Epinephelus marginatus (Lowe, 1834)
Granik wielki
Rząd >> Rodzina:
(Perciformes) – Okoniokształtne >> (Epinephelidae)
Wielkość:
1500 cm
Występowanie:
Kiedyś gatunek ten był bardzo powszechny w Morzu Śródziemnym, ale dzięki temu, że znalazł się w potrzasku, ze względu na łatwość połowu i cenne mięso, na wielu obszarach prawie zniknął, do tego stopnia, że niektóre państwa, takie jak Francja, wprowadziły moratoria na sektor rybołówstwa, a Księstwo Monako zakazuje nawet wędkarstwa sportowego.
Nie ma go w Morzu Czarnym, ale z drugiej strony, za Cieśniną Gibraltarską, znajdujemy go wzdłuż wybrzeży Atlantyku: na północ aż do Anglii i na południe aż do Przylądka Dobrej Nadziei.
Stamtąd płynie w górę afrykańskiego wybrzeża Oceanu Indyjskiego i notowany jest na wodach Madagaskaru, w Zatoce Omańskiej i na wyspie Reunion. Po drugiej stronie Atlantyku występuje w Brazylii, Urugwaju i Argentynie.
Synonimy:
Serranus marginatus Lowe, 1834
Perca gigas Brünnich, 1768
Cerna gigas (Brünnich, 1768)
Epinephelus gigas (Brünnich, 1768)
Holocentrus gigas (Brünnich, 1768)
Serranus gigas (Brünnich, 1768)
Serranus fimbriatus Lowe, 1838
Serranus aspersus Jenyns, 1840
Cernua gigas Costa, 1849
Serranus cernioides de Brito Capello, 1867
Epinephelus brachysoma Cope, 1871
Cechy charakterystyczne:
Żyje na skalistym dnie, zwykle na pierwszych 60 m głębokości, w zależności od wielkości i pory roku, ale wydaje się, że stare okazy mogą schodzić nawet do 300 m.
Ostatnie badania przeprowadzone we Francji z nadajnikami umieszczonymi na sześciu okazach Epinephelus marginatus potwierdziły, że granik jest zwierzęciem wyjątkowo osiadłym.
Gdy znajdzie wśród skał bezpieczne legowisko, a wokół niego dobre łowisko, trzyma je przez lata.
Dlatego biorąc pod uwagę, że ma długość życia 50 lat, jest bardzo wrażliwy na zmiany powodowane przez człowieka wzdłuż wybrzeży.
Imponujący, prawie jajowaty, z dużą głową i ogromnymi, często otwartymi ustami, Epinephelus marginatus ma w rzeczywistości wszelkie kwalifikacje do fantastycznych zdjęć pamiątkowych, zwłaszcza że często można się do niego zbliżać w rezerwatach.
Na obu szczękach z przodu widać 4 kły, a następnie inne mniejsze, haczykowate, a wnętrze jamy ustnej pokryte jest paskami mniejszych zębów.
Jedyna płetwa grzbietowa ma pierwszą część utworzoną przez promienie kolczaste, w tym przypadku 11, podczas gdy płetwa odbytowa, mniejsza, ma tylko 3. Płetwy piersiowa i brzuszna są nieuzbrojone, zaokrąglone w kształcie łopatki i, w przeciwieństwie do innych graników, ogon pozostaje zaokrąglony nawet u dorosłych.
Kolor tła jest brązowo-czekoladowy na grzbiecie i żółto-pomarańczowy na brzuchu, z jaśniejszymi plamami i wzorami, czasem prawie zielonkawymi, które mogą tworzyć pionowe pasy mimetyczne, widoczne tylko wtedy, gdy zwierzę żyje, ponieważ znikają one, przy styku z powietrzem, kilka godzin po śmierci.
Warunki hodowlane:
Jest to ryba bardzo duża więc nie nadaje się do domowych zbiorników.
Epinephelus marginatus żywi się głównie mięczakami głowonogami i krabami, nie zaniedbując ryb, z rosnącym odsetkiem w zależności od wielkości.
Żyje samotnie, dożywając, jeśli nie zostanie złapany, 50 lat.
Jest to protoginiczny gatunek hermafrodytyczny, ale przemiana starych samic w samce nie jest automatyczna, jak kiedyś sądzono.
Rozmnażanie:
W celu rozmnażania tworzą się małe skupiska z jednym lub dwoma samcami i kilkoma samicami. Jaja, zapłodnione na otwartym morzu, powierzane są prądom.
|