Abramis brama (Linneus, 1758)
Leszcz
Rząd >> Rodzina:
(Cypriniformes) – Karpiokształtne >> Cyprinidae – Karpiowate obecnie Leuciscidae
Synonimy:
* Abramidopsis leuckartii (Heckel, 1836)
* Abramis leuckartii Heckel, 1836
* Cyprinus brama L., 1758
Wielkość:
Długość 30-50 cm, maksymalnie 75 cm.
Występowanie:
W dużych, żyznych jeziorach i wolno płynących rzekach (kraina leszcza) na północ od Pirenejów i Alp. Od Irlandii i Anglii (nie występuje w północnej Szkocji i Kornwalii), przez Europę Zachodnią i Środkową, w południowej Norwegii, Szwecji i Finlandii. aż do Uralu. Tworzy dwa podgatunki: Abramis brama danubii (basen Dunaju) i Abramis brama orientalis.
Cechy charakterystyczne:
Silnie wygrzbiecone, bocznie równie silnie ścieśnione ciało o tępym pysku i prawie dolnie ustawionym otworze gębowym. Średnica oka mniejsza od długości pyska. Łuski duże. 50-57 wzdłuż linii bocznej. Płetwa grzbietowa z 12, a odbytowa z 26-31 promieniami. Płetwy piersiowe sięgają do nasady płetw brzusznych. Zęby gardłowe jednorzędowe, 5-5. Grzbiet w kolorze od ołowianego do czarniawego, zazwyczaj zielonawo połyskujący. Boki jaśniejsze, metalicznie lśniące. Brzuch białawy o perłowym połysku. U starszych osobników jest on zwykle złocisty. Płetwy nieparzyste ciemnoszare; parzyste jasnoszare.
Jest gatunkiem bytującym w głębokich słodkich wodach stojących, zasobnych w osady mułowe, o czym świadczy jego kształt ciała (wydatny brzuch i grzbiet, co dowodzi dużej zwrotności ryby w płaszczyznach pionowych) i ryjkowaty pyszczek (leszcz żywi się pokarmem zalegającym w mule. Dzięki właściwościom swojego aparatu gębowego jest w stanie zasysać muł, a następnie wypluwać go i wyszukiwać cząstki pokarmu). Żyje w stadach: gromadnie odbywa tarło, zespołowo żeruje, a zimuje w wielkich zgromadzeniach. Stada rzeczne nie są jednak tak liczne jak te jeziorne.
Warunki hodowlane:
Młode ryby mogą być hodowane w dużym akwarium zimnowodnym. Twardość wody około 10°, pH = 7,0 Temperatura około 22 °C
Rozmnażanie:
Ryba jest gatunkiem ciepłolubnym; ma wysokie wymagania cieplne w czasie rozrodu. Temperatura tarła wynosi 13-18 °C, wylęg zdrowych larw odbywa się w temp. 19-22 °C. Optymalna temperatura żeru to 17-23 °C. Tarło – od maja do czerwca. W tym okresie u samców występuje silna wysypka tarłowa. Stado tarłowe wyszukuje płytkie, silnie porośnięte roślinnością miejsce w strefie brzegowej. Żółtawa ikra o średnicy 1,5 mm przykleja się do wodnych roślin. Okres wylęgania trwa od 3 do 12 dni. Dojrzałość płciową uzyskuje w 3-4 roku życia.
|