Mirolabrichthys tuka Herre & Montalban, 1927
Papużak żółtopasy
Rząd >> Rodzina:
(Perciformes) – Okoniokształtne >> (Anthiadidae)
Wielkość:
12 cm
Występowanie:
Indo-Zachodni Pacyfik: Mauritius do Filipin i Bali (Indonezja) do Wysp Salomona, na południe do Rowley Shoals i Wielkiej Rafy Koralowej; Palau w Mikronezji. Donoszono z południowej Japonii
Synonimy:
Anthias tuka (Herre & Montalban, 1927)
Mirolabrichthys tuka tuka Herre & Montalban, 1927
Pseudanthias tuka (Herre & Montalban, 1927)
Pseudoanthias tuka (Herre & Montalban, 1927)
Cechy charakterystyczne:
Ryby można spotkać na płytkich głębokościach, w rejonie raf koralowych. Samice są fioletowe z żółtym paskiem na całej długości od głowy w kierunku szczytu płetwy ogonowej. Promienie płetwy ogonowej są również żółte. Samce mają nieco zróżnicowane ciało, od fioletowego do fioletowo-czerwonego, z czerwoną płetwą grzbietową i niebieskawą płetwą ogonową. Ostry nos wystaje przed usta.
Warunki hodowlane:
Anthias to ryba terytorialna. W warunkach naturalnych ryby trzymane są w małych grupach, w których przeważają samice. Samiec nieustannie pilnuje terytorium, a wszyscy w stadzie są mu bezwzględnie posłuszni. Wśród samic istnieje również hierarchia polegająca na tym, że dominującą pozycję zajmuje największa samica. Jeśli trzymasz samce bez samic, w końcu nabierają nieokreślonego koloru. Należy powiedzieć, że hermafrodytyzm jest możliwy wśród antiasów, gdy pojedyncza samica zamienia się w samca, ale dzieje się to tylko w przypadku śmierci samca. Czasami małe grupy ryb tworzą jedno duże kilkutysięczne stado. Ryby są bardzo mobilne i pełne energii.
Aby odnieść sukces w przypadku tej ryby, niezbędny jest duży, dojrzały zbiornik z dużą ilością żywych skał, najlepiej także z ostoją produkującą plankton lub głębokim dnem piasku (DSB). Powolne głodzenie to często przypadłość anthiasów trzymanych w niewoli.
Jest to ryba planktonożerna. Zjada żywe widłonogi, obunogi i podobna żywa fauna skalna będą najbardziej kusić tego antiasa, ale niektóre okazy zjedzą zamrożone mysis i tym podobne. Są przystosowane do karmienia przez cały dzień drobnym pokarmem i nie będą się rozwijać przy rzadkich karmieniach.
Rozmnażanie:
Protoginiczny hermafrodyta. Dominujący osobnik stanie się samcem, podczas gdy reszta ryb w grupie pozostanie samicą. Nie doszło jeszcze do udanej hodowli w niewoli.
|