Lithognathus mormyrus (Linnaeus, 1758)
Morlesz pręgowany
Rząd >> Rodzina:
(Acanthuriformes) >> (Sparidae) – Prażmowate
Wielkość:
55 cm
Występowanie:
Występuje w płytkich wodach Morza Śródziemnego i we wschodnim Oceanie Atlantyckim od Francji po Republikę Południowej Afryki. Występuje również w Morzu Czerwonym i u wybrzeży Mozambiku na Oceanie Indyjskim.
Synonimy:
Sparus mormyrus Linnaeus, 1758
Pagellus mormyrus (Linnaeus, 1758)
Pagellus goreensis Valenciennes, 1830
Cechy charakterystyczne:
Morlesz to ryba (podobnie jak inne gatunki z rodzaju), zamieszkująca niezbyt głębokie wody, na głębokości od 10 do 120-130 m. Uwielbia przebywać na miękkim dnie i podobnie jak w Morzu Śródziemnym, pokrytym podwodnymi trawami Posidonia oceanica. Odżywia się rybami, skorupiakami, mięczakami, pierścienicami i niektórymi innymi organizmami morskimi. Ubarwienie szare z żółtymi przebarwieniami i ciemnymi, pionowymi pręgami. Głowa dość duża z wydłużonym pyskiem, wysoko usadowionymi oczami. Otwór gębowy w położeniu końcowym z wydatnymi wargami. Płetwa grzbietowa dość długa, z 11-12 twardymi i 12 miękkimi kolcami.
Sparidy są wyposażone w bardzo mocne zęby i różnią się specjalizacją: u niektórych gatunków zęby są tnące i mają kształt siekaczy, w pozostałych przypadkach przypominają zęby trzonowe, używane do miażdżenia najbardziej twardszego materiału, na przykład egzoszkieletu skorupiaków i mięczaków lub ostre, którymi mogą z łatwością odrywać mięso swojej ofiary, na przykład ryby.
W przypadku morlesza występują ostre zęby i zęby trzonowe. Jednakże zęby nie są osadzone w podniebieniu, ale w szczękach. Płetwa grzbietowa morleszy, podobnie jak u innych gatunków sparidów, jest dość rozbudowana, wsparta z przodu promieniami cierniowymi i odbytowymi, natomiast płetwy brzuszne są wysunięte znacznie do przodu. Lithognathus mormyrus ma liberię o zasadniczym srebrnoszarym ubarwieniu, przełamaną kilkoma czarnymi lub szarymi pionowymi liniami. Między płciami nie występuje somatyczny dymorfizm płciowy.
Warunki hodowlane:
Ogólnie rzecz biorąc jest to duża ryba utrzymywana tylko w akwariach publicznych. Ten gatunek żyje w małych, odizolowanych ławicach, utworzonych przez około dwadzieścia osobników; w rzeczywistości, w porównaniu do innych sparidów, tej ryby nie można określić jako przybrzeżnej, gdyż nawet jeśli w najcieplejszych miesiącach, gdy zbliża się zima, preferuje przebywanie blisko brzegów, to wypływa na otwarte morze i na głębokości (100- 130 m), gdzie nie może być nadmiernie narażony na zmiany temperatury.
Poluje na niewielkie organizmy żyjące przy dnie.
Rozmnażanie:
Samica składa bardzo małe, przezroczyste jaja, ale nigdy nie są one grupowane w grona ze względu na brak tłustych wypustek. Podobnie jak w przypadku dorady (Sparus aurata), jej kuzyna, czy też dorady pospolitej (Pagrus pagrus), także tutaj mamy do czynienia ze zjawiskiem „hermafrodytyzmu proterandrycznego”, co oznacza, że narybek rodzi się jako samce a z czasem staną się samicami. Ryba ta żyje średnio 13 lat.
|