Chelon labrosus (Risso, 1827)
Tępogłów długowargi
Rząd >> Rodzina:
(Mugiliformes) – Mugilokształtne >> (Mugilidae) – mugilowate
Wielkość:
75 cm
Występowanie:
Wschodni Atlantyk: Skandynawia i Islandia na południe do Senegalu i Republiki Zielonego Przylądka. Również Morze Śródziemne; południowo-zachodnie Morze Czarne
Synonimy:
Mugil labrosus Risso, 1827
Crenimugil labrosus (Risso, 1827)
Mugil chelo Cuvier, 1829
Chelon chelo (Cuvier, 1829)
Liza chelo (Cuvier, 1829)
Mugil chelon Cuvier, 1829
Mugil curtus Yarrell, 1836
Mugil corrugatus Lowe, 1838
Mugil buosega Nardo, 1847
Mugil septentrionalis Günther, 1861
Mugil provensalis (non Risso, 1810)
Cechy charakterystyczne:
Żyje w płytkich wodach przybrzeżnych, także w wodach słonawych i ujściach rzek, nad miękkim dnem porośniętym obficie glonami. Występuje w stadach, odbywając dalekie wędrówki w poszukiwaniu pokarmu. W pewnym okresie zapada w rodzaj „snu zimowego”, zaprzestając przyjmowania pokarmu.
Osiąga wagę 4-5 kg. Ciało wrzecionowate, wydłużone z silnie spłaszczoną głową. Otwór gębowym mały, bez uzębienia, górna warga bardzo gruba, u dorosłych osobników pokryta małymi brodawkami. Ciało pokryte łuskami, dużymi, kolistymi. Linii boczna niezaznaczona. Płetwa grzbietowa podwójna, pierwsza podparta 4 twardymi promieniami, druga jednym twardym i 8 – 9 miękkimi promieniami. Płetwa odbytowa podparta 3 twardymi i 9 – 10 miękkimi promieniami.
Grzbiet ciemnoszarozielonkawy, boki jaśniejsze z 7 – 8 wąskimi, ciemnymi smugami. Brzuch srebrzysty. Płetwy ciemnoszare.
Warunki hodowlane:
Ogólnie rzecz biorąc jest to duża ryba utrzymywana tylko w akwariach publicznych. Młode ryby odżywiają się planktonem, dorosłe drobnymi bezkręgowcami, detrytusem organicznym i glonami zbieranymi z dna lub odfiltrowanymi z namułów dennych.
Rozmnażanie:
Tarło w Morzu Śródziemnym odbywa się od grudnia do marca, w Zatoce Biskajskiej od stycznia do kwietnia. Jaja zawierają kroplę tłuszczu i unoszą się swobodnie bezpośrednio nad dnem. |