okrągła czarna plama na dolnej przedniej krawędzi płetwy piersiowej; młode osobniki z 5 ciemnymi paskami na ciele.
Występuje na dnie miękkim i trawy morskiej, rzadziej wokół raf; w wodzie słonawej i przedostaje się do wód słodkich; większe ryby głównie w głębokiej wodzie; młode osobniki w ujściach rzek i na siedliskach trawy morskiej.
Warunki hodowlane:
Karanksy są rybami ławicowymi i można je utrzymać tylko w bardzo dużych zbiornikach najczęściej wystawowych publicznych.
Ich pokarm stanowią małe ryby, krewetki i inne bezkręgowce.
Rozmnażanie:
Brak danych
|