Platichthys flesus (Linnaeus, 1758)
Stornia, Flądra
Rząd >> Rodzina:
(Pleuronectiformes) – Flądrokształtne >> (Pleuronectidae) – Flądrowate
Wielkość:
60 cm
Występowanie:
Wschodni Atlantyk: wody przybrzeżne i słonawe Europy Zachodniej oraz od Morza Białego po Morze Śródziemne i Morze Czarne. Wprowadzony do USA i Kanady przypadkowo poprzez transport w wodzie balastowej. Azja: Iran
Synonimy:
Pleuronectes flesus Linnaeus, 1758
Platichthys flesus flesus (Linnaeus, 1758)
Pleuronectes passer Linnaeus, 1758
Pleuronectes flesoides Pontoppidan, 1766
Pleuronectes roseus Shaw, 1796
Pleuronectes luscus Pallas, 1814
Platichthys flesus luscus (Pallas, 1814)
Platichthys luscus (Pallas, 1814)
Pleuronectes flesus luscus Pallas, 1814
Platessa carnaria Brown, 1830
Platessa glabra Rathke, 1837
Platessa flesus var. marmorata Nordmann, 1840
Platichthys flesus var. marmorata (Nordmann, 1840)
Pleuronectes italicus Günther, 1862
Platichthys flesus italicus (Günther, 1862)
Pleuronectes bogdanovii Sandeberg, 1878
Platichthys flesus bogdanovi (Sandeberg, 1878)
Flesus vulgaris Moreau, 1881
Pleuronectes flesus leiurus Duncker, 1892
Pleuronectes flesus trachurus Duncker, 1892
Platichthys flesus trachurus (Duncker, 1892)
Pleuronectes flesus septentrionalis Surorov, 1925
Pleuronectes flesus caninensis Suvorov, 1929
Pleuronectes flesus septentrionalis Berg, 1932
Cechy charakterystyczne:
Żyje na głębokościach do 100 m. Wpływa do wód słonawych. Często wędruje w górę rzek. Charakteryzuje się niesymetrycznym ciałem, z oczami przesuniętymi na górną stronę ciała. Osiąga przeciętnie ok. 50 cm, maksymalnie 60 cm długości. Ciało wydłużone, wysokość mniejsza od połowy długości. Płetwy grzbietowa i ogonowa okalają ciało. Płetwa ogonowa dość wąska. Mały otwór gębowy. Łuski drobne, część z nich przekształcona w szorstkie, kostne płytki, szczególnie ostre wzdłuż linii nabocznej oraz u podstawy płetw nieparzystych (bardzo ważna cecha odróżniająca flądrę od innych płastug).Górna strona ciała zmienna, od zielonkawo- lub żółtawoszarego po brunatne z nierównomiernie rozłożonymi czerwonymi cętkami. Czasami występują bladopomarańczowe plamy zachodzące na płetwy. Spodnia strona biała z żółtawymi plamami. Ok. 70% osobników leży na lewej stronie – u nich oczy, skierowane ku górze, znajdują się po prawej stronie ciała. U pozostałych 30% osobników występuje sytuacja odwrotna
Warunki hodowlane:
Ze względu na wielkość utrzymywana tylko w oceanariach i akwariach publicznych. Prowadzi przydenny tryb życia. Młode żywią się planktonem i larwami owadów, dorosłe pierścienicami, mięczakami, skorupiakami i małymi rybami.
Rozmnażanie:
Dojrzałość płciową osiąga w trzecim roku życia. Przed tarłem odbywa wędrówki w stronę otwartego morza. Trze się w wodzie o dużym zasoleniu i o temperaturze 3–7 stopni C na głębokości 30–300 metrów. W południowym Bałtyku tarło odbywa się od marca do maja, w Rynnie Słupskiej oraz na głębiach Gdańskiej, Bornholmskiej i Arkony. Samica składa od 100 000 do 2 000 000 ziaren ikry. Wylęg po 5–11 dniach. Larwy tuż po wykluciu mają 2–3 mm długości. Gdy osiągną 7 mm zaczynają przeistaczać się w postać asymetryczną. Gdy osiągną 1 cm oko znajduje się na środku głowy. Kilkumilimetrowe larwy płyną do brzegów, gdzie przebywają na średnich głębokościach do zimy. W tym czasie dochodzi do dalszych zmian pokroju ciała. W południowym Bałtyku flądra w wieku 8 lat ma średnio 35 cm długości i waży 600 g. Żyje 8–9 lat.
|