Sarpa salpa (Linnaeus, 1758)
Salpa
Rząd >> Rodzina:
(Acanthuriformes) >> (Sparidae) – Prażmowate
Wielkość:
51 cm
Występowanie:
występuje na całym Morzu Śródziemnym i na wschodnim wybrzeżu Atlantyku, od Zatoki Biskajskiej po Przylądek Dobrej Nadziei, w tym na Akorach, Wyspach Zielonego Przylądka, Maderze i Wyspach Kanaryjskich. Następnie biegnie na północ wzdłuż afrykańskiego wybrzeża Oceanu Indyjskiego aż do Madagaskaru.
Synonimy:
Sparus salpa Linnaeus, 1758
Boops salpa (Linnaeus, 1758)
Box salpa (Linnaeus, 1758)
Eusalpa salpa (Linnaeus, 1758)
Box goreensis Valenciennes, 1830
Boops goreensis (Valenciennes, 1830)
Cechy charakterystyczne:
Nazwa rodzaju Sarpa pochodzi od hiszpańskiego słowa „salpa” = ropucha. Nazwa gatunku pochodzi od łacińskiego słowa „salpa” = ryba. Krótko mówiąc, jest to „ryba ropucha”, prawdopodobnie ze względu na jej miąższ, bezwartościowy i toksyczny w niektórych porach roku, a także wydzielinę ze skóry jak ropuchy.
Żyje wzdłuż skalistych lub piaszczystych wybrzeży, gdzie żyją wodorosty morskie, na głębokości od 5 do 70 m, nawet jeśli zwykle nie schodzi poniżej 15 m.
Zwykle mierzy 30 cm, ale nierzadko zdarzają się okazy 40 cm przekraczające kilogram i spotykane są wzmianki o wadze 50 cm i 3 kg. Jest rozpoznawalny, ponieważ żyje w grupach i ma 10-12 wyraźnych, żółtych, podłużnych pasków, które z pewnością nie mogą pozostać niezauważone. Ciało jest owalne, z profilem grzbietu symetrycznym do brzusznego, z długą płetwą grzbietową o prawie jednakowej wysokości, która posiada 11-12 promieni twardych i 14-17 miekkich. Płetwa odbytowa jest krótka, ma 3 promienie twarde i 13-15 miekkich. Piersiowe i brzuszne są małe, spiczaste, a płetwa ogonowa jest dwupłatkowa. Tęczówka oka jest złota, podobnie jak wspaniałe paski, elegancko kontrastujące z kolorystyką tła, srebrzyste i błyszczące. U nasady płetw piersiowych zauważamy małą czarną kropkę. Pysk jest mały, wygodny dla roślinożercy, z tylko jednym rzędem zębów, powyżej i poniżej, ostrych i ząbkowanych, przeznaczonych specjalnie do cięcia wodorostów.
Warunki hodowlane:
Ogólnie rzecz biorąc jest to duża ryba utrzymywana tylko w akwariach publicznych.
Sarpa salpa jest rybą wyraźnie stadną, żerującą przez cały dzień w gęstych ławicach, której ruchy są niemal zsynchronizowane. Zatrzymują się, aby skosić łby sałaty morskiej (Ulva lactuca) i po zredukowaniu ich do minimum, salpy wychodzą razem, w tym samym czasie, być może po skinieniu przywódcy, w stronę kolejnej skały do oczyszczenia.Nawet jeśli czasami wraz z warzywami połkną jakieś małe zwierzę, salpa jest gatunkiem zdecydowanie roślinożernym, żywiącym się wodorostami zielonymi, brunatnymi i trawą (Posidonia oceanica). Jedynie młode osobniki o długości poniżej 3 cm mają dietę mieszaną, częściowo mięsożerną, opartą na okrzemkach i skorupiakach planktonowych. Jest protoginicznym hermafrodytą, którego samice z wiekiem stają się samcami, gdy osiągają długość około 25 cm.
Przyczyną, dzięki której Salpa uzyskuje swoje specjalne właściwości jest jej własne pożywienie, czyli glony. Salpa jest jedyną taką rybą w morzu śródziemnym, która jest roślinożerna, a jej ulubionym pożywieniem jest caulerpa taxifolia, czyli glon zawierający neurotoksyny. Ryba żywi się nim głównie pod koniec lata, kiedy wszystkie inne glony przestają rosnąć i właśnie wtedy nabiera swoje nieprzeciętne właściwości, gdy glony sfermentują w jej wnętrznościach. Trzeba jednak zaznaczyć, że toksyczna jest tylko głowa Salpy, a zjedzenie jej lub wywaru objawia się halucynacjami wzrokowymi i dźwiękowymi mogą też występować paraliże, bóle brzucha, zawroty głowy, osłabienie mięśni, wymioty a także koszmary nocne. Objawy ustępują po maksymalnie 36 godzinach od czasu zjedzenia ryby, po czym taka osoba ma amnezję i nie wiele pamięta z tego, co działo się podczas jej działania na organizm.
Rozmnażanie:
Brak danych
|