Dicentrarchus labrax (Linnaeus, 1758)
Labraks
Rząd >> Rodzina:
(Acanthuriformes) >> (Moronidae) – Moronowate
Wielkość:
Średnio 50 cm, maksymalnie 103 cm
Występowanie:
Wschodni Atlantyk: od Norwegii po Maroko, Wyspy Kanaryjskie i Senegal. Znany również z Morza Śródziemnego i Morza Czarnego. Nieobecny w Morzu Białym, Barentsa, Bałtyckim i Kaspijskim
Synonimy:
Perca labrax Linnaeus, 1758
Labrax labrax (Linnaeus, 1758)
Morone labrax (Linnaeus, 1758)
Roccus labrax (Linnaeus, 1758)
Sciaena labrax (Linnaeus, 1758)
Sciaena diacantha Bloch, 1792
Labrax diacanthus (Bloch, 1792)
Perca diacantha (Bloch, 1792)
Centropomus lupus Lacepède, 1802
Dicentrarchus lupus (Lacepède, 1802)
Labrax lupus (Lacepède, 1802)
Centropomus mullus Lacepède, 1802
Perca elongata Geoffroy Saint-Hilaire, 1817
Dicentrarchus elongatus (Geoffroy Saint-Hilaire, 1817)
Labrax elongatus (Geoffroy Saint-Hilaire, 1817)
Perca sinuosa Geoffroy Saint-Hilaire, 1817
Labrax vulgaris Guérin-Méneville, 1829-38
Labrax linnei Malm, 1877
Perca punctata (non Linnaeus, 1758)
Cechy charakterystyczne:
Żyje w ławicach. Często wchodzi do przyujściowych odcinków rzek. Zimę spędza w głębszych partiach wody.
Ciało wydłużone. W płetwie odbytowej 3 twarde promienie. Grzbiet jest ciemnoszary, boki jaśniejsze ze srebrzystym połyskiem, brzuch biały. Linia boczna jest czarna. Na górnej, wewnętrznej pokrywie skrzelowej czarnoszara plama.
Warunki hodowlane:
Ryby utrzymywane tylko w oceanariach lub akwariach publicznych.
Labraks, w handlu nazywany także barem, moronem, okoniem morskim lub (błędnie) wilkiem morskim, jest gatunkiem o wysokiej wartości użytkowej, poławianym i hodowanym w sadzach morskich w Grecji, we Włoszech, Turcji, Hiszpanii, Francji, Chorwacji i innych krajach śródziemnomorskich.
Rozmnażanie:
Trze się od V do VIII w ujściach rzek. Ikra jest zaopatrzona w kropelkę tłuszczu, dzięki czemu unosi się na wodzie.
|