Helicolenus dactylopterus (Delaroche, 1809)
Sebdak przylądkowy, sebdak kapski, sebdak, sinik, sankor
Rząd >> Rodzina:
(Perciformes) – Okoniokształtne >> (Sebastidae)
Wielkość:
50 cm
Występowanie:
Oprócz Morza Śródziemnego występuje bardzo szeroko. W rzeczywistości kolonizuje dwa wybrzeża Atlantyku, od Kanady po Wenezuelę i od Islandii po RPA, w tym Azory, Wyspy Kanaryjskie, Maderę i Wyspy Zielonego Przylądka.
Synonimy:
Scorpaena dactyloptera Delaroche, 1809
Helicolenus dactylopterus dactylopterus (Delaroche, 1809)
Sebastes dactylopterus (Delaroche, 1809)
Sebastes dactyloptera (Delaroche, 1809)
Sebastes maculatus Cuvier, 1829
Helicolenus maculatus (Cuvier, 1829)
Sebastes imperialis Cuvier, 1829
Helicolenus imperialis (Cuvier, 1829)
Helicolenus maderensis Goode & Bean, 1896
Helicolenus thelmae Fowler, 1937
Cechy charakterystyczne:
Przyjmuje się, że nazwa rodzaju wywodzi się od greckich słów „helikos” = spirala i „lenos” = jama, w odniesieniu do dużych płetw piersiowych, którymi ryba obraca się, chodząc po dnie, i które są w połowie puste, tj. bez błony, która zwykle istnieje pomiędzy promieniami. Nazwa gatunku pochodzi od greckiego „dactyl” = palce i „pteron” = skrzydło, ta sama etmologia i znaczenie dobrze znanego rodzaju Dactylopterus.
Zadomowił się na ogromnych głębokościach na piaszczystym i zwartym dnie płaskowyżu kontynentalnego, od 50 do 1100 m, ale czasami wypływa w górę i w zaledwie 20 m wody go znaleziono.
Głowa jest masywna, pokryta kolcami nad oczami, na wieczku i przedwieczku. Duże usta mają potworny otwór, który sięga prawie do oka. Wewnątrz 4-5 rzędów igiełkowatych zębów na szczęce i 3-4 na żuchwie, nie wspominając o lemieszach i podniebieniach. Oko, ogromne, doskonale przystosowane do otchłani. Grzbiet jest wyjątkowy, ma 12 promieni kolczastych i 12 miękkich; odbyt ma 3 kolce i 5 miękkich promieni; brzuszne mają kręgosłup i 5 bezbronnych; ale nowość polega na bardzo szerokich płetwach piersiowych, które mają 2 proste promienie na górze, następnie 9 rozgałęzionych na wierzchołku i 8 grubych, spoczywających na dnie, wolnych na końcach. Dominującym kolorem jest czerwono-brązowy. Na różowych bokach wyróżniają się charakterystyczne ciemne pasy. Brzuch jest biały, a wnętrze jamy ustnej jest niebieskawo-czarne. Podobnie jak w przypadku innych ryb z tego rodzaju, kolce są połączone z gruczołami jadowymi, a użądlenia są bardzo bolesne.
Warunki hodowlane:
Ryby te można spotkać w oceanariach lub akwariach publicznych.
Sebdak jest drapieżnikiem. Żywi się żarłocznie rybami, głowonogami, skorupiakami i szkarłupniami.
Rozmnażanie:
Zapłodnienie ma charakter wewnętrzny. Krycie następuje jeszcze wcześniej, ale rozwój jaj rozpoczyna się w grudniu w ciele matki. Larwy, już częściowo rozwinięte, układane są na dnie, chronione galaretowatą masą. Kiedy się to rozpuści, stają się planktonem.
|